Wednesday, June 06, 2007

Αυτόπτης Μάρτυς


Αυτή την ξαφνική στιγμή είδα

το αίμα επάνω μου να τρέχει

ήταν γλυκό και με τα δάχτυλα

προσπάθησα την ακατάσχετη κηλίδα να πάψω

μες τα ρούχα όμως τα δάχτυλα χάθηκαν μες το αίμα

κι ένας ήχος να χάνεται άκουγα μες το κεφάλι μου

στιγμιαία κι ολοένα βαθύτερα καθώς τον ξεχνούσα

4 comments:

Τίποτα said...

Αντώνη! Τι μάζεψες τόσον καιρό που λείπεις;;;

floudion said...

Τελικά κοίτα να δεις που κάνει κι ένα καλό η θητεία....

Τάσος Ν. Καραμήτσος said...

Καλημέρα Αντώνη
Ωραίοι στίχοι.
Για την θητεία σου δεν αναφέρεις τίποτε.
Να εικάσω πως κυλάει αδιάφορα, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα;

Aντώνης said...

Καλημέρα, Τάσο. Κάποια στιγμή υποθέτω θα γίνει κι αυτό. Προς το παρόν θεώρησε πως ο μύλος αλέθει...