Αυτή την ξαφνική στιγμή είδα
το αίμα επάνω μου να τρέχει
ήταν γλυκό και με τα δάχτυλα
προσπάθησα την ακατάσχετη κηλίδα να πάψω
μες τα ρούχα όμως τα δάχτυλα χάθηκαν μες το αίμα
κι ένας ήχος να χάνεται άκουγα μες το κεφάλι μου
στιγμιαία κι ολοένα βαθύτερα καθώς τον ξεχνούσα
4 comments:
Αντώνη! Τι μάζεψες τόσον καιρό που λείπεις;;;
Τελικά κοίτα να δεις που κάνει κι ένα καλό η θητεία....
Καλημέρα Αντώνη
Ωραίοι στίχοι.
Για την θητεία σου δεν αναφέρεις τίποτε.
Να εικάσω πως κυλάει αδιάφορα, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα;
Καλημέρα, Τάσο. Κάποια στιγμή υποθέτω θα γίνει κι αυτό. Προς το παρόν θεώρησε πως ο μύλος αλέθει...
Post a Comment