Friday, June 29, 2007

Πρωινό 29-6-2007 στην Αθήνα


Κάψτε τα όλα, μη μείνει τίποτα... πέτρα στην πέτρα, όλα διαλύστε τα!

Και το άκουγα κατ' εξακολούθησιν μέσα στο θάλαμο το άσμα. Τόση επίκληση στο κάλλος δεν μπορεί, έπρεπε κι ένα αποτέλεσμα να είχε. Έτσι άνυδρο, ξερακιανό, φαγωμένο και κατακαμμένο, μη νιώσεις κάπου υγεία και πεις ξαποσταίνω. Χτες απόγευμα κάπως έτσι βράδυασε και σήμερα έτσι είδαμε τον ουρανό να ξημερώνει. Αρρωστημένα και καθόλου παρήγορα. Πάνω απ' τα κεφάλια μας. Έπεφταν να μας πλακώσουν τα σύννεφα. Και δεν ήταν σύννεφα ουρανού αττικού, ήταν πια σύννεφα αττικού συναγερμού και κινδύνου. Δεν κάνω έκκληση για να εισακουστώ. Δεν νιώθω καν έτοιμος να πολεμήσω φλόγες. Μόνο φοβάμαι εδώ μέσα μήπως μπλεχτώ κι από ασφυξία -και την αήδια πια σε όποιον θέλει την παραχωρώ- ούτε την ουτοπία στον ουρανό δεν έχω πια να κυνηγήσω.

7 comments:

Εαρινή Συμφωνία said...

Μαζί σου. Δεν έχω να προσθέσω ούτε λέξη

Parsifal said...

Nice blog you little sensitive ground engineer...Oh, the new Placido Domingo post is already on...

floudion said...

τι να σου πω ρε Αντώνη, άμα χάσουμε και τον ουρανό, τι θα μας μείνει μετά? ο κόσμος της φαντασίας μας? και τότε θα μας ονομάσουν τρελούς και θα μας τον πάρουνε κι αυτόν

Αιολος said...

Κάποτε κάποιοι εγκατέλειψαν την Ελλάδα γιατί δεν κατάφεραν να συμβιβαστούν με την Χούντα. Άλλοι έμειναν εδώ και πολέμησαν. Τώρα που την Χούντα την ψηφίζουμε, την ανεχόμαστε και λέμε κι ευχαριστώ πώς να μπορέσουμε να πολεμήσουμε τις συνέπειες; Δεν μιλάω για ένα κόμμα, μιλάω για όλα. Όλα για όλα. Που εκμεταλλευόμενα την κατάντια και την συμφορά δρόαττονται της ευκαιρίας να κάνουν προεκλογική προπαγάνδα. Και με την Αμάλία έτσι. Και με τη φωτιά τώρα. Και με την παιδεία πιο πριν.

Ο Αίολος έχει σιχαθεί.

mondo said...

ευτυχώς που ο ουρανός δεν "καίγεται" ... η ουτοπία θα παραμείνει

το φτυαράτσι said...

Ωραίο το post σου!!!Αλλά για ποιόν ουρανό μιλάς;Ετσι κι αλλιώς και χωρίς τη φωτιά πάλι συννεφιασμένος ήτανε και απο ο,τι βλέπω από την αδιαφορία που δείχνουν οι περισσοτεροι θα συνεχισει να είναι!!!

maya said...

πολύ ωραίο το κείμενο με πόνο και τρυφερότητα που λίγοι νοιώθουμε...
καλό απόγευμα χ