Thursday, November 15, 2012

Πολιτισμένα Ζώα


Μαθήματα ζωής αποκλειστικά από ζώα. Πολιτισμένα ζώα. Μία άκρως αστεία παράσταση για άκρως σοβαρά θέματα.

Η ζωή είναι ένα πολύτιμο αγαθό που διέπεται από κανόνες:

1ον: Δεν πρέπει να κάνεις ανώμαλες σκέψεις και πράξεις.
2ον: Πρέπει να τιμάς τον κόκορα που σε ζευγαρώνει και να αφοσιώνεσαι με πάθος στον ετεροφυλοφιλικό έρωτα.
3ον: Δεν πρέπει να είσαι λιτοδίαιτος και κοκαλιάρης.
4ον: Δεν πρέπει να συμπονάς υπερβολικά τους άλλους.
5ον: Δεν πρέπει να είσαι ματαιόδοξος και ψωνάρα.
6ον: Δεν πρέπει να είσαι κοινωνικός, δεν πρέπει να μιλάς καθόλου.
7ον: …


-----------------------------------------------------------------


ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΑ ΖΩΑ από την ομάδα adARTes


Το κείμενο είναι δημιουργία της ομάδας και προέκυψε στις πρόβες.


ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία: Γιώργος Αγγελόπουλος
Κοστούμια: Κατερίνα Καλφόγλου
Κίνηση: Ευγενία Δελιαλή
Φωτισμοί: Φάνης Παυλόπουλος – Γιώργος Αγγελόπουλος
Φωτογραφίες: Κατερίνα Πασπαλιάρη
Οργάνωση Παραγωγής: Μανώλης Αντωνίου

Παίζουν

Αντώνης Γκρίτσης
Σταμάτης Ζακολίκος
Μαρία Κουβίδη
Αλέκα Τόμπρου
Φάνης Παυλόπουλος

Από 15 Νοεμβρίου 2012 - 6 Ιανουαρίου 2013

Κάθε Πέμπτη Παρασκευή Σάββατο Κυριακή στις 21:00

Πολυχώρος Bios

Τιμή Εισιτηρίου: 10 ευρώ (ενιαίο)

Wednesday, November 07, 2012

Μικρές εικόνες ΧVI - Υπομονή


Κάντε υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλατένιος,
πιο γαλατένιος και γκρι, πιο γκρι, πιο σταχτύς
από τη στάχτη που καίει τα σύννεφα το ηλιοβασίλεμα
ο ήλιος.

Monday, November 05, 2012

Ο Βασιλιάς


Σε έχω αφήσει εκεί πίσω. Δε μπορώ να κάνω διαφορετικά. Πώς αντιστράφηκαν τόσο οι ρόλοι, τώρα πρέπει εγώ να σε κοιμίζω - ακόμα και η λέξη ρολόϊ είναι παράφραση της λέξης ρόλοι, με τικ τακ διαλυτικά. Ρολάλλοθι είναι κι αυτό εδώ το χαρτί που παίζω, δε με νοιάζει να σου αποκαλύψω τα χαρτιά μου κι ας μου τη βγει απ' τα δεξιά μπόμπα χαρακίρι η κατηγορία με τη γκροτέσκα μορφή του σφαγμένου Μισίμα. Δεν γίνεται να είμαι μάσκα προσπαθώ να σου πω γιατί φοβάμαι τη μάσκα που καραδοκεί να εμφανιστεί στη γωνία. Σε φοβάμαι. Με λένε τρελό, ανόητο, δεν καταλαβαίνουν σπιθαμή και λένε ότι υπεκφεύγω αλλά εγώ το μόνο που κάνω είναι ότι δραπετεύω σε ασυνέχειες από το βασιλιά μου για να τον διαφυλάξω από το έγκλημα όσο δεν αποτολμάω ακόμα να το κουνήσω ρούπι απ' το δωμάτιο του. Δε μου επιτρέπεται αλλά και δε θέλω να βγαίνω έξω, δε θέλω να παίρνω λεωφορεία, δε θέλω να μπαίνω στο μετρό, δε θέλω να σηκώνω τα τηλέφωνα, απεχθάνομαι κάθε μορφή ένδο και έξω επικοινωνίας, δε θέλω να μιλάω, θέλω να τα ακυρώσω όλα έτσι όπως εξαιτίας του ακυρώνομαι, θέλω να τον σκοτώσω. Δε θέλω να γίνω κατανοητός, ξεβράκωσέ με, χέστηκα - δε θα με πίστευες αν το έκανες γιατί δεν έχω χεστεί στην πραγματικότητα και θέλεις απτές αποδείξεις και λες ότι είμαι ηττοπαθής αλλά εγώ δεν είμαι γιατί χέστηκα αλλά δεν τα έχω κάνει απάνω μου. Οι σκέψεις μου αποδεικνύονται έτσι και την άλλη ώρα αναστρέφονται αλλιώς - ξέρεις τώρα στα χαρτιά πάνω κάτω οι φιγούρες πώς είναι, δε τις εμπιστεύομαι ούτε εγώ εκεί στο βάθος γιατί εκεί κάθεσαι εσύ. Όλο τούτο το έγκλημα είναι όσο να πατήσεις τη σκανδάλη, το έγκλημα είναι το αίνιγμα, μετά αρχίζεις να τρέχεις ή αναλαμβάνεσαι στους ουρανούς κι έχεις ξεμπερδέψει από τη ρώσικη ρουλέτα. Δεν πιστεύουν ότι μπορεί να σου κάνω κακό, αλλά εγώ αν υπήρχες θα κλειδωνόμουν τώρα στο άδειο δωμάτιο, και ακριβώς στη μέση στην αίθουσα του θρόνου χωρίς τη συνδρομή του νου και της καρδιάς τετ α τετ θα πετσόκοβα αβάσταχτα το βασιλιά μου, κι αυτό είναι μια απόδειξη σα σφαίρα και σα μπίλια για την απόπειρα να κάνω μια και καλή όλο το κακό στο τέλος, τώρα που δεν υπάρχει επιστροφή πια από εκεί πίσω. Επιστροφή. Από εκεί που τον έχω αφήσει. Κάθε κίνηση προς τα μπρος είναι έτσι κι αλλιώς ρουά ματ προς τα πίσω. Αλλά το πίσω καραδοκεί στην επόμενη παρτίδα. Γιατί τώρα νίκησαν τα μαύρα αλλά αύριο στα ρέστα πάλι μπορεί να νικήσουν τα λευκά μάγια που σε έδεσα εκεί πίσω.