Wednesday, January 31, 2007

Πώς αγοράζεις ακριβά τις εκπτώσεις;

Χρονογράφημα


Δημοπραττώ σημαίνει σπαταλάω χρόνο σε λάθος επενδύσεις και ξοδεύω, μάλλον ξοδεύομαι. Όχι δεν επενδύω, δεν κάνω πλουσιότερο το κενό. Το κάνω. Αμφιλεγόμενο σαν πλήξη και λαίμαργο σαν αναίμακτη θυσία το χρήμα. Θα κοινωνήσουν όλοι στις εκπτώσεις. Να γίνει κυρίαρχος κι ο λαός. Ο έσχατος επαίσχυντος βασιλέας να δούμε πότε συμφέρει να καταρρεύσει. Θα μου πείτε εδώ και καιρό 40 - 50% κάτω...Όχι, δεν τελειώνω με ό, τι κέρδισα αγοράζοντας έξυπνα και φτηνά, χτυπάνε τα σφυριά στα μηλίγγια και καρτερούν τις φλέβες να αντλήσουν.

Σαν παραλήρημα εντός δεν ξέρεις γιατί αλλά συνεχίζεις να γράφεις, να ξοδεύεις, να χτυπάς, να ποντάρεις, παιδί της τύχης, δραπέτη, λαέ μου. Όπου κλητική προσφώνηση πές το και ορισμό. Στην φλέβα είν' το θέμα, στα οιστρογόνα ή την ανδρεναλίνη ο πυρετός. Kι ο πάγος. Τοκετός θα πει εδώ τοκίζω ή γεννάω πλάνες; Τοκετός θα πει είμαι πατέρας ή μητέρα των παιδιών μου; Δεν έγινε κραυγή ακόμα γι' αυτό κι η δυσκολία να το συνειδητοποιήσω. Γύρε στο μαξιλάρι να ηρεμήσεις, εαυτέ, επένδυσες και σήμερα στο θέρος τη βαρυχειμωνιά που σε θερίζει. Είμαι παιδί και είσαι κι εσύ το ίδιο. Ας ερωτευτούμε να βάλουμε και παραμέτρους ευτυχίας και καλά στη ζωή μας. Κι ας γίνουμε έκπτωτοι για μια στιγμή από τον κόσμο. Άγγελοι στ' αλήθεια υπήρξαμε άραγε ποτέ;

Αλκυονίδες ημέρες νωρίς φέτος ανεπαίσθητα μας έζωσαν και λυπάμαι που είναι ο καιρός για βρούβες πάλι. Σε χειμερία νάρκη μια αρκούδα έπεσε και εκείνη απ' το γήρας προδομένη, οι άλλες όλες ολολίζουν θυσιές. Σπονδές στον χρόνο δεν ξέρουμε τί θα πει γι' αυτό μας παραφυλάει στο τέλος. Μόνο δημοπρασίες αντέχουν τα αδι - έξοδά μας. Στο σφυρί και η συγγνώμη και τα ευχαριστώ και τα λυπάμαι και τα δεν αντέχω και τα σ' αγαπώ μου. Στο σφυρί και σε δημοπρασία το μέσα μου κενό...Τίποτα σημαντικό, ζώ μονάχα εν λευκώ μου είπε ένα σοφό τραγούδι...

2 comments:

7Demons said...

Όμορφο κείμενο που αγγίζει την κομψότητα.
Αλλά πικρό και απαισιόδοξο συνάμα...
Γιατί?
-Αντώνη,ο κόσμος πάντα μηρύκαζε,πάντα επιβεβαιώνονταν απο το "φαίνεσθαι"και φοβόταν ν΄αντικρύσει κατάματα το "είναι".
Αλλά στον έρωτα θα διαφωνήσω.Ερωτευόμαστε,όχι για να βάλουμε και καλά παραμέτρους ευτυχίας στη ζωή μας,αλλά για να αλλάξουμε τη δική μας ζωή,να δούμε λίγο παραπέρα απο το "εγώ".Κι ίσως έτσι να καταφέρουμε να δούμε τον κόσμο μέσα απο μάτια ολότητας ή τουλάχιστον μέσα απο ένα δημιουργικό πρίσμα-έστω και ευτελούς-συλλογικότητας...

υγ.Θα μου άρεσε να γράφεις και να σε συναντώ εδώ συχνότερα...

Aντώνης said...

Ευχαριστώ για τα καλά τους λόγια όλα σου τα δαιμόνια. θα είμαι εδώ με ένα τρόπο ευανάγνωστος θέλω να πιστεύω πάντα. Όσο για τον έρωτα... έχω κάνει βήματα από παλιά. Πιστεύω πλέον πως είναι ένας άπιαστος θεός. Εξού και οι εκπτώσεις πολλάκις σαν τον κυνηγάς. Όχι μόνο σε σχέσεις διαπροσωπικές. Μίλαω πιό πολύ για τον έρωτα που λαχταράει τη ζωή μας και τις πράξεις μας καθημερινά και κάνει ζου-μερές τις μέρες.