Αισχύλου Πέρσες Β' στάσιμο

Μακάριε, ισόθεε βασιλιά μου, εσύ
Άκουσέ με που στενάζω!
Καθαρά με βάρβαρα λόγια σου φωνάζω!
Στα πέρατα απλώνω φωνή του καημού!
Ν’ακούς εκεί κάτω στη γη σου!
Γη μου, δική μου, Περσική
Μ’ ό,τι κατάβαθα σε κυβερνάει
Σπρώξε και γέννησε
Απ’ τα δικά σου σπλάχνα κάτω
Τον θεό των Περσών
Το γέννημα των Σούσων
Πάλι!
Στείλε πάνω!
Ανάστησε τον φίλο που δεν σκέπασες ποτέ!
Κι εσύ, αγαπημένη μου ψυχή,
Φτερούγισε στον τάφο τον αγαπημένο
Πάλι!
Αϊδωνέα, στείλε πάνω!
Ανάστησε, Αϊδωνέα, τον βασιλιά μου Δαριάν!
Κατάρα του πολέμου
Δεν έπεσε στους Πέρσες του ποτέ!
Γι’αυτό τον ονομάσαν “Θείο”!
Είναι ο θεός που το λαό μας προστατεύει!
Εσύ που βασιλιάς μου ήσουν κάποτε
Γίνε και πάλι βασιλιάς!
Πρόβαλε!
Έλα!
Σκίσε στα δυό τη γη
Κι από το χάσμα ας φανεί επάνω
Ροδόχρωμο το πόδι σου και πάλι!
Να στεριωθείς για να στεριώσεις
Βασιλική κορώνα στο κεφάλι!
Έλα, πατέρα μου καλέ, Δαριάν!
Άκουσες για τα νέα πάθη μας!
Λυπήσου μας!
Φανερώσου, του βασιλιά μου βασιλιά!
Ο θάνατος απλώθηκε παντού
Και στυγερος σπάραξε τα παιδιά μου!
Έλα, καλέ μου πατέρα Δαριάν!
Αλοίμονο!
Πέθανες!
Κι εμείς οι φίλοι σου σε κλάψαμε!
Τώρα δευτέρωσε ο μαρασμός
Και τα καράβια μας δεν είναι πια καράβια!