Wednesday, January 03, 2007

Απεικονίζω..





Σ' έναν τοίχο λευκό

όπου ήλοι προσηλούνται

κι οι πίνακες όλοι από πάνω του αφαιρούνται

αδρές οι γραμμές απ' τα κάδρα που λείπουν

Τα καρφιά τους πονάνε κι οι μνήμες

τα χρώματα δε δανείζονται πιά τη ζωντάνια

ώστε να εκτίθενται αναμνηστικά

της ζωής οι εικόνες

Σ' ένα ξένοιαστο πιά υποκίτρινο φόντο

2 comments:

Jirashimosu said...

Οι πίνακες είναι προβολές άλλων
καλά κάνουν κι αφαιρούνται.

Τα καρφιά επίσης

Οι πιο δικές μας εικόνες προβάλλονται σε άσπρους τοίχους

ΥΓ:Έχεις λέξεις κλειδιά εδώ μέσα
(κι όχι αυτές που νομίζεις)

Stylianee said...

sad, sad life
what is it all about?:(