Tuesday, January 23, 2007

Dead line




Είναι από κείνες τις ημέρες που λυπάμαι αφόρητα το ότι γεννήθηκα άνθρωπος και θα πεθάνω όχι για τον ίδιο τον θάνατο βέβαια και την φρίκη, μα για τούτη την απόσταση ίσα ίσα που παίρνω από τα πράγματα, γιατί φοβάμαι τόσο που αδιαφορώ...

3 comments:

akoimetos said...

Σ'ευχαριστώ Αντώνη. Καλά τα λέει στον Ηριδανό η Αφροδίτη και μακάρι να βγάλει σύντομα καινούργιο δίσκο. Θα χαρώ να τα ξαναπούμε,
Διονύσης

Αιολος said...

Ένας φίλος και υποψίφιος γιατρός λέει πως όταν φοβάσαι, σκέψου μόνο ότι ο φόβος είναι μονάχα μια έκρηση ορμόνης στον εγκέφαλο (ή από τον εγκέφαλο στοαίμ- δε θυμάμαι).
Ηριδανός ακούω. Μου αρέσουν αυτοί. Την καλημέρα μου.

Aντώνης said...

Η Αφροδίτη Μάνου στη νέα εξαιρετική μουσική για το Τσινετσιτά αναφέρει μεταξύ άλλων στο τραγούδι Ντόλτσε Βίτα όπου νομίζω σβήνουν και όλοι οι φόβοι και κάνουν γλυκιά τη ζωή... Και κάποια μέρα, ίσως Δευτέρα, μπορεί και μια Κυριακή, αναλαμβάνει σαν συντριβάνι ψηλά στο φώς να τιναχτεί...Τα κλικ για μένα στην αλλαγή της διάθεσης ποτέ δεν είχαν δικαιολογία επιστημοσύνης, τουτέστιν κατανόηση λειτουργίας εγκεφαλικής, αρκούσε ενα " Ας ήταν όλη η ζωή μου σαν και σήμερα" και κάτι ηλιοκαμένα φανταιζί ή ένα πυροτέχνημα ή ένα συντριβάνι για να ξορκίσει το φόβο.