Αφοπλιστικά φυσικός

Κύριε,
είχα μια ζεστή καρδιά
σκεπασμένη με κεραμίδια
στην άλλη άκρη της πολιτείας
Κύριε,
αγαπούσα τα πουλιά
χαιρετούσα τους ανέμους
και μεγάλωνα.
Κύριε,
τα βράδια που άναβες τ' αστέρια σου
κι εγώ τη μικρή μου λάμπα,
άνοιγε όλα μου τα όνειρα βεντάλια.
Κι είχα πολλά όνειρα Κύριε,
τόσα πολλά που γέμισε η κάμαρά μου
Και δεν χωρούσαν τα έπιπλα
και τα παπούτσια μου,
έπειτα δεν χωρούσε κι εμένα.
(ποιήμα του Βαγγέλη Ροζακέα, 1979)

Έτσι...χωρίς ιδιαίτερη αφορμή ή μάλλον από αγάπη...