Στόμα κλειστό
περιορίζεται όλο περισσότερο
με το χρόνο καμπ-
όσο να γίνει σε βράχο κελί
κάθε χρόνο απέξω πληθαίνουν
οι πολλοί
κι οι τεράστιοι
θέλουν να πιστέψουν
κάτι καταφέρνουν
να εγκλωβίσουν
- και να σταυρώσουν.
Κι αυτό το λένε αγάπη
Μα εγώ κλείδωσα την απάτη
στα δόντια μου
Κρεβάτι από τίμιο ξύλο
πάνω στο προσκέφαλο
ο εαυτούλης μου σταυρωμένος
δυο πόδια σ' ένα παπούτσι
να χω να συναλλάζω
χιτώνα
απείθαρχη διαδικασία
πήγαινέλα πήγαινέλα
μασώντας ροδοπέταλα
όταν σταματώ
ανθίζουν της φωνής μου
τ' αγκάθια
No comments:
Post a Comment