Η αυλή

Απόψε στ' όνειρο 
πολύ νερό και χώμα 
για πρωινός καφές

[*μια ανταπόκριση μελαγχολίας

του ευκαιριακού

από τον ποιητη
άμα και κριτικό
όπως έγραφαν τα βιβλία
για τους πρώτους ελληνιστές]

Ίσιο το χώμα
Πότε πότε ρίζες
από κάτι δέντρα λυγερά που κόπηκαν νωρίς
έσερνα τα πόδια μου
έσκυβα να βοηθήσω με τα χέρια
οι ρίζες γίνονταν κόπρανα στα χέρια μου
ξημερώματα στη βροχή
μια σκια
ο πρώτος μου ξάδερφος
πήρα να ανάψω ένα τσιγάρο
και βρέθηκα ν' ανάβω
με σπίρτο τον αναπτήρα
- δεν έπρεπε να με βρει ξύπνιο