Πρωταπριλιά 2016

Γράφω
για να γραφτώ
τουλάχιστον στα επίκαιρα
και μια μέρα
του μέλλοντος αιώνος πια
ας πει το μέγεθος
της τραγωδίας μου
κι ο Σαίξπηρ

ένας ακόμα φτωχούλης ηθοποιός
δεν είμαι
είμαι

ο θάνατος της εποχής μου

Πλέον είναι τόσα τα παράλληλα σύμπαντα που πρέπει να εφεύρουμε του μέλλοντος τις γραφές. Δεν έχει νόημα να καταφεύγει κανείς στην Ιστορία πια. Αδυνατεί να μας διδάξει όσα συντήρησαν - καλώς και κακώς - το παρελθόν και η μνήμη. Ο Ριχάρδος, ο Μακμπέθ, και πρώτοι απ' όλους ο Άμλετ, ο Οιδίπους ο επί Κολωνώ κι ο Ληρ είναι όλοι νεκροί. Όλοι οι ήλιοι γίνονται πράσινοι στο βασίλεμά τους. Κάθε πολιτική βρίσκει τον "αγύρτη" που θα δικαιώσει η Ιστορία της. 

"Για έναν Μαλβόλιο το βασίλειό μου!"
                                                                 ~
To ψώνιο

Μπήκα στα pull & bear

να χαζέψω, συνάντησα ένα
μπλουζάκι 
ριγέ οριζοντίως 
που παχαίνει
-
άσπρο, κίτρινο,
πορτοκαλί που παχαίνει
κοντομάνικο, καλοκαιρινό
            slimline
σκέφτηκα να το πάρω
θυμήθηκα δυο στίχους
πήρα απ' τη νιότη χρώματα
κι απ' την αγάπη νήμα
-
κοίταξα κάτω
τις κίτρινες κάλτσες μου
τράβηξα έξω
του παντελονιού τις τσέπες
και βγήκα έξω
από το μαγαζί
χωρίς να πάρω το μπλουζάκι
ζητιανεύοντας
με τη φωνή
της Βίκυς Μοσχολιού
σηκώνοντας αλά Σαρλώ
τους ώμους