Νεφελοκόκκυγας

Υπόψιν παντός
κατά το ήμισυ
ένδεια
φερόμενου

Ένα ποίημα για το θέατρο τέχνης

Παιδιά της Ελλάδος, παιδιά
υπήρξαμε
Και σμηνίτες
Να χάναμε κανα κιλό
- όπως τότε στη βασική εκπαίδευση
Να ελαττώναμε κάπως τη βαρύτητα μας
Να φλερτάραμε με τα έλατα τα ψηλάααα
εκπεπτω
Κότες χαμηλάααα
στο τίμιο χώμαα
μιας ορχή
στρας

Να μη βράζαμε στο ζουμί μας
αυγά μελάτα,

[*εμείς, παιδιά κλωσσόπουλα,
Παιδάκια
Φτερωμένα
(σκηνική οδηγία: στιγμιαίο ενσταντανέ σε ρυθμό τσάμικο
και ανάποδη φιγούρα
φλικ
{φλοκ}
φluck)]

να
πουπου
Λιαζόμασταν

[☆ (σκηνική οδηγία:
ήχος και αστραπή από
απανωτά
φωτογραφικά φλας]

Να γινόμασταν σπερματοζ
ωάρια
ανεξέλεγκτα,
ανελέητα
αμελητέα
της κλάψας
δρεμπαίτες

Να ξανά
γραφαμε
τους
ξέφρενους Όρνιθες
Να μη μέναμε
Αναξιοπαθούντες
κότσυφες και κουρούνες
σε πνύχτες στενωπούς
Και σε υπόγειες παρόδους

Φουλαριστοί να μην προστρέχαμε ντουγρού
στη λεωφόρου του Συγγρού,
ρε φίλε.