Monday, July 16, 2007

Αχ, τί ψυχαναγκασμός!


Είχαμε, δεν είχαμε... μπήκαμε στο παχνί. Όπου παχνί το "χαριτωμένο" παιχνίδι που τρως την κουτουλιά από έναν και πρέπει να κάνεις το κατσίκι σε άλλους πέντε. Έχω άρνηση να διαχειριστώ μια φράση έστω κι απλή, αισθάνομαι να εμπλέκομαι σε κόσμο που δεν μου ανήκει, αν όχι σε κόσμο που δεν κατανοώ, αισθάνομαι να παίζω με τον λύκο, άσε που για προσωπίδα το λαγγεμένο κρι - κρι δε μου πάει. Γι' αυτό με πιάνει η άρνηση για τούτα τα παιχνίδια.

Πιο πολύ όμως διστάζω να λαλήσω σκοπό που μπορεί και νόημα ουσιαστικά να μην έχει, αυτόχειρες (σαν τις παρθένες της Κόπολα, άραγε;) οι ρίμες μου, βλέπεις, και ώρες ώρες το νόημα τους ίσως και να μην πηγαίνει παρακεί από το τρισχαριτωμένο "μπεεεε... μπεεεε" που σφάζω όταν σφαδάζω.

Μολαταύτα, jirashimosu, ενδίδω και μάζεψε τα κερατάκια που με λάβωσαν ή μήπως το μαχαίρι; Ξέρω γω; Εξετάζω κι αυτό το ενδεχόμενο, αλλιώς πώς εξηγείται τόση αντίδραση σε ένα παίγνιον του συρμού και της διαδικτυακής μας πλάκας; Και επειδή τόση φλυαρία μπορεί να μην είναι πια πρόλογος, μα υπεκφυγή καταγίγνομαι πάραυτα με το θέμα...

Με απλές οδηγίες οι 5 τυχεροί που θα ανακοινώσω στο τέλος, πρέπει να σχολιάσουν (αν συμφωνούν ή διαφωνούν) 2 φράσεις δικές μου (την 3η και 4η) και να πασάρουν άλλες 2 (μια ενός γνωστού διανοητή και μια δικής τους εμπνεύσεως) σε 5 άλλους blogger επιλογής τους.

Συγκεκριμένα το post σας πρέπει να αποτελείται από:

1 γνωστη φραση συγγραφεα κτλ που του πασαρει ο συναδελφος του που τον καλει να παιξει (δηλαδή εγώ)

1 γνωστη φραση συγγραφεα κτλ που διαλεγει ο blogger (δηλαδή εσύ)

1 φραση που φτιαχνει ο συναδελφος που τον καλει να παιξει (δηλαδή πάλι εγώ)

1 φραση που φτιαχνει ο ιδιος ο blogger και την πασαρει στους αλλους 5 (δηλαδή πάλι εσύ)

Δες το και στην πράξη:

1. Η γνωστή φράση που δίνει ο Γεράσιμος:

"Ο πόνος είναι το μοναδικό μέσο που έχουμε για να αποκτήσουμε συνείδηση της ύπαρξης μας…" Oscar Wilde

Σχολιάζω: Δεν νομίζω ότι έχει νόημα να διαφωνήσω. Είμαι απλά φυγόπονος, προσπαθώ διαρκώς και διακαώς με κάθε άλλον τρόπο να συνειδητοποιήσω, περπατώντας έτσι στα σύννεφα όμως το μόνο που καταφέρνω είναι να πέφτω. Και τον έκπτωτο μεν άγγελο -τρομάρα μας- πολλοί εμίσησαν, την πτώση του όμως νομίζω ουδείς. Είναι ελεύθερη, όμως τελειώνει πάντα μέσα στο αίμα. Που ναι μεν έχει γεύση και δεν είναι των αιθέρων άζωτο βαθύ μα που ώρες ώρες μπορεί να στο γυρίσει σε αιμοφιλία. Γι' αυτό μην κατηγορείτε τους ανθρώπους που περπατάμε στα σύννεφα.

2. Η γνωστή φράση που δίνω:

"Είναι διγαμία ν' αγαπάς και να ονειρεύεσαι" Οδυσσέας Ελύτης

3. Η δεύτερη φράση του Γεράσιμου:

"Αν σ' αγαπούν να μάθουν να το λένε, κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις."

Σχολιάζω: Δηλώνω κλεπταποδόχος και ναρκαλιευτής των πιο κόκκινων αισθημάτων. Και γελωτοποιός. Τρελλός μοναχικός του Σαίξπηρ απο τη Νύχτα τη Δωδέκατη εκεί πάντα που ο Έρωτας οργιάζει και που το προσωπείο προστάζει στον παλιάτσο "γέλα".

4. Η δεύτερη δική μου φράση:

" Η ψυχανάλυση σε οδηγεί στην αληθινή γνώση του εαυτού σου ή προσφέρει ένα νέο έδαφος δικαιολογιών για να προσφύγεις ;"

Παρακαλώ, απαντήστε ΕΑΝ θέλετε...
Δε θα σας ψυχαναγκάσω κιόλας!


17 comments:

Aντώνης said...

Τώρα γιατί βγήκε αυτό το κενό έτσι από κάτω δεν θα καταλάβω ποτέ... Όλα γύρω μου δείχνουν πως αυτά τα παιχνίδια δεν είναι το φόρτε μου!

mondo said...

τεράστιο κενό αντώνη μου.... θες διακοπές μήπως; ;)

σ' ευχαριστώ για την πρόσκληση και θα ανταποκριθώ όταν σκεφτώ κάτι της προκοπής, μόλις που σέρνομαι σαν τη σαύρα στην παραλία... άτιμο πράγμα η φύση, σού δίνει άλλη ταυτότητα.

Aντώνης said...

Δεν θέλω απλά διακοπές, θέλω τις διακοπές της ζωής μου, αγάπη μου! Του χρόνου το ορκίστηκα δέκα μέρες τουλάχιστον στο πιο λευκό νησί του Αιγαίου! Και σκέψου ότι εγώ λατρεύω το Ιόνιο...από κει θα καταλάβεις τί μου χουν κάνει!

Фе́ммe скатале said...

Mόλις άρχισα να διαβάζω αυτό το φρασο-ποστ ήξερα πως στο τέλος θα θέλεις να παίξουμε.


Το αστείο είναι πως είμαι τόσο χαζή που δεν ξέρω αν κατάλαβα τί ακριβώς πρέπει να κάνω.

Ίσως πάλι να μη ζόρισα και τον εγκέφαλό μου όσο πρέπει.


Πάω να σκεφτώ...
Οποιεσδήποτε παραπάνω εξηγήσεις για τη διαδικασία τις δέχομαι με χαρά,στο σπίτι σου ή στο σπίτι μου.

Loth said...

ΜΠΕΕΕ..ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟ ΘΕΜΑΤΑΚΙ ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΤΟ ΕΠΑΙΞΕΣ..
''ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ ΠΡΟΣΤΑΖΕΙ ΣΤΟΝ ΠΑΛΙΑΤΣΟ ΓΕΛΑ΄΄
ΜΟΥ ΚΑΤΣΕ ΤΩΡΑ ΑΥΤΟ ΑΝΤΩΝΗ ΜΟΥ..ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΦΑΣΗ ΚΙΟΛΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΕΛΑ ..ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ..

ΑΣΧΕΤΟ..ΑΠΛΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΑΣΩ..
ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ!!

Sardonian said...

πέρασα κι από τον δισχιδή που έλαβα την πρόσκληση κι είπα μήπως από σένα καταλάβω κάτι παραπάνω..σαν σκονάκι ρε παιδί μου..οχουυυ φωτιάαα

(εσύ πάντως καλά μας τα'πες και καθάρισες)

Aντώνης said...

Εννοείται πως όποιος θέλει σχολιάζει...Φιλάκια, παίδες!

themis said...

Δύσκολα παιχνίδια!Δεν έφερε ο έμπορας στο χωριό μου τέτοια

floudion said...

Πάλι καλά που η μοναδική μου απόπειρα δημιουργίας blog δεν ευδοκίμησε ποτέ, καθότι το καμάρι μου πέθανε 10 ώρες μετά την γέννα.

o βασιλιάς του δάσους said...

o ponos antoni einai opos to sitari pou sapizi mesa stin laspi..ma apo mesa tou wgeni o igoihs neos karpos(i anagenisi tou finika)
oso gia sena...to prowlima sou einai oti eisai alithinos..kai apo ta grapta sou pou parakoloutho toso kero, exo na sou po (simfona me tin glosa pou epikininis)
akoma kai o xristos pou ekane tosa pola thavmata...tous trelous den tous therapefse...dioti oi treloi einai poio konta stin alithia....
kai esi exeiw poles alithies zografismenes sto sait sou.
na eisai kala antoni..
sinexise giati den eisai blogger..
eisai enas pou katanoei tin alithia kai kserei me xromata agaphs na tin omilh..
na eisai panta aftos o prowlimatismenos kai na mas prowlimatizis me tis alithies sou.

diva said...

Η ψυχανάλυση μπορεί να μας οδηγήσει στην αληθινή γνώση του εαυτού μας.
Επειδή σπανίως αντέχουμε αυτή τη γνώση όμως, δυστυχώς επιλέγουμε ένα νέο είδος δικαιολογιών για να προσφύγουμε.

Σπύρος Σεραφείμ said...

Η ψυχανάλυση σε οδηγεί στην αληθινή γνώση του εαυτού σου και κάνει και πιο σοφό τον ψυχαναλυτή σου!

Προτού κάνεις publish το ποστ, να κάνεις ένα preview για να βλέπεις πώς θα εμφανιστεί.
Καλημέρες, Αντόνιο

tzotza said...

μην ανησυχεις για το κενο απο κατω..και σε μενα ετυχε και δεν εσβηνε με τιποτα!!(και το ειδα και σε αλλους bloggers!!)
εγω απλα θα πω πως χρεισημοποιησα το λεξικο αρκετες φορες να καταλαβω το vocabulary σαυτο το post!!!(καλο ειναι αυτο για μενα!!dont worry!!)
το παιχνιδι δυσκολο αλλα ανυπομονω να δω τι θα απαντησουνε οι παιχτες!!!
καλο σ/κ!!!

Sardonian said...

το κενό από κάτω "σβήνεται" με backspace ή delete. Με το'πε η κυρά.
να..άμανε τελειώνει εδώ το ποστ ας πούμε






κι εσύ βλέπεις τον κέρσορα εδώ
πα να πει πας στο "πούμε" και πατάς ντιλίτ μέχρι να δεις τον κέρσορα εκεί
καλημέεεεεεερα
:)))

floudion said...

'ντιλίτ' στα γκρίκλισσσ (παχύ το σίγμα)!! φαντάζεσαι να το λέει η γιαγιά από την αχαϊα με το χαρακτηριστικό το λιι (λJi)?? όλα τα λεφτά!! Μου θύμισε τους χθεσινοβραδυνούς τροχονόμους στο Άργος. Να είσαι καλά Sardonian, που με έκανες και γέλασα!!

Aντώνης said...

Μου αρέσει να με διορθώνουν! Επίσης... θάνατος στα γκρικλλιςςς!

γιάννης φιλιππίδης said...

αντώνη καλημέρα,

έχω επιστρέψει, τρέχω εδώ και κει, περισυλλέγομαι.
Αλλά στο δικό σου παιχνίδι
(και μου έχουν έρθει άλλες 2 προσκλήσεις πανομοιότυπες) δυσκολεύομαι να παίξω, αισθάνομαι εγκλωβισμό, νιώθω ότι θα μιλήσω στερεότυπα.
Στην elenitheof προτείνω κάτι εναλλακτικό, στα σχόλια της χθεσινο-σημερινής μου ανάρτησης. Μπες όποτε θες και δες. Κάνουμε και μαζί κάτι ανάλογο;

καλημέρα, μ’ έναν δροσερότερο ήλιο, ο γιάννης