Στην Επίδαυρο που η Αλίκη έκανε καρριέρα διεθνή

Στα χέρια του καλού μου αδελφού και συγκεκριμένα στο γραφείο του ξέπεσαν κάτι φωτογραφίες από παραστάσεις αρχαίου δράματος του Βολανάκη στην Επίδαυρο. Και το αδελφάκι, όπως καταλαβαίνετε, φρόντισε οι συγκεκριμένες φωτογραφίες να γίνουν προσωπικό μου κτήμα και απόκτημα βαρύτιμο, μεγάλο. Ανάμεσα τους επέλεξα τις παρακάτω τρεις που για ιδιαίτερους λόγους σας παρουσιάζω. Χτες βρέθηκα κι εγώ για πρώτη φορά φέτος στο θέατρο της Αργολίδας οπότε ακόμα είμαι υπό το κράτος και την εξουσία του θεού, άρα μπορώ ως θιασώτης του για τις μαινάδες του να μιλάω.

Νέλλη Αγγελίδου, Μίνως Βολανάκης, Άννα Συνοδινού, Κατερίνα Χέλμη

Μαινάδα πρώτη η Αννούλα η Συνοδινού, γνωστή και μη εξαιρετέα τραγωδός μας, αν και τελευταία η εγχώρια παραγωγή την έχει παραγκωνίσει κομμάτι χωρίς και η ίδια ωστόσο να είναι άμοιρη ευθυνών για τούτο, κατέχει πάντα την ξεχωριστή της θέση στην καρδία μου καθώς στα 1994 η Εκάβη η δική της και του Ευριπίδη υπήρξε η πρώτη παράσταση Επιδαυρίων που παρακολούθησα. Θυμάμαι την πανθομολογουμένως καθηλωτική εμπειρία της παρθενικής παράστασης στην Επίδαυρο και ομολογώ κι εγώ σύμφωνος όπως τόσοι και τόσοι άλλοι για την ιδιαίτερη κατάνυξη απλώς και μόνο από τον χώρο, θυμάμαι την πρώτη φορά που είδα τον περίφημο αργολικό ήλιο να κατεβαίνει πίσω από τα βουνά και τον πανέμορφο αργολικό ουρανό ν' ανάβει για το θεατρικό του πανηγύρι όλα του τα αστέρια. Θυμάμαι ακόμα και την Μαρία τη Σκουλά για την αγάπη μας που ξεκίνησε εκείνο το βράδυ. Και για να σας πω και όλα μου τα μυστικά, θυμάμαι και μια δέσμευση που θα το χω για κακό και μόνο να την ψιθυρίσω... Έχω ακούσει για την Εκάβη με την Παξινού κι έτσι όπως το σκέφτομαι, αναρωτιέμαι: "Λές για να αγαπήσεις την Επίδαυρο να πρέπει να ξεκινήσεις με Εκάβη;"

Η παραπάνω φωτογραφία ωστόσο μου επιτρέπει και κάτι ακόμα να σας εξομολογηθώ. Την απέραντη μου αγάπη για την Νέλλη Αγγελίδου. Είπα παραπάνω ότι σήμερα για μαινάδες μιλώ και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο θέλω ιδιαιτέρως την Νέλλη Αγγελίδου να παρουσιάσω. Είναι μια ηθοποιός που δεν είχα την τύχη σε αρχαίο δράμα να την δω, ωστόσο είχα την γλυκύτατη ευτυχία να την θαυμάσω ζωντανά σε δράμα ψυχολογικό που η πρωταγωνίστρια του είναι κι αυτού μαινάδα. Για την κυρία Βέναμπλ στο Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι του Τέννεσι Ουίλλιαμς μιλώ. Που θα ήθελα κάποια στιγμή να ασχοληθώ με τη σχέση του με τις Βάκχες, αλλά προς το παρόν αρκούμαι στην ιδανική μου Αγαύη. Και την φωτογραφία της έξω από την τάξη στο διάδρομο της σχολής έχω στο μυαλό... "Βιρτζίνια Γούλφ, ποιός σε φοβάται;"

Αλίκη Βουγιουκλάκη, Μίνως Βολανάκης

Θα σας ταξιδέψω και πάλι στην Επίδαυρο του 1994 και στην Εκάβη της Συνοδινού. Το θέατρο κατάμεστο και περιμένουμε εμείς οι κοινοί από το πλάϊ στην ορχήστρα να εισέλθουνε οι τελευταίοι "εκλεκτοί" για την παράσταση ν' αρχίσει. Και κάνουνε το λάθος κι οι Νόνικες και οι πρωθυπουργοί να είναι ανάμεσα τους η Αλίκη. Το κατάμεστο θέατρο τότε σηκώνεται σαν κύμα και χειροκροτάει. Όση ώρα έκανε η "ατάλαντη" για να πάει να κάτσει στη θέση της κι ανάμεσά μας. Και η Αλίκη είμαι σίγουρος ήξερε πόσο να κάνει. Όσο ατάλαντη ήταν, αν θέλετε και να σας το μετρήσω.

Κάτι Κινέζοι που κάθονταν πιό κει γυρίζουν αμήχανα και με ρωτάνε ποία τελοσπάντων είναι αυτή που όλοι μας χειροκροτάμε. Και θες που δεν μίλαγα την γλώσσα μας την εθνική, θες που υπερηφανεύτηκα μέσα μου για μιάν ακατανίκητη αλήθεια παραδέχτηκα πως η γυναίκα αυτή είναι η ηθοποιός που στην χώρα μας περισσότερο αγαπάμε. Και δεν με νοιάζει που η Αντιγόνη της μπορεί και να μην ήτανε καλή -αυτόπτες μάρτυρες μου έχουν πει ότι στη γενική τη δοκιμή, προτού η μπούκλα κατέβει στο πλάϊ, όλοι αναρωτιούνταν αν έπαιζε η γνωστή Αλίκη μέσ' τα μαύρα-, κι ούτε με νοιάζει που ο Γεωργουσόπουλος την άλλη μέρα το πρωί άφησε της κριτικής τη στήλη του κενή κάτω από την ειρωνική του επικεφαλλίδα "Αντιγόνη - Αλίκη Βουγιουκλάκη".

Εκείνο που με νοιάζει είναι πως ήμουνα εκεί την ώρα που η Αλίκη μας ήρθε για να κάτσει. Έχω ακούσει για την αντικατάσταση της Συνοδινού από την Αλίκη στο Ρωμαίο και την Ιουλιέτα στην πασίγνωστη πρώτη εμφάνιση ως μαθήτρια της σχολής και τώρα που το σκέφτομαι αναρωτιέμαι πάλι: "Μάλλον είναι συγκυρία απλή που η Αλίκη έκλεβε για δεύτερη φορά τις εντυπώσεις αναμετρώμενη ακούσια εκείνο το βράδυ και με την Εκάβη" .

Δέσπω Διαμαντίδου

Μετά την διαπίστωση μου αυτή νομίζω οι περισσότεροι θα με πούνε υβριστή και ότι η ασυδοσία μου δεν έχει μέτρο. Πώς μπλέκει έτσι ετούτος την πρωταγωνίστρια την βαρύγδουπη και δωρική με την καταδικασμένα γκρίζα γατούλα που φόρεσε τη τσάντα την Κοκό Σανέλ, το ξώφτερνο για γόβα και πλάϊ στο σκηνοθέτη μας παλεύει ταλέντο να αποδείξει; Για την ύβρη διάλεξα την τελευταία μου φωτογραφία και Δέσπω, σου ζητώ συγγνώμη. Ωραίο, δε λέω, το πανί, σουρώνει και στη μέση και είναι η ηρωίδα μας η τραγική στον κόσμο όπως αρέσει. Παρατηρήστε ωστόσο την μικρή λεπτομέρεια στο χέρι το δεξί όπως κοιτάτε τη Δέσπω. Και έτσι όπως κοιτάτε αναρωτηθείτε μαζί μου πιά και δίχως αποστροφή για τα υβριστικά που είπα: "Ποιά είναι η καινοτομία η αληθινή για τα Επιδαύρια που ζητάμε; Το τσιγαριλίκι;"