Αχ, τί ψυχαναγκασμός!

Είχαμε, δεν είχαμε... μπήκαμε στο παχνί. Όπου παχνί το "χαριτωμένο" παιχνίδι που τρως την κουτουλιά από έναν και πρέπει να κάνεις το κατσίκι σε άλλους πέντε. Έχω άρνηση να διαχειριστώ μια φράση έστω κι απλή, αισθάνομαι να εμπλέκομαι σε κόσμο που δεν μου ανήκει, αν όχι σε κόσμο που δεν κατανοώ, αισθάνομαι να παίζω με τον λύκο, άσε που για προσωπίδα το λαγγεμένο κρι - κρι δε μου πάει. Γι' αυτό με πιάνει η άρνηση για τούτα τα παιχνίδια.

Πιο πολύ όμως διστάζω να λαλήσω σκοπό που μπορεί και νόημα ουσιαστικά να μην έχει, αυτόχειρες (σαν τις παρθένες της Κόπολα, άραγε;) οι ρίμες μου, βλέπεις, και ώρες ώρες το νόημα τους ίσως και να μην πηγαίνει παρακεί από το τρισχαριτωμένο "μπεεεε... μπεεεε" που σφάζω όταν σφαδάζω.

Μολαταύτα, jirashimosu, ενδίδω και μάζεψε τα κερατάκια που με λάβωσαν ή μήπως το μαχαίρι; Ξέρω γω; Εξετάζω κι αυτό το ενδεχόμενο, αλλιώς πώς εξηγείται τόση αντίδραση σε ένα παίγνιον του συρμού και της διαδικτυακής μας πλάκας; Και επειδή τόση φλυαρία μπορεί να μην είναι πια πρόλογος, μα υπεκφυγή καταγίγνομαι πάραυτα με το θέμα...

Με απλές οδηγίες οι 5 τυχεροί που θα ανακοινώσω στο τέλος, πρέπει να σχολιάσουν (αν συμφωνούν ή διαφωνούν) 2 φράσεις δικές μου (την 3η και 4η) και να πασάρουν άλλες 2 (μια ενός γνωστού διανοητή και μια δικής τους εμπνεύσεως) σε 5 άλλους blogger επιλογής τους.

Συγκεκριμένα το post σας πρέπει να αποτελείται από:

1 γνωστη φραση συγγραφεα κτλ που του πασαρει ο συναδελφος του που τον καλει να παιξει (δηλαδή εγώ)

1 γνωστη φραση συγγραφεα κτλ που διαλεγει ο blogger (δηλαδή εσύ)

1 φραση που φτιαχνει ο συναδελφος που τον καλει να παιξει (δηλαδή πάλι εγώ)

1 φραση που φτιαχνει ο ιδιος ο blogger και την πασαρει στους αλλους 5 (δηλαδή πάλι εσύ)

Δες το και στην πράξη:

1. Η γνωστή φράση που δίνει ο Γεράσιμος:

"Ο πόνος είναι το μοναδικό μέσο που έχουμε για να αποκτήσουμε συνείδηση της ύπαρξης μας…" Oscar Wilde

Σχολιάζω: Δεν νομίζω ότι έχει νόημα να διαφωνήσω. Είμαι απλά φυγόπονος, προσπαθώ διαρκώς και διακαώς με κάθε άλλον τρόπο να συνειδητοποιήσω, περπατώντας έτσι στα σύννεφα όμως το μόνο που καταφέρνω είναι να πέφτω. Και τον έκπτωτο μεν άγγελο -τρομάρα μας- πολλοί εμίσησαν, την πτώση του όμως νομίζω ουδείς. Είναι ελεύθερη, όμως τελειώνει πάντα μέσα στο αίμα. Που ναι μεν έχει γεύση και δεν είναι των αιθέρων άζωτο βαθύ μα που ώρες ώρες μπορεί να στο γυρίσει σε αιμοφιλία. Γι' αυτό μην κατηγορείτε τους ανθρώπους που περπατάμε στα σύννεφα.

2. Η γνωστή φράση που δίνω:

"Είναι διγαμία ν' αγαπάς και να ονειρεύεσαι" Οδυσσέας Ελύτης

3. Η δεύτερη φράση του Γεράσιμου:

"Αν σ' αγαπούν να μάθουν να το λένε, κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις."

Σχολιάζω: Δηλώνω κλεπταποδόχος και ναρκαλιευτής των πιο κόκκινων αισθημάτων. Και γελωτοποιός. Τρελλός μοναχικός του Σαίξπηρ απο τη Νύχτα τη Δωδέκατη εκεί πάντα που ο Έρωτας οργιάζει και που το προσωπείο προστάζει στον παλιάτσο "γέλα".

4. Η δεύτερη δική μου φράση:

" Η ψυχανάλυση σε οδηγεί στην αληθινή γνώση του εαυτού σου ή προσφέρει ένα νέο έδαφος δικαιολογιών για να προσφύγεις ;"

Παρακαλώ, απαντήστε ΕΑΝ θέλετε...

kyriaz, oulaloum, ouden, γιάννη φιλιππίδη και mondo μου...

Δε θα σας ψυχαναγκάσω κιόλας!