Ιφιγένεια στις Μυκήνες

Πατέρα τι ήταν αυτό Τι ήταν αυτό Κεφάλι έβλεπα μες τον ύπνο Κόκκινο ή χρυσό Και μες στο μαύρο περιφερόταν χάος Aσώματο Σαν σε προθήκη μουσείου ή σε θαλάμους αιθουσών εκθέματα μικρά μικρά Τριξίματα με ξυπνούσαν Μικρά μικρά τριξίματα πατέρα δεν με κοίμισαν Και δεν ήταν μόνο φιλοξενία σε δωμάτιο ξένο - το ξέρω αφού το ένιωσα κι αλλού

Θα αφήσω ένα φως ανοιχτό Δεν αντέχουν αυτοί που τους λέω Δεν αντέχω κι εγώ με το φως σβηστό Πες κι εσύ πως ένιωσες αλλά Μη φορέσεις ποτέ τη μουτσούνα σου πατέρα μου σε εκλιπαρώ την τελευταία Τα μεγάλα μάτια Το ανοιχτό στόμα Θα πεθάνω από φόβο Όταν από το διάδρομο μπεις ξανά στο δωμάτιο

Φώτα φώτα Φώτα
Όταν ξημερώσει μόνο θα τραβήξω τα πατζούρια
Να πλαγιάσω με το φως