Κυριακή των Βαΐων

Πρέπει να 'ταν των Βαΐων τ' ουρανού επειδή και τα πουλιά κατέβαιναν μ' ένα κλαδάκι πράσινο στο ράμφος

Ο. Ελύτη Το Φωτόδεντρο και η δέκατη τέταρτη ομορφιά

Επιχειρώ να μιλήσω για σχέση που να προσδιορίσω ακριβώς δεν μπορώ κι η μέρα η σημερινή με κατοχυρώνει αν άδικα μιλήσω, ψέμμα να είναι όσα θα πω. Να διευκρινίσω: ψέμμα ζωτικό. Αυτό με δεσμεύει, αν ψέμματα μόνο θα πω. Μ' αρέσει που η σημερινή συμπίπτει με των Βαΐων του Θεού και που είναι η πρώτη του Απρίλη, ημέρα Άγιου Τρελλού και που την αρέσκεια μου αυτή την εκφέρω με στίχο του Ελύτη.

Χανόμουν σε παραισθήσεις κάθε χρόνο τέτοια μεσημέρια και σήμερα κάμποσο θέλω να πιστεύω το ελέγχω. Τα απογεύματα με αιφνιδίαζαν μάλλον... Μέσα στη φυλακή. Η εκκλησία η πρωινή ξαφνικά μωβ να φοράει και το χρηστό να πενθεί. Αλυσίδες στα πόδια, στη ράχη χιτώνας, η αλήθεια όταν γίνει θεατρική με υποβάλλει. Ούτε τυχαίο θεωρώ που η μόνη εναλλακτική στην παραπάνω αυθυποβολή ήταν καταφυγή σε σκηνή θεατρική για μια παράσταση τελευταία που αυλαία το χει η παράδοση σαν σήμερα να κατεβάζει.

Μιλώ για σχέση με το χρόνο και με πράγματα που είναι κανείς δεμένος... δέσμιος... Νυμφίος, αν την κατάνυξη προτιμάτε. Μιλώ μονάχα για το σκηνικό, για προσδιορισμό και εικόνα υπέρ - ρεαλιστική και ονομάζω συγκυρία που συνέπεσαν οι Πασχαλιές μαζί, η Πρωταπριλιά, τα Βάγια, ο Ελύτης. Ήδη από την προηγούμενη, της Επανάστασης την Κυριακή, ψυλλιάστηκα τί είν' αυτό που φέτος συμβαίνει. Και σε όποιον ελληνορθόδοξο και εθνικόφρονα με πει για να κατηγορήσει - μιας και της επανάστασης θυμήθηκα την αρχή-, στο λόγο του Σολωμού επιτρέπω να μιλήσει... Το έθνος να θεωρεί εθνικό ό,τι αλήθεια είναι.

Καλή εβδομάδα. Φέτος κάνω πέρασμα σε άλλη οπτική. Καλη εβδομάδα...