Πρόσεξα εκείνη τη γυναίκα στη διασταύρωση πώς μάζεψε το σώμα της ακαριαία και το αυτοκίνητο σταμάτησε ενώ καμία σήμανση δεν επέβαλε κανένα στόπ. Οι διαθέσεις ορίζουν την κυκλοφορία, παίζουμε θέατρο σα μυρμήγκια στις πλάκες του πεζοδρόμου, συσπειρωνόμαστε ανήμποροι να διακτινιστούμε σε υπερπέραν, χρειαζόμαστε παραμυθοδραμα για να πούμε ότι είδαμε μια καλούτσικη παράσταση Σαίξπηρ κι ότι είναι μεγάλος σκηνοθέτης ο Προςπερ Γουοτεερ και Γουατέβερμάγιερ μα εγώ δε θέλω αμπιγιέρ στο δωματένιο καμαρινάκι, καλομαθαμε σε θέατρα υπερκόσμιων γαλαξιακών διαστάσεων για να χωρέσουμε δεμένα πισθοστάγκωνα τα εγκλωβισμένα υπερεγώ μας κι αν ακούσουμε ψέλλισμα "στρωτή απανωστράτα" βιώνουμε στο πόνημα της φιλετοπερδικούλας έναν απλοϊκό συνειρμό, κυκλοφοριακή συμφόρηση στο αίμα το ατίθασο που ξεχύνεται γιατί όλοι φοβόμαστε φυσικά και μεταφυσικά το έμμ(on)ικό φράγμα. Το θάνετο ή θα' ναι το γουργούρισμα στην άδεια κοιλιά. Σωθικά που μας πλημμυρίζει το αίμα, εσωτερική Ρινο ρρ Αγία, έκθλιψη ταξινόμησης ενός κλαυσιγέλοιου είδους. Ενός νανόσχημου πλαδαρού πουλιού που μένει να παρωδεί μυρικ αστικά τις διασταυρώσεις των ζωτικών οργάνων με τα φρένα μας.
No comments:
Post a Comment