Το απόγευμα είναι ένα κτήριο νεοκλασικό. Κελεπούρι σε αναστήλωση, πάμφτηνο. Διακρίνεις απέξω δίχτυα, παρατηρείς πού έχουν γατζωθεί πρόχειρα ασταρωμένες οι σκαλωσίες, πόσο σπαρταράνε στον ετοιμόρροπο αέρα τυλιγμένες κουφάρι σε μπαλκόνια οι αναμνήσεις. Πόσο φως περονιάζει βαθύτερα τις φθορές και αυτοκαταστρέφεται όσο βραδυάζει.
No comments:
Post a Comment