Άστοχο

Τα σώματα ακόμα και μέσα στον έρωτα είναι υπεύθυνα για τη φθορά
τα σώματα είν εξανθήματα φωτός και χάνονται μέσα στα φώτα
υπάρχουν αποδεικτικά για την ανυπαρξία τους
- όχι δε μιλώ για σκιές, φαντάσματα, υπερκόσμιες του σύμπαντος δυνάμεις - 
το χρώμα της συνουσίας 
υπάρχει σταλιά σταλιά στο τέλος 
ένα ελάχιστο λευκό διάστημα, αμετάθετο
άσπρο κι αυτό, γαλατένιο
το λευκό δεν είναι βέβαια χρώμα
όμως η αναμονή είναι μέγιστη απόσταση 
απ' την αρχή ως το τέλος 
απ' την αρχή ως το μέλος
πού να σου παίξω λοιπόν τη μελωδία;


οριστικές αποφάσεις, τελεσίδικες
γραμμική πορεία ευθυτενότητας
πεδίο εκτόξευσης
απορία ξέφρενης ευθύνης 
ως της ψυχής και της καρδιάς το γαλαξία.


Θα καταντούσα άσπορος άσπρος άπορος
το ήξερα θα καταντούσα να ζω γραφικός.


Έτσι, εξπρεσιονιστικά προσπαθώντας 
να περιγράφω
να χύνω σπάταλα
να διαγράφω τόσο εγκεφαλικά
το γράφημα, τις αιχμές, την καμπύλη τούτης της συνουσίας,
εξαχνώθηκα.