O Eυαγγελισμός

Λαμπρός ωσάν ανατολή ο Γαβριήλ με κόμη

ριχτή, κυματιστή, μαλλιά στους ώμους σκάλες

ξανθωπά και δεμένα πίσω, όχι όπως οι άλλες

χτενισιές, μα με φλούδα από κλαδί που, ακόμη,

χρώμα τέτοιο δεν ευρέθη επί γης. Οι δρόμοι

-που ουρανόθεν επέμφθη με βροχές μεγάλες

φθεγμάτων να ποτίσει - έπιναν τες ψιχάλες

των ύμνων: Χαίρε, νύμφη ανύμφευτε! Και η γνώμη

Εκείνου και η Βουλή Του, η προ των αιώνων, δένει

μάλαμα του Αρχαγγέλου τα άγια, υπάκουα χείλη:΄

Ο Κύριος μετά σου! Και ακούγει η ευλογημένη

εν γυναιξί και κάτω νεύει η Δούλη: Γενη -

θήτω κατά το ρήμα σου! Εκείνος θα στείλει

τον Υιό Του να λυτρώσει των βροτών τα γένη.

( Δ. Σολωμός, Ρίμες εξ απροόπτου, Σονέττο εικοστό έκτο, μετ. Γ. Κεντριώτης )