Και λίγα λέω...

Είπα να ρίξω ένα φάσκελο αυτοπροβολής μιας κι είναι και ξεπερασμένης μόδας:

1. Είμαι παιδί σχολής Φιλοσοφικής μόνο και μόνο επειδή την προοπτική του αντικειμένου μου ορίζει το απαρέμφατο "θαυμάζειν".

2. Ομορφιά δεν υπάρχει. Ωραιότητα μόνο. Με της ώρας την έννοια. Ακόμα και σε μπριζόλα.

3. Ανέβηκα στη σκηνή από ματαιοδοξία, μυστικοπάθεια και αγοραφοβία. Α, και για να δω πώς είναι στην πράξη η θεωρία των εσωτερικών μου αυτών αντιφάσεων.

4. "Δεν είναι καιρός για πολιτικά έργα τέχνης, αλλά η πολιτική έχει μεταναστεύσει σε αυτόνομα έργα, και πολύ περισσότερο εκεί που αυτά τα έργα εμφανίζονται ως να ήταν πολιτικώς νεκρά" - Αντόρνο.

5. Η τέχνη για την τέχνη.