Αντιγόνη

Με ποδιά ντυμένη
παιδούλα ξώφτερνη
αγοροκόριτσο από τα γεννοφάσκια
χωρίς ντροπή
φώναζες κλεισμένη στο κελί
αδύναμη να ξεσηκώσεις το θάνατο στα κεντίδια
όπως παλιές καλές αρχοντοπούλες συνήθισαν στον αργαλειό.

Ύφανες δικό σου μοιρολόι
ξέφευγαν οι λέξεις ξέφευγαν κι οι σκέψεις σου, πολλές
μεσα στα κλάμματα ονόματα που συγκρατούσες στην ψυχή σου
ο αδελφός, η αδελφή, ο ξάδελφος, το δικό σου
κι αγκάλιαζες ανθρώπους που βλεπες περαστικούς
για να λες μυστικά "αδελφέ μου" στ' αυτιά τους.

Με πόση χαρά γύρισες και μου είπες κάποτε:
"Ο πατέρας μου εμένα δε χάθηκε στο χώμα"[...]

Αντιγόνη του Σοφοκλή - Νέα Σκηνή - Επίδαυρος, 5 Αυγούστου 2006

Στέκομαι πάντα ενάντιος -για να αμυνθώ- και σκεπτικός απέναντι στην ελληνική φάρα. Την τάση να αποθεώνει και να καταδικάζει δεν αντέχω, "πριν από σας, για σας!" θα λέγανε οι προσφιλείς διαφημίσεις. 'Ετσι κι εδώ... Το πριν της αψίκορης ελληνικής καρδιάς κατέκλυσε το σύμπαν με διαφημίσεις και καταναλωτές ανταποκρίθηκαν για να αναλώσουν αυτή τη φορά θέαμα σε επιδαύριο αλώνι, καθότι και διακοπές...

Δεν διακόπτεται τίποτα στον Έλληνα, η νεύρωση δεν επιτρέπει παύσεις, μεταφέρει το αλληλοφάγωμα και σε θεατρική ορχήστρα. Την ίδια ώρα η τέχνη τον απασχολεί και όλα αυτά συλλήβδην τα καταδικάζει. Τα είσιτήρια εξαντλήθηκαν, Λευτέρη, κάνε κάτι...

Χωρίς διακοπή κι από τα πριν όλα ξεκίνησαν να μιμηθούν κινήσεις αστεριών που παρακολουθούσαν. Σα να θελαν κι αυτά ν' ακούσουν τα πρώτα λόγια τα γνωστά, του Σοφοκλεόυς βεβαίως βεβαίως, αντίλαλο βιβλίων μαθητικών για ένα γένος κοινόν, το γένος το αυτάδελφον, καθώς πάσχιζε εμφύλια μοίρα για να αλλάξει. Μας τα έμαθαν και παρελάσαμε γι' αυτά. Ζήτημα μεγάλο ένα να κάνει χωριό -ή και πόλη- με πολλά, να θάψει τα δικά του, ν' αποδεχτεί τον άλλο, να γίνουν δεκαπέντε ή δεκαεφτά όλοι μαζί κομμάτια...

Και πάντα ένα και μόνο σκηνικό: τόπος ξερακιανός μες τα σπαράγματα εποχών, πολιτισμών και τάφων. Στις πέτρες να πατάς κι αυτές να αντιβογγάνε βάρος δικό σου κι όσων πέρασαν βάρος να κλείνουν μέσα. Αθάνατο είναι σκέφτομαι μόνο το καλοκαίρι -η ειρωνεία μέσα σε τόσα προβλήματα τόσος ήλιος! Ίσως να δίνει φως όμως σε αυτή την αντίγωνη - επιτρέψτε μου, Έλληνες, τη λεξιπλασία- πλευρά του καθρέπτη...