Ασυνανάρτηση

Θέλω να κάνω να γράφω προτάσεις που δε σημαίνουν τίποτα 
Θέλω να ορίζω τη θέση μου στη μέση του πουθενά 
Να μην ερμηνεύονται κατά το δοκούν τα αντικείμενα και οι διαθέσεις μου 
Να μη βρίσκουν κανένα νόημα περαιτέρω τα λόγια, οι πράξεις, 
οι σκέψεις μου να είναι ξερά χόρτα 
Να γίνω μια παρουσία που θα χαθεί, μια φαντασία, ένα φάντασμα που δε θα υπάρξει 
γιατί δεν υπάρχουν φαντάσματα 
Ένα φίλτρο διαθλάσεων υπάρχει υπέρ ή κατά της ανυπαρξίας 
Ένα άκαταμάκατασούκουτουμπέ 

Θέλω να γίνω το σχήμα της πέτρας που δε σου θυμίζει τίποτα 
την παραμικρή μας γνωριμία Ποτέ

Να μείνω η καταχώρηση άγνωστο στο τηλέφωνό σου να μη με ανακαλέσεις ποτέ 
Να νομίζεις ότι είπα μια ασυναρτησία 

Να μην καταλαβαίνεις βλέποντάς με ότι είναι η Σαλαμίνα κι εσύ οι Παξοί 

Να είμαι ο τούρκικος και ο ελληνικός καφές να είμαι φουσκάλα στο φλυτζανάκι από τον τουρκοκύπριο και ελληνοκύπριο καφέ σου

Να είμαι το κομματάκι του βράχου που εστιάζει το μάτι σου περνώντας φευγαλέα με το αυτοκίνητο που είσαι συνοδηγός ενός φίλου σου που τον κάνεις παρέα μόνο για ταξιτζή σου 

Να μη με ξαναπιάσει το μάτι σου να μη με θυμάσαι στην επιστροφή που θα κοιτάς απ' την άλλη ή απ' την ίδια άμα ποτέ στη ζωή σου ξαναπεράσεις 

Να πεις για μένα Σκασίλα μου μικρή και δέκα ποντικοί, όρεξη είχα να δω τη μούρη σου τη φώτο προφιλ και  εξωφύλλού σου 
να μην είμαι οι εναλλακτικές διαδρομές που θα σου προτείνει ο χάρτης για να φτάσεις 

Συμπτωματολογία των βιωμάτων σου η μεθοδολογία της ποιητικής μου 
μια ακατάσχετη φλυαρία για χρονορράγημα.