Κατούρα να φύγουμε / Νεροποντή

Και στην ουσία έτσι κυλάει η ζωή με την ίδια αδιαφορία που κυλούσε πάντα σαν να μην έχει συμβεί τίποτα αναίμακτα λες κι όλα έχουν αλλάξει η λήθη ξεχνά τις πληγές αλλά ο πόλεμος ακόμα δεν νικήθηκε ας συνεχίσουμε στις απώλειες όσο δε γενάται θέμα είναι η μόνη σιγουριά εφόσον έχουμε κουράγιο και κάνουμε υπομονή όσο κι αν τελειώνουμε θα συντηρούμαστε καλά συντηρητικά κι αυτό φτάνει χρόνος είναι το περιθώριο μέσα στο οποίο επιβιώνουμε δεν είναι παραπάνω εμείς το κοστολογήσαμε και διογκώσαμε το φόβο του θανάτου απέναντί του και σπουδαιολογήσαμε τα πράγματα στις διαθλάσεις της αυταπάτης μας αλλά τα πράγματα μπορεί να γίνουν πολύ χειρότερα και προς στιγμήν σημασία έχει ότι είμαστε έτσι κι αφού είμαστε καλά ακόμα σημασία αυτό έχει κι ας αδιαφορήσουμε ας πάρουμε φόρα για το αδιάφορο εξάλλου καμία αλλαγή δε γίνεται στο φτερό. 

Κάθομαι και γράφω ολόκληρο κατεβατό γιατί είμαι ανεπαρκέστατος στο να προτείνω και κάποια λύση τι κάθεστε κι ακούτε ανακυκλώνω το ίδιο και το ίδιο νερό εξάτμιση σύννεφο βροχή καταρρακτώδης βροχή και δώστου πάλι πίνω και κατουράω κατουράω και πίνω κυνηγάω την ουρά μου γιατί μ' αρέσει να αυτοκαταστρέφομαι κάτι βρίσκω μέσα σε αυτό συνεχίστε δεν έχουμε άλλα περιθώρια επιλογής, λοιπόν στην τύχη κι όπου βαρέσεις κι όπου σε βρει κι όπου βρεις κι όπου βρεθούμε αρκεί να πετύχουμε, να συντύχουμε ο ένας τον άλλο στο τρίστρατο ανθρώπινα σαν άνθρωποι κράτα την ετοιμότητα αυτή του ανθρώπου κράτα αυτή τη μοναδικότητα κράτα αυτή είναι η καβάτζα κάτω απ' τον ήλιο που έγινε βροχή που σου γυρίζει τα μυαλά και σε τρομάζει δεν πας καλά που αηδιάζεις με την κουφόβραση και πνίγεσαι στην υγρασία των 73 εκατοστιαίων μονάδων και κοιμάσαι μια ώρα για να ξανακοιμηθείς άλλες δυο και να ξυπνήσεις σε πέντε, έφαγα πολύ πεπόνι. 

Κι από την αρχή το όνειρο, από την αρχή αυτή η αυτοματική διαδικασία που νομίζεις ότι ταξιδεύεις και κατακτάς αρκεί να είσαι σε κίνηση και να μην είσαι ηττοπαθής. Μίλα μιλα μίλα αυτό μπορείς, αυτό θα γίνει. Στάσου όρθιος και συνέχισε με όλους τους πόνους και την θλίψη στην καρδιά σου, είναι μια εξομολόγηση, κανείς δε θα τη διαβάσει, όλοι για τους ίδιους λόγους με εσένα σε έχουν από τις τρεις κιόλας πρώτες αράδες βαρεθεί και επαναλαμβάνεσαι εσύ νομίζεις σαν το κύμα κι εκείνοι με τη σιγουριά ότι έχεις τρελαθεί αλλά όχι κι εντελώς ακόμα για να τους προκαλέσεις θλίψη μη βερμπαλίζεις μη σουρεαλίζεις μην υπερβατίζεις μη βάζεις πνεύματα κι οξείες  μην παίζεις βέκια μην παρατονίζεις μην κρίνεις θα κριθείς και θες, αγοράκι μου, κι άλλη ψυχανάλυση.

Μη γίνεσαι, να γεννιέσαι. Δεν είσαι κύμα είσαι όπου σε πάει το κύμα, βαθιά ψυχαναγκαστικό τυπάκι, καρχαρία, κροκόδειλε. Με τους αλήτες τους αλήτες που γυρνάς, σαν την Ελλάδα μια ζωή με τυραννάς, καλά τραγούδα... χωρίς φωνή, παίξε χωρίς ταλέντο ποιός έχει ταλέντο η ζωή δε θέλει ταλέντο εξυπνάδα θέλει Ιλιάδα θέλει να είναι πόλεμος, μάχη, διεκδίκηση δεν είναι Οδύσσεια και επανάκαμψη, επιστροφή η ζωή αντικειμενικό προορισμό δεν έχει η αλήθεια το ταξίδι δεν το κάνεις για τους μνηστήρες δεν το κάνεις για τον Τηλέμαχο για την Πηνελόπη θες να βιάσεις τον ακαταμάχητο γιο σου κι η γυναίκα σου ήτανε η πιο απίθανη ξεκωλιάρα άρα κάνεις στην ουσία για σενα μια τρύπα στο νερό. Το ταξίδι το κάνεις για το άλλογω που θα εξυπηρετήσει τους άλλους Αχαιούς,  το κάνεις για άλλους χίλιους δύο λόγους, για να ανακουφίσεις το άλγος του άλλου το κάνεις, παστίλιες για τον πονο του άλλου, δεν είναι πράξη εγωισμού η χειραφέτηση είναι αλτρουισμός, ανθρωπίλα, ηρωισμός, δικαιοσύνη και ξερατό και απύθμενη ναυτία κι απέραντος εμετός στο γαλάζιο.