Τέρμα γκάζι

 

Αρχή της κίνησης η αυτοκίνηση - ή το αυτοτρακάρισμα, το αυτογκόλ;

Όχι ότι προδίδω τις σκέψεις μου αλλά καμια φορά σκέφτομαι ότι μπορεί να είναι ένα όμορφο παιχνίδι πανικού. Σκέφτηκα κι αμέσως αναιρεσα το συλλογισμό γιατί ακύρωνε τις σκέψεις και τις καταδίκαζε σε μια πόζα ελευθερίας. Όμως έχω ανάγκη να μπω σε ένα χαμόγελο και να το κοιτάζω σαν έναν καθρέπτη που θα με πείσει, σαν ένα ανακλαστήρα υπενθύμισης που θα με βάζει στον ίσιο δρόμο γιατί τα αυτοκίνητα είναι για να πηγαίνουν πάνω στην άσφαλτο και όχι μέσα από τα δάση. Τι κάθομαι και μιλάω και πού οδηγώ τη σκέψη και αν με διαβάσεις τη δική σου σκέψη όχι σε διάβαση, σε μετωπική σύγκρουση την καταδικάζω. Δεν έχω περιθώριο να γίνω κατανοητός, δεν θα γίνω ποτέ καμία αυθεντία επικοινωνιακότητας. Το δίπλωμα οδήγησης το πήρα αλλά δεν το εξασκώ, τρεις φορές οδήγησα σε δρόμο κι ύστερα μαθήματα ξανά και ξανά το τιμόνι στο χέρι δίπλα σε δάσκαλο μα όχι μόνος και ποτέ ξανά σε δρόμο και στο τιμόνι. Μια τελεσίδικη απόφαση και δεν οδηγώ αλλά δεν μπορώ και να σταματήσω.