Κασσάνδρα / ένας τρασβεστισμός

Στέκομαι στάσιμος μετέωρος εδώ που θα είναι πάντα πιο καλά από πάνω, 

έχω φύγει, υπερίπταμαι και εξελίσσονται αδιάφορα από κάτω μου πια τα γινόμενα 

και ανοίγουν συνέχεια οι καινούργιες πληγές 

δεν προλάβαίνω να τρέξω ή να υψωθώ πιο μακριά από το να μεταβάλλομαι σε πορφύρα 

η ταχύτητα αίμα διψάει μέσα της για όλης από κάτω μου της θάλασσας το αλάτι απορροφάω όλους τους υπόκωφους κραδασμούς 

με ξεσκίζουν επαναστατημένα επτασφράγιστα όστρακα

- μαργαριτάρια αποστρακίζονται και με εξοστρακίζουν -,

πρωτοστατώ κατευθύνομαι και 

μέσα σε μια νέα υπερκόσμια έκκριση μανιταριού ουρλιάζω 

ιού, ιού, Man! Man! 

μισοαρχαία μισοαγγλικά

φτάνω στην κορύφωση της λέξης άνθρωπος 

από τη χαμέρπεια της λέξης μανιτάρι 

- να λέγεται ηλεκτροφόρα θαλάσσια ανεμώνη

η εξέλιξη σε μια πρωτόλεια διεθνή γλώσσα; -

ένα βαρύτιμο μαργαριτάρι από τη στάθμη της θάλασσας 

καταπνίγει στον καρύτσαφλο 

κι αυτή μου τη διχοστασία

έχω μπερδέψει τα λόγια μου δύστανος κι εγώ και μιλάω μόνο την αλά κάτι 

ανίσχυρο το ωστικό της σήμα

κι ούτε Χειροσίμα ούτε Χειλοσήμα είμαι ατελώς

καθώς με παρασύρουν με δύναμη πανικόβλητης αδράνειας οι πράξεις των χεριών μου 

κι όλο χτυπάω ασυνάρτητα ξανά και ξανά τις παλιές σαν νέες λέξεις

ιού! ιού! Man! Man! στην άκρη των χειλιών μου 

ακατάληπτη αναμετάδοση 

δεν καταλαβαίνω 

χαλκός ηχών

δεν κατεβαίνω

κύμβαλον αλαλάζον

δεν μπορώ πλέον 

να αντισταθώ, καμία λογοκρισία 

η τρικυμία ανεβαίνει μέχρι πυρηνικού βάθους τραμπολίνο 

κι ανεξερεύνητη η τηλεοπτική υπερπαραγωγή της κυτταρικής μου 

αναμετάδοτη

με εκτινάσσει όλο ψηλότερα συγκλονισμένο ανέμελο συθέμελο ναυαγό 

στον ένα και μοναδικό ουρανό χαρακύρη

όπου υλικά και πρώτες ύλες για καμιά συντήρηση δεν υπάρχουν.