Το μπιμπλό

Εδώ λοιπόν και πάλι εδώ, 

ρίξε με με ανοχή στην ίδια πρόθεση για διευθέτηση 

να πέσω με τα μούτρα. 

Δεν αλλάζει ο καιρός και τα πράγματα μένουν ίδια, 

και οι συνθήκες στα πραγματάκια παραμένουν στάσιμες εντελώς, 

σταθμευμένες γυαλιστερές εντυπώσεις προοπτικής ανεπάρκειας, 
εξελίσσονται ενώ φυγαδεύουν μέσα τάση φωνής προς τα έξω, 

ολόκληρες πέτρες κεχριμπάρες, 

ολόκληρες περσεφωνές καταπίνουν, 

τόση εγγαστρίμυθη λαιμαργία 

ξεσκόνισέ με να μην στραγγαλίζω άδικα τόσες μυριάδες ιριδισμούς

- επιτέλους δε σ' απασχολεί τι θα πει κι η μαμά φωνή στον κάτω κόσμο σαν φτάσω Κάτω Κάτω;

Ξεσκόνιζέ με λέω!

Είμαι ένα παλιομοδίτικο μπιμπλό πάνω στο καλοριφέρ

κι από κάτω δαίμονας σατανάς ο κώλος μου με τρώει, 

τράβα το πετσετάκι, τράβα κάτω από τα πόδια μου το χαλί, τράβα μαλλί, 

αν με σηκώσεις ψηλότερα θα είναι για να σου ανεβάσει τον πήχη της η ευκολία, 

και επιτέλους θα με σπάσεις 

με μια κίνηση ματ ρουά 

απονενοημένη

φαντασμαγορική

να διασπαρώ 

επί

της 

ουσίας 

μπλε 

ρουά 

παντού

εδώ

εκεί

αυτού....

Οποία μεγαλειότης!

Καθήλωσε στο μη παραπέρα το παραπέρα να γίνει σταυροδρόμι

Το δίλημμα σου λέω είναι ρίξε με οργή για να μην πέσω μόνος

μη στέκεσαι παράμερα από τις εξελίξεις 

υπεύθυνος αμέτοχος στο διακύβευμα, 

ο αμέτοχος με τον καιρό απόκτά ιδιότητα 

και η ζωή χαρίζεται μόνο σ' όποιον την ανατρέπει.