Sunday, August 16, 2009

On board



Στην Ευτέρπη

Θα με πάρεις μια βόλτα με το ποδήλατο; Θα αφήσω στη σέλα σου όλα τα όνειρά μου. Δεν είναι βαριά τα όνειρα, δε θα σε βαρύνω, μη φοβάσαι, κάτσε μόνο να τ' ανεβάσω λιγάκι στη σέλα σου, ν ανέβω κι εγώ, μην πάθω καμιά κράμπα. Μην τρέχεις, είναι άδεια η πόλη τον Αύγουστο, δε θέλω ο αέρας να με κάνει καλοκαιριάτικα να δακρύσω, ξέρω να δακρύζω κι αλλιώς, θα σου δείξω τον τρόπο να το κάνεις άμα θέλεις κι εσύ. Μη στρίβεις απότομα, θα μας πετάξεις κάτω και είμαστε να πάμε αλλού, αρκεί να μου λες πώς νιώθεις κι εσύ, τι αισθάνεσαι, εσύ να οδηγείς, αλλά μη νιώθεις ανασφάλεια, μη νιώθεις ευθύνη, εγώ είμαι εδώ, δε φοβάμαι, κρατιέμαι πάνω σου... έλα, πάμε... θα είναι σα να χορεύεις, ξέρω πόσο σ' αρέσει, εν δυο τρι, εν δυο τρι, οι ρόδες γυρνάνε, το τέλος της διαδρομής είναι για τους δυό μας μαζί η άκρη της άδειας πόλης που μένω

8 comments:

7Demons said...

Α,δεν ξέρουμε.

Μας φοβίζουν οι άδειες πόλεις και οι λακκούβες των δρόμων...

"Αισθηματική ηλικία" said...

Στην ησυχία του πεζοδρομου που μένω, άκουσα τα γέλια σας και βγήκα να σας χαιρετήσω. Φοράμε όλοι λευκά , εχει ζέστη και τα τζιτζικια απο απέναντι σταματούν για να ακούσουν τις ρόδες που γλιστρούν στην αδεια πόλη.

Γελια με κλάματα μαζί, μια αθωότητα που εξατμίζεται, ενα καλοκαίρι που τελειώνει,
μια συνθήκη αγάπης που θα γραφτεί σε βιβλία ιστορίας.

Γιατί η αγάπη δεν διδάσκεται, βιώνεται σε ανώνυμες αναρτήσεις και πρωινά σχόλια, σε εγκαταλελειμένες πόλεις , σα τελειώνει το καλοκαίρι...

http://www.youtube.com/watch?v=GXO0iqworng

b|a|s|n\i/a said...

είναι όμορφο σαν ανακατεύονται τα δάκρυα. σε μία σέλα πάνω. ακόμα και όταν ο μόνος αέρας είναι ο άνεμος της κίνησης. και σήμερα φυσά κιόλας.

tovenito said...

νομίζω κολλάει μια ατάκα που άκουσα πρόσφατα.
just shut up and enjoy the ride

karkinos7 said...

Τα δάκρυα τα προκάλει και τα στεγνώνει ο αέρας.

BLUEPRINTS said...

βίρα τις άγκυρες ή εν προκειμένω το στοπ του ποδηλάτου λοιπόν, κι άντε για τρελές βόλτες στην άδεια πόλη που αγαπάμε (να μισούμε;)

Αλεξάνδρα said...

Είναι όμορφη η πόλη τον Αύγουστο. Ξεκουράζεται όσο ξεκουράζονται οι κάτοικοί της στα νησιά ή αλλού...

Δεν φτάνει ο αέρας στο ποδήλατο να σε δακρύσει εκτός κι αν το συναίσθημα είναι πιο έντονο από τον άνεμο...

Τα όνειρα συννεφάκια που πάνω τους αρμενίζουμε και ελπίζουμε και πιστεύουμε...

Anonymous said...

...kai eimaste na pame allou...mh to xehnas mikro mou....sagapw poly kai dakryzw apo hara....see you soon....
efterpi