Ταλθύβιος: Έλα, μικρέ... τραβήξου από την αγκαλιά της μαύρης σου της μάνας, πιάσε άκρη - άκρη των πύργων τις κορφές, εκεί σου κλήρωσε την ψυχούλα σου να αφήσεις. Πιάστε τον!... Χάθηκε έναν άλλο να έβρισκαν για τέτοιες αποστολές; Ν' αντέχει... να μη λυπάται, ντροπή να μην έχει όπως εγώ για τέτοιες αποφάσεις...
Εκάβη: Αγόρι μου, του παιδιού μου παιδί του αδικοχαμένου, άδικα τη ζωή σου μας παίρνουν από τη μάνα σου κι εμένα. Τι άλλο θα πάθω; Τι για εσένα, καημενάκι μου, να κάνω; Αυτά έχω να σου δώσω: το κεφάλι που βαρώ, το στήθος που χτυπάω... αυτά όλα κι όλα ορίζω. Αλίμονο η πόλη μου! Εσύ αλίμονό μου! Τι έμεινε ακόμα να πάθουμε και τι' ν' αυτό που μας τραβά σε τόσο τίποτα με φούρια να κινάμε;
Ευριπίδης, Τρωάδες, στίχοι 782 - 798
Έχει Επίδαυρο απόψε...
Εκάβη: Αγόρι μου, του παιδιού μου παιδί του αδικοχαμένου, άδικα τη ζωή σου μας παίρνουν από τη μάνα σου κι εμένα. Τι άλλο θα πάθω; Τι για εσένα, καημενάκι μου, να κάνω; Αυτά έχω να σου δώσω: το κεφάλι που βαρώ, το στήθος που χτυπάω... αυτά όλα κι όλα ορίζω. Αλίμονο η πόλη μου! Εσύ αλίμονό μου! Τι έμεινε ακόμα να πάθουμε και τι' ν' αυτό που μας τραβά σε τόσο τίποτα με φούρια να κινάμε;
Ευριπίδης, Τρωάδες, στίχοι 782 - 798
Έχει Επίδαυρο απόψε...
3 comments:
ωραία θα είναι..όταν όμως τις έχεις για την εξεταστική και δεν έχεις αρχίσει ακόμα να διαβάζεις δεν το βλέπεις έτσι..
βγάλε τη λεκτική επαλήθευση αν θέλεις για να αφήνουμε σχόλια πιο εύκολα
ελπίζω να περάσεις καλά :)
...και να περνάς πάντα ομορφότερα!
Post a Comment