Wednesday, October 01, 2008

Πλατεία Ομονοίας


Λοιπόν σήμερα θα παραθέσω ένα γεγονός. Μου συνέβη επί της οδού Πειραιώς λίγο πιό κάτω από την περίφημη πλατεία Ομονοίας. Το συζητάω από προχτές και έχω ακούσει διάφορες απόψεις σε βαθμό να πιστεύω ότι πρόκειται μάλλον για θέμα διχονοίας.

Προχτές Σάββατο λοιπόν έχω μπει στο τρόλλεϊ. Περιμένω να ξεκινήσει. Ενώ διαβάζω παρατηρώ έναν μαύρο να τρέχει. Κατά πόδας τρέχουν αστυνομικοί. Παρακολουθώ. Συλλαμβάνουν τον μαύρο. Αρχίζουν να τον χτυπάνε με γκλοπ στην κοιλιά και στο σβέρκο. Του φωνάζουν. Και συνεχίζουν να τον χτυπάνε. Λιγότερο στο σβέρκο. Περισσότερο στην κοιλιά. Ίσως να παρατηρείται και έλλειψη από απλές χειροπέδες στην ελληνική αστυνομία. Πέντε μπρατσωμένοι αστυφύλακες. Έναν μπρατσωμένο μαύρο. Που δεν αντιδρά -και πώς να αντιδράσει θα μου πεις.

Βγαίνω από το τρόλλεϊ και φωνάζω: "Τί τον χτυπάτε, ρε, τον άνθρωπο;" Αμέσως κάποιοι ένστολοι και άστολοι μπάτσοι -που ξεφύτρωσαν από το πουθενά- αρχίζουν να με γαμοσταυρίζουν -και Παναγία και Χριστό συμπεριέλαβαν στο θεάρεστο έργο τους-, με είπαν φλώρο -φυσικά-, απείλησαν ότι θα με πάνε κι εμένα μέσα -μου ζήτησαν ταυτότητα, δεν έχω παράπονο, γαμοσταυρίδια με το γάντι- και μεταξύ άλλων ανέφεραν - και πολύ πιθανόν να πρέπει να το πιστέψουμε- ότι ο μαύρος κουβάλαγε -και μάλιστα πάνω του- ένα κιλό πρέζα.

Ενώ συνέβαιναν όλα αυτά, εγώ πιά μόνο τους κοιτούσα -κυρίως στα δόντια, πλέον μου θύμιζαν λυσσάρικα σκυλιά-, δεν άκουγα πολύ καθαρά τί έλεγαν -νομίζω κάτι για ένα γιό που θα κάνω και θα πεθάνει από ναρκωτικά-, μόνο παρακολουθούσα βουβός και φοβισμένος τη δική μου πλέον ζωή να γίνεται η ζωή ενός αδύναμου ανθρώπου κι ενός ανίσχυρου πολίτη που τόλμησε κάτι αλλιώτικο να ψελλίσει στο κέντρο μιας πολιτείας θεωρητικά φύσει και θέσει δημοκρατικής.

Δεν έχω αντίρρηση ακόμα και το απλό βαποράκι ναρκωτικών να συλληφθεί, ούτε είμαι κανένας υπέρμαχος στον αγώνα ενάντια στη δίωξη των ναρκωτικών - αν υπάρχει κάτι τέτοιο και δε λέγεται οργανωμένο εμπόριο κάποιων κύριων υψηλά ισταμένων- αλλά δεν καταλαβαίνω επίσης με ποιό δικαίωμα εν έτει 2008 στην καρδιά μιας πολιτισμένης πρωτεύουσας πέντε άνθρωποι εφαρμόζουν ένα είδος δικαιοσύνη με βία σε έναν άλλο άνθρωπο ό,τι κι αν έχει κάνει κι όσο κι αν για να τον πιάσουν έχουν παιδευτεί -λες και δεν είναι δουλειά τους με κάθε κόπο η προστασία-, με ποιά ανοχή εκατοντάδες τριγύρω περαστικοί στέκονται αμέτοχοι σε ένα τραμπουκισμό τέτοιου είδους μπροστά στα μάτια τους και τέλος, γιατί ένας άλλος άνθρωπος -τυπικά πολίτης ελεύθερος- κινδυνεύει να προπηλακιστεί επειδή δεν αντιλαμβάνεται αυτή τη νέα, ακατάληπτη, σύγχρονη μορφή(?) αστικής δικαιοσύνης.

Προς παραδειγματισμόν λοιπόν στην πλατεία Ομονοίας.

16 comments:

Anonymous said...

Μαζί σου δαγκωτό. Ίσως αν φωνάζαμε όλοι πιο συχνά, κάποια στιγμή η εξουσία, η όποια εξουσία θα καταλάβαινε 2 βασικά πράγματα. Ότι υπάρχει για να υπηρετεί τον πολίτη και οτι οι φωνές μας είναι πιο δυνατές απ τα γκλόπ τους.

ΠΑΥΛΟΣ said...

Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου όπως και με τον ανώνυμο από πάνω.

Jirashimosu said...

Κάθε χώρα έχει την οργάνωση που της αξίζει. Στην Ελλάδα δε θα απαλλαγούμε μάλλον ποτέ από την ηδονή που επιβάλλει η εξουσία της στολής. Ειδικά σε όσους έχουντην ευτυχία μέσα σε αυτή να κρύβουν τα συμπλέγματα και την αποτυχία τους.

Μήπως το ότι κάποιοι αντιδρούν σημαίνει κάτι;

BOSKO said...

Χθες βράδυ προβλήθηκε στην τηλεόραση, αργά μετά τα μεσάνυχτα, μια εξαιρετική ταινία του Σίντνεϊ Λιούμετ με τη Γκλεν Κλόουζ σχετικά με τη βία των αμερικανικών αρχών απέναντι σε κάθε αλλόθρησκο- υποψήφιο τρομοκράτη στη, μετά την 11η Σεπτεμβρίου, εποχή. Κάτι παρεμφερές μου θύμισε η αφήγηση σου. Πριν μερικά χρόνια επίσης, στο λεωφορείο Γ18 της γραμμής Αθήνα- Πέραμα, στο ύψος της Πειραιώς, εισέβαλλαν κανονικά τρία ένστολα γουρούνια, άρπαξαν δύο επιβάτες και τους τουλούμιασαν μπροστά στα μάτια μας. Απ' το σοκ, δεν τόλμησα ν' αρθρώσω λέξη. Μετά, απ' ότι καταλάβαμε, επρόκειτο για δύο δραπέτες των φυλακών Κορυδαλλού, πρεζάκια που είχαν το θάρρος- θράσος να πάρουν και λεωφορείο! Δεν αποκλείεται ο μαύρος που είδες να ήταν πράγματι έμπορος πρέζας. Δε δικαιολογείται, όμως, σε καμία περίπτωση τέτοιου είδους βιαιοπραγία, ακόμη και λεκτική σ' έναν άλλο άνθρωπο (εσένα, εν προκειμένω) που αντέδρασε στη φρικαλεότητα. Δεν είναι μόνο θλιβερό προνόμιο της Ελλάδας αυτό- όπως λέει παραπάνω ο Γεράσιμος- αλλά ολόκληρων των οργανωμένων, ας πούμε, κοινωνιών. Ζούμε στην εποχή της αστυνομοκρατίας και δεν κρύβονται μόνο συμπλεγματικοί κομπλεξικοί μπάτσοι πίσω από τέτοιες κινήσεις. Νομίζω πως αυτό είναι και το πιο θλιβερό, η πρόταξη της βίας πια υπό την εποπτεία των εκάστοτε επίσημων κυβερνώντων. Κατά τ' άλλα, όσοι φωνάζουν, χρήζονται γραφικοί αριστεροί ή παλιακοί κομμουνιστές...Ααααχ, δε θα γίνει μια μέρα η επανάσταση;

tovenito said...

πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουν οι αστυνομικοί ότι είναι όργανα του κράτους και όχι εξουσία επειδή έχουν στολή. πρέπει να υπηρετούν και τον τελευταίο πολίτη και να τον ακούν και όχι να μπινελικώνουν επείδη φέρουν όπλα (πράγμα που δεν τιμά τα παντελόνια που φορούν)

7Demons said...

Wellcome to reallity...

Και όχι,δεν μας συφιλιάζει τόσο η ασύστολη κατασταλτική συμπεριφορά των μπάτσων,αλλά η φοβική παχυδερμία των "καθώς πρέπει" ζώων που έχουμε για "πολίτες" σ΄αυτή τη χώρα.

Anonymous said...

Εγώ πάντως αν αν ήμουν έμπορος συνεπιβάτης κι έβλεπα μπροστά στα μάτια μου μια σύληψη με το "σεις" και με το "σας" το μόνο που θα έκανα ήταν να κουνήσω το κεφάλι, να πω "τον μαλάκα τον έπιασαν καλά να πάθει" και στην επόμενη στάση να πουλήσω τα ναρκωτικά μου πιο προσεκτικός μα εξίσου άνετος. Θέλω να πω ότι ο παραδειγματισμός είναι εκείνος που κρατά κάποιους μακριά από το εμπόριο. Αλλιώς η σύληψη και η φυλάκιση δεν θα ήταν τίποτα περισσότερο από ένα διάλειμμα από την επιχειρηματικότητα.

Φιλικά.

kiara said...

Ίσως νόμισαν ότι πατάσσοντας τον άνθρωπο πάτασσαν το εμπόριο ναρκωτικών... Ξέρω γω, και να πει κανείς ότι πεθαίνουν λιγότεροι άνθρωποι κάθε χρόνο απ' αυτή την αιτία...
Κομπλεξικοί και απολίτιστοι είμαστε με αστείρευτη δίψα για εξουσία. Μην ξεχνάμε και το πείραμα του Zimbardo. Αντιδεοντολογικό όπως φάνηκε, αλλά είπε πολλά.

mahler76 said...

το ξύλο στην κοιλιά είναι γιατί εκεί δεν αφήνει σημάδια και συνεπώς αποδείξεις του ξυλοδαρμού. Η ποιότητα του πολιτισμού και της δημοκρατίας μας από κάτι τέτοια φαίνεται.

Anonymous said...

Αν διαβαζα το ποστ σου, πριν απο πεντε χρονια θα συμφωνουσα 100% μαζι σου.
Τωρα, ως κατοικος αυτης της περιοχης, ζωντας καθημερινα τι γινεται εδω και οχι μονο με το εμποριο ναρκωτικων, εχω αναθεωρησει πολλα.
Θα μπορουσα να γραφω για ωρες. Δεν θα το κανω. Θα πω μονο πως το 90% (και λιγο εβαλα)των αλλοδαπων περι την περιοχη της Ομονοιας ειναι οντως κακοποια στοιχεια.
Κι εχω δει φασεις που πηγαν οι μπατσοι με τον τροπο που θα ηθελες να συλλαβουν & τελικα να τραυματιζονται.
Δυστηχως δεν υπαρχει ιδανικη κοινωνια & η Ομονοια ειναι οντως ζουγκλα κι αν δεν την πεσουν οι μπατσοι, τους την πεφτουν οι αλλοδαποι με οτι μπορεις να φανταστεις.

Kiara said...

Τι ψάχνεις να βρείς, για την Ελλάδα μιλάμε!

oblivion said...

το πέρασμα από την Ομόνοια, τα στενά της, το Μεταξουργείο, εκεί γύρω είναι αποκαλυπτικό.. περνάω καθημερινά, κανα δυο φορές τη βδομάδα στάνταρ βλέπω κάτι παρόμοιο. από εξακρίβωση μέχρι σύλληψη.. ο έλληνας μπάτσος βρήκε κάπου να βγάλει τα απωθημένα του, μιας και οι αντιεξουσιαστές των εξαρχείων ξεγλιστράνε ακόμα.. κι εμείς αβοήθητοι κι ανίσχυροι (;) μπροστά στο ποτάμι του ρατσισμού..

Σοφία said...

Δεν χρειάζεται να τους συλλάβουν με το σεις και με το σας. Αλλά δεν χρειάζεται και να τους κάνουν τόπι στο ξύλο στη μέση του δρόμου, ειδικά όταν είναι 5 εναντίον ενός...

Anonymous said...

www.arelis.gr
περιεχει σειρα αρθρων τεχνης για νεους ελληνες καλλιτενες και το περιβοητο ερωτονομικον που σοκαρε με το σεξουαλικο του περιεχομενο κοινο και κριτικους

Anonymous said...

Η ομόνοια και οι γύρω περιοχές έχουν καταληφθεί απο κακοποιά στοιχεία όλων των ειδών.
Αντί να μιλάτε για δικαιώματα των κακοποιών καλό θα ήταν να πάτε να δείτε μόνοι σας με τα ίδια σας τα μάτια τι εγκλήματα γίνονται καθημερινά.

Aντώνης said...

Ανώνυμε, μάλλον δεν διάβασες το ποστ. Τα έζησα αυτά που έγραψα. Όσο για την Ομόνοια τη ζω καθημερινά. Δεν υπερασπίστηκα "κακοποιά στοιχεία", υπερασπίστηκα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα αναφαίρετα ακόμα για "κακοποιά στοιχεία". Ο τραμπουκισμός των μπάτσων είναι το θέμα. Τόσο απέναντι στον κακοποιό όσο κι απέναντι στον απλούστατο πολίτη.