Saturday, June 28, 2008

Ο ταχυδρόμος δεν πέθανε ποτέ


...ήταν παιδί στα δεκαεφτά
που τώρα έχει πετάξει
ποιος θα σου φέρει αγάπη μου
το γράμμα που 'χα τάξει
και σαν πουλί που πέταξε
η πικραμένη του ζωή,
πέταξε πάει και τού 'φυγε
η δροσερή πνοή
Ποιος θα σου δώσει αγάπη μου
το τελευταίο φιλί μου
Ο ταχυδρόμος πέθανε
στα δεκαεφτά του χρόνια
κι ήταν αυτός η αγάπη μου,
η κουρασμένη του σκιά
τώρα πετά στα κλώνια,
φέρνει δροσιά στ' αηδόνια
Ποιος θα σου δείξει αγάπη μου
πού 'ναι του ονείρου ο δρόμος
αφού πεθάναμε μαζί εγώ κι ο ταχυδρόμος

Νομίζω ο Χατζιδάκις μας είπε ψέματα, αγάπη μου. Από εκείνα τα ψέματα του θεάτρου, ξέρεις, τα αληθινά. Των ονείρων που θέλουμε να γίνουμε η αλήθεια. Τα ζωτικά ψέματα που λέμε. Τα ψέματα που ζούμε δηλαδή. Τα ψέματα που δεν θέλουμε απλά να ζήσουμε. Τα όνειρα που έχουμε ανάγκη να ζήσουμε. Αρκεί το σώμα ενός θεατρίνου που θα υποδύεται στο δράμα μας τον ταχυδρόμο εν προκειμένω. Και η ανάσα ενός μονάχα έστω θεατή. Ένα παιδί που υποτίθεται πεθαίνει στα δεκαεφτά του χρόνια πάνω στη σκηνή. Όσο υπάρχει ένας προσκυνητής για να δώσει το τελευταίο φιλί στα χείλια του από κάτω, το αγόρι δεν θα χάσει ποτέ τη δροσερή πνοή του. "Η παράσταση δεν είναι φώτα, δεν είναι σκηνικό, είναι οι άνθρωποι, βλέπεις, εσύ κι εγώ"... Έτσι σου δείχνω την αγάπη, αγάπη μου, που είναι του ονείρου ο δρόμος γιατί δεν πέθανε ποτέ κανείς, ούτε κι ο ταχυδρόμος...

Απόψε ήμουν από κάτω κι εγώ ένας πολύ μικρός και θλιβερός ηθοποιός και τα 'ζησα όλα όπως τα είπα και τα λέω.

14 comments:

Provato said...

πήγες στην παράσταση; πως ήταν; ζουλεύω. πες, πες! :-)

Aντώνης said...

Είμαι ακόμα τόσο πολύ εκεί που δεν μπορώ και πολλά να πω. Το σίγουρο είναι ότι αξίζει να τη δεις!!!

themis said...

Χθες είχε κάποιες μαγικές στιγμές.Μια από αυτες το "ποιος θα σου δώσει Μάνο μου....".Αν και ό τυφώνας Ζωζώ ασχέτως όπλων που χρησιμοποιησε νομίζω οτι τα σάρωσε όλα.Σίγουρα άξιζε αν μη τι άλλο γιατί για πολλούς από αυτούς τους θρύλους ίσως να αποτελεί το κυκνειο άσμα.

Aντώνης said...

Θέμη, να μου κάνεις τη χάρη και μιά χαρά ήταν τα όπλα -τα κουμπούρια μη σου πω- της γλυκιάς μου της Ζωζώς!

Anonymous said...

Καλησπέρα Αντώνη. Ο τρόπος σου είναι αυτός που τα κάνει όλα φωτεινά. Ο τρόπος σου που προκαλεί και σχεδιάζει χρώματα σε γκρίζο ουρανό

Jirashimosu said...

να παραφρασω λιγο τον πιραντελικο σκηνοθετη του Μυρατ;

Η απόσταση δεν ειναι φωτα... δεν είναι σκηνικο. Είναι οι άνθρωποι. Εσυ κι εγώ...

Ας μου το συγχωρέσει ο Λουίτζι. Έτσι κι αλλιώς αγαπούσε τις αποπροσωποποιήσεις κι αυτός.

ΠΑΥΛΟΣ said...

Γμτ, το πήρα είδηση πολύ αργά και δεν βρήκα εισητήριο.
Ζηλεύω!!!!!!!!!!!!!!!!

revqueer said...

Άτιμη εξεταστική! Τα καλύτερα έχασα πάλι!

etalon said...

παιρνω το τραινο της γραμμης και φτανω λιλιπουπολη κοντα σου φτανω....

antigonos said...

Άντε, εγώ να δεις πως ζηλεύω! Δεν έχω ευχαριστηθεί κανένα θέαμα τώρα τελευταία, γκρρρ.

Rena Fan said...

Λένε πως θα επαναληφθεί τον Οκτώβρη στο Πειραιώς 260. Μακάρι και για μας που ήμασταν εκεί και για σας που δεν ήσασταν. Μην το χάσετε...

oblivion said...

Ήταν όντως ένα "γεμάτο" θέαμα, εντυπωσιακό αλλά και συγκινητικό.. από αυτά που δε μπορείς να ξεχωρίσεις την καλύτερη στιγμή! αν επαναληφθεί μην το χάσετε!

Anonymous said...

οκ, το λαβαμε το μηνυμα... καλα να παθουμε ολοι εμεις που κατοικουμε εκτος βασιλευουσας...

Rena Fan said...

@anonymous
Κι εγώ εκτός βασιλεύουσας κατοικώ, αλλά άξιζε τον κόπο η μετακίνηση για χάρη αυτής της παράστασης. Αν επαναληφθεί, μη σκεφτείτε κόπο και έξοδα!