Sunday, October 07, 2007

Ένα ποντίκι αντιμέτωπο με το Παρίσι

... Και κάτι ακόμα... Μ' αρέσουν φράσεις απ' το τέλος, για το τί έγινε μετά χωρίς να δεσμεύεσαι από αυτό που προηγείται. Το ύστερα κρύβει μέσα του την υστερία. Ελπίζω σε μια γραφή ατελείωτη που θα απολογείται στο τίποτα και θα ενέχει ως τέτοια το καθόλου. Ίσως μιλήσουμε τότε πια για την πρώτη γραφή που είναι ολοκληρωμένη. "Ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα". Μετεξελίξαμε και σε ποιήματα τη Γραμμική Β'. Δεν ξέρω τί θέλω να πω, όμως αυτό είναι το νόμιμο, το ότι το εκφράζω. Υπερρεαλισμός κι αυτόματη γραφή θα μου πείτε. Ένα βήμα παρακάτω θα σας πω.

Κάποτε καλύπτουμε τα γούστα και τις ορέξεις μας πίσω από τη λέξη πολιτισμένο. Όμως στις μέρες μας ο πολιτισμός είναι ίσως και το πιό σπουδαίο πράγμα που έχει εκφυλιστεί. Πίσω από τις επιφάσεις καραδοκεί ένα κούφιο μνημούρι. Και το περιεχόμενο του σαρακοφαγωμένο.

Είδα το Ρατατούλη όπως μ' αρέσει να τον αποκαλώ. Δεν ξέρω πως οι σκέψεις κατέληξαν εδώ με αφορμή μία ταινία κινουμένων σχεδίων. Μοιάζει στ' αλήθεια παράδοξο όμως έχω ένα ερώτημα να σας κάνω: Εσείς θα εμπιστευόσασταν ένα πιάτο φαΐ που θα σας τάϊζε ένα σμάρι ποντίκια; Με αυτήν την ερώτηση ήρθα αντιμέτωπος προχτές που είδα την ταινία της Πίξαρ και απάντησα εκ προοιμίου αρνητικά, όμως αναρωτιέμαι έκτοτε αν στ' αλήθεια μπορούμε μέσα σε ένα επιτηδευμένο περιβάλλον μέσα στην εκζήτηση που εμείς οι ίδιοι έχουμε - από αναγκη; ή γιατί μας πήρε σβάρνα ανεπαισθήτως η μετεξέλιξη;- να βρούμε την αληθινή ουσία του πολιτισμού μας. Μπορούμε μέσα στο πεφωτισμένο Παρίσι ένα πιάτο αγιασμένο φαΐ να ζητάμε; Κι αν όχι, ποιός μαγάρησε την τροφή μας; Το ποντικοφάρμακο ποιός το τρώει εν τέλει; Ο ποντικός ή το χέρι που το ρίχνει στο φινάλε;

Σκέψεις, σκέψεις εσωτερικές... θυμήθηκα πως η σελίδα μου αυτοσχέδιες ρίμες ζητάει και ενδίδω χωρίς να ποθώ τον ειρμό, σημάδι πολιτισμού και μετεξέλιξης και δαύτος, θέλω η σκέψη μου να γίνει ένα μικρό και ευέλικτο ποντικάκι.

Πήγα και θέατρο προχτές. Ζήλεια σε τρία φαξ ο τίτλος. Εμένα το Σεξ εν δε σιτι δεν μου άρεσε ποτέ. Τώρα μπορώ να πω ότι ίσως το έβρισκα σαρκοφάγα πολιτισμένο. Μ' ενα τρόπο ανάλογο και γυναικείο -όχι γυναικουλίστικο πάντως- και χιουμοριστικά απολαυστικό παρακολουθούμε τις περιπέτειες τριών γυναικών του ίδιου άντρα μέσα σ' εναν και μόνο ουρανοξύστη -λέτε, τον ουρανοξύστη φαλλικό σύμβολο να τον δω;-. Άντε πες και τον είδα. Σύμβολο του πιό ακατάσχετου πολιτισμού επίσης τον λέω. Και η Αμερική είναι βλέπετε η χώρα του ονείρου. Όνειρο στις ημέρες μας είναι ο πλούτος και η ηδονή, η καύλα -μη γελάτε. Τέλοσπαντων, εσωτερικές σκέψεις χωρίς ειρμό ίσως δεν είναι δόκιμο να εκφέρω. Όχι, για τίποτ'αλλο, μάλλον δεν έχουν στόχο.

Πολύ όμορφες και δροσερές ερμηνείες από τη Μπέτυ Λιβανού και την Κατερίνα Λέχου. Η πρώτη είναι λίγο φετίχ μου, η δεύτερη μετά το "Τέλος Καρναβαλιού" είναι η δεύτερη φορά που με εντυπωσιάζει πολύ ευχάριστα. Θέατρο Τέχνης, αγάπη μου.

Υ. Γ. 1: Ξανά - είδα το "Δέκα" και ομολογώ άλλαξα άποψη για το ρυθμό.

Υ. Γ. 2: Ratatouille είναι ένα φαγητό τυπικό. Τουρλού αν έχετε φάει. Εγώ το λατρεύω.

Εν ολίγοις μάλλον έκανα ανασκόπηση της περασμένης εβδομάδας. Με το γνώριμο τρόπο της Βίκυς Φλέσσα ομολογώ και κυρίως με τον εαυτό μου χαμογελάω. Τα ξαναλέμε...

20 comments:

ΠΑΥΛΟΣ said...

Μου άνοιξες την όρεξη, πρώτον να πάω δω την παράσταση και γω την λατρεύω την Λιβανού, άσε που την θεωρώ και καλλονή, αλλά και για τουρλού. Προλαβαίνω δεν προλαβαίνω να το φτιάξω για τελευταία φορά φέτος.

marilia said...

Εμένα πάντα μου άρεσαν οι... ποντικοϊστορίες και οι... ποντικοταινίες. Να ανησυχώ;

Μπισκοτοφιλάκι!

BLUEPRINTS said...

η αλήθεια είναι ότι η Disney είχε από την εποχή του κρυοφυλαγμένου μακαρίτη ένα φετιχισμό με τα ποντίκια που χρήζει ανάλυσης
(Λιβανού επίσης αγαπημένη)

Θ. Βοριάς said...

Την καλησπέρα μου Αντώνη!

Aντώνης said...

@pavlos Χαίρομαι να λειτουργώ ανοίγοντας την όρεξη για όμορφα πράγματα.

@Marilia, εγώ πάντως συνεχίζω ακάθεκτα τα παγωτά

@blueprints σωστό κι αυτό με τα ποντίκια της Ντίσνευ. Αν και στην πρώτη διανομή εγώ ήμουνα με τις πάπιες, Ντόναλντ φαν γαρ. Όσο για τη Μπέτη, έχει κάτι. Και σαν γυναίκα αλλά και πέρσυ στην Κοτοπούλη στη ζωή της Λαμπέτη με άφησε μαλάκα.

@Καλησπέρα κι από μένα, voria μου!

2Σx2 said...

Ήταν κακό το dvd και κόλλησε λίγο πριν το φινάλε και δεν είδα ποτέ το τέλος του Ρατατούη - η πειρατεία σκοτώνει το σινεμά, αναθεμά την!

Αυτό με τη Φλέσσα το πήρες σοβαρά βλέπω! :)

Aντώνης said...

@2σχ2 Άμα τα βλέπετε πειρατικά, καλά να πάθετε. Όσο για τη Βίκυ, φροντίζω πάντα να μπαίνω στο πετσί των εκάστοτε ρόλων μου

kat. said...

μετά τον μίκι μάους "έκλεισα" ως θεατής κόμικς!!!!

ποτέ ξανά!

Aντώνης said...

@kat μόνο το Νέμο και την πεντάμορφη και το τέρας να θυμηθώ, τον Αλλαντίν και φυσικά το Λάιον Κίγκ οι ταινίες κινουμένων σχεδιών μάλλον είναι πολύ αγαπημένες μου! Για δώσε τους ακόμη μία ευκαιρία:)

fevis said...

Σκοπεύω να τον δω άμεσα τον Ρατατούη... Έχω ακούσει τα καλύτερα από όλους και με το trailer ενθουσιάστηκα.. Εγώ είδα το Σάββατο το No Reservations και μου άρεσε επίσης πολύ.... Έγινε της μόδας η κουζίνα στην μεγάλη οθόνη μάλλον... Κάλά λένε πως τα εστιατόρια είναι τα νέα μπάρ...

Stylianee said...

bou hou hou, mehri ratatouille eftase i hari sou, e? ki emas de mas skeftikes gia parea? aionios katadikasmenoi na vlepoume monoi, na grafoume monoi, ti aforiti monaksia:(
kalimera, agoraki mou.

Aντώνης said...

@fevis Καλή θέαση του Ρατατούλη. Όσο για την κουζίνα... καλή μας όρεξη για έβδομη και όχι μόνο τέχνη!

@estelle την καλημέρα μου επίσης. Τώρα για τη μοναξιά τί να σου πω.. είναι πάντα ανοιχτή πληγή και χοάνη. Σε ποιά ταινία θα πάμε μαζί;

marilia said...

Λοιπόν, διάλεξε: κουταλίτσα τούρτα παγωτό ή παγωτοφιλάκι; :Ρ:Ρ:Ρ

Aντώνης said...

Παγωτοφιλάκι...να λεκιάσει και το μάγουλο!

kat. said...

καλά..θα το σκεφτώ!

Ζαφειρένια said...

Αύριο ο Ρατατούλης :)
Το καρπώθηκα, ελπίζω να μην σε πειράζει.

Θα επιστρέψω με σχόλια. Μα τι λέω; Επέστρεψα ήδη :)

Σε φιλώ.

Σπύρος Σεραφείμ said...

εγώ φαϊ από ποντικαράδες, ΔΕΝ τρώω!

αν μου έφτιαχνε, όμως, η Λέχου...

etalon said...

σημερα βρηκε να βρεξει?

το φτυαράτσι said...

Kαύλα;Τσ τσ τσ!Ντροπή!Σε διαβάζουν και μικρά παιδιά!Χαχα!Την κουλημέρα μου!

Aντώνης said...

@σπύρο σεραφείμ... Το συμπέρασμα είναι ότι δεν είσαι κοιλιόδουλος.. Λάγνος όμως?

@έταλον απάντησα τα δέοντα στο γιορ σπέις... Άντε από εδώ σου αφιερώνω το "πέφτει η βροχή" της Μούσχουρη.. Το οποίο ποτέ δεν κατάλαβα γιατί το λατρεύω!

@φτυαράτσι αυτά τα πράγματα από μικρός πρέπει να τα μαθαίνεις γιατί μετα...