Tuesday, October 02, 2007

Τα κλεμμένα τριαντάφυλλα

Αραιά και που με πιάνει κάτι για τα λουλούδια και μιλώ. Έχω ένα κρυφό μυστικό και σε αυτό αποδίδω λατρεία. Η μάνα μου ενώ περίμενε να γεννηθώ με την κοιλιά τούρλα περνούσε από τις αυλές κι η ενδογάστρια όρεξη την έκανε τριαντάφυλλα να κόβει. Να κλέβει τριαντάφυλλα από τις αυλές τους κάποιοι την έπιασαν. Την επέπληξαν γι' αυτό. Και κάπως με τρόπο περίεργο εγώ μάλλον το θυμάμαι.

Μόλις τώρα πέρασε από το δωμάτιο που είμαι και γράφω έξω η μάνα μου και μου είπε ότι κόπηκε πάλι, προσέξτε τα λόγια μου λοιπόν, το καλό που σας θέλω.

Έκτοτε περνούσα από αυλές μικρό παιδί και τα λουλούδια τους έκλεβα. Κυρίως τριαντάφυλλα. Μέσα μου με έσπρωχνε κάτι. Ανεξήγητο δεν ήταν. Πόθος μου ήταν και λαχτάρα. Όχι για τριαντάφυλλα γενικώς. Για τα κλεμμένα απ' την κοιλιά της μάνας μου τριαντάφυλλα. Διαβολάκι...

Αργότερα έπεισα τον δόλιο μου πατέρα βλέποντας φανατικά ένα πρόγραμμα παιδικό που ένας από τους ήρωες κατείχε το όνομά μου -την Κάντυ, Κάντυ εννοώ- να φτιάξουμε όπως ο Άντονυ τριανταφυλλώνα. Και πως τις τραιανταφυλλιές, να μην ανησυχεί, και θα τις προσέχω εγώ. Μου έκανε το χατήρι. Όμως ο Άντονυ πέθανε. Στην Κάντυ - Κάντυ. Άρα, μπαμπά μου, εγώ, καταλαβαίνεις τα τριαντάφυλλα δεν μπορώ πλέον να τα προσέχω. Πέθανα. Έτσι του είπα.

Μετά πέθανε και ο μπαμπάς ξαφνικά μία μέρα. Οι τριανταφυλλιές είναι ακόμα εκεί. Κάθε άνοιξη στο μικρό περιβολάκι. Εκεί που και το πρώτο μου καναρίνι θυμάμαι να χω θάψει. Επειδή το τσίμπισε μια σφίγγα στο μάτι. Λέμε μια άλλη φορά γι' αυτή την ιστορία

Το πρωί στη σκοπιά καθώς "φύλαγα", κοίταζα διώχνοντας κάτι σφίγγες που με τριγύριζαν μάλλον στα μάτια, τα κυκλάμινα πώς φύτρωσαν μες την απλοχεριά από πευκοβελόνες. Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος που έχουν τα λουλούδιατου φθινοπώρου. Συνωστίζονται σα να επιστρέφουν στην πόλη. Και μέσα στις αγέλες τους τα ρόζ αυτάκια τους κουνάνε, μοιάζουνε να συνομιλούν. Για τις πρώτες ήρεμες βροχές μάλλον μιλάνε.

Αισθάνθηκα πως τα λουλούδια αυτά έχουν κάτι από τον ρυθμό μου. Όχι σαν τα τριαντάφυλλα που ξυπνάνε μέσα μου της άνοιξης τη μανία. Που φυτρώνουν μόνα μες το φθινόπωρο τα κυκλάμινα κάτι μου κάνει. Αυτό που πιστεύω δεν είναι ρομαντικό. Το ροζ στα πέταλά τους δε μου φτάνει. Με έναν περίεργο τρόπο τα ετυμολογώ. Από το κύκλος και το αμήν, αν σας κάνει. Δεν είναι όμορφο να ετυμολογείς τις λέξεις με τον δικό σου λόγο; Και ας μην είναι ο πλέον σωστός, είναι πάντα οι σκέψεις που εσύ μόνος σου μες το φθινόπωρο σαν το κυκλάμινο κάνεις. Και θες μαζί με τ' άλλα να μιλήσεις, αφού συνωστίζονται είπαμε και μιλάνε. Μπορείς να πεις πως κουβεντιάζει λάθος ένα κυκλάμινο με ένα άλλο;Πού το ξέρεις;;

Κυκλάμινο λοιπόν σημαίνει υπόσχεση, ευχή και ήρεμη φροντίδα. Είναι ό,τι έκλεψε το φθινόπωρο από την άνοιξη. Εκείνο που θα ρθεί και ό,τι ο κύκλος θα θέλαμε να μας φυλάει. Καλό μας μήνα κι αμήν!

16 comments:

perssefoni said...

γειά σου αντώνη και καλό μήνα!
πολύ τρυφερό και φρέσκο μου φάνηκε-εντωμεταξύ δεν με κόβω να βλέπω κυκλάμινα για φέτος το φθινόπωρο..

ειδικά το πρώτο μέρος, που αναφέρεσαι σε εικόνες απο το παρελθόν, μου άρεσε πιο πολύ.

fevis said...

Τι τρυφερό κείμενο... Σ΄ευχαριστούμε πολύ... Για τις εικόνες και για τα αρώματα... Καλό μήνα!!!

Ε.Α. said...

poly oraio keimeno
:)


apo panorama thessalonikis, ksereis ekei pou apenanti sou exeis thea ton olympo ageroxo, exeis perasei?

:)

ΠΑΥΛΟΣ said...

Καλό μήνα κι από μένα. Τι μυρουδιές και εικόνες είναι αυτές. Σαν γλυκό του κουταλιού, τριαντάφυλλο θαρρώ.

Anonymous said...

Τώρα που άνοιξες, εγώ λείπω...

Σε βλέπω, σ΄ακούω, σ΄αισθάνομαι.
Εδώ είμαι.
Χωρίς αντίλογο.
Με προσοχή ν΄απλώνεις να μάτια σου, ναι;

Δημοσθένης Μιχαλακόπουλος said...

τα πρώτα κυκλάμινα για φέτος τα είδα στις ιστοσελίδες σας.. κάτι είναι κι αυτό.. καλό μήνα, λοιπόν, κι ας μην βγήκαν ακόμη τα σαλιγκάρια!

κύκος και αμήν... όπως τριάντα και φιλί.. γιατί όχι?

marilia said...

Τρυφεροποστάκιιιι!!! :):)

Πιάσε ένα φιλί φθινοπωρινό... Μμμαατς!

Αιολος said...

Είναι οι αλήθεις όσοι οι άνθρωποι στη γη. Και είναι ωραίο αυτοί οι άνθρωποι να τις μοιράζονται. Όπως οι εποχές τα λουλούδια τους. Όπως οι καιροί τις εποχές τους.

Καλό μήνα. Θα περάσει γρήγορα.

BLUEPRINTS said...

τι μου θυμίζεις να' ξερες τώρα, καλό σου μήνα

aliki said...

Αγάπη μου, μετά από 12ωρο δουλειάς με εξίσου δύσκολη την αυριανή μέρα, σε ευχαριστώ

tzotza said...

με αγγλιξε το γραπτο σου απο πολλες αποψεις..
τα συναισθηματα απο την μανουλα σου ακομη πριν γενηθεις(σαν μητερα συμφωνω μαζι σου πως επιρεαστηκες σηγουρα απο την μανουλα σου μεσα απο την κοιλια),η τρυφεορτητα σου με τα λουλουδια(παραδεχομαι πως μιλαω με τα φυτα μου..ειμαι σηγουρη πως ακουνε) και η μελανχολια της εποχης αυτης(θα περασει ομως..που θα παει!)..

παρα πολυ ομορφο αντωνη..

καλημερα!!!
:)))

diva said...

Καλό μας μήνα ανθοφόρε μας...

γιάννης φιλιππίδης said...

Μεγάλωσα σε μια διπλή βεράντα που φιλοξενούσε περί τα 20 βαρέλια θηριώδεις τριανταφυλλιές, όλων των ποικιλιών συν άλλα δύο –βαρέλια- το ένα με μια τεράστια γαρδένια και τ’ άλλο μ’ ένα παράξενο φυτό που δε γνωρίζω αλλά κάθε φλεβάρη πλημμύριζε κίτρινα λουλούδια και αργότερα φύλλα.

Όμορφο να ετυμολογείς και τις λέξεις κατά το δοκούν, σκανταλιάρικο, συχνά μη ορθό, αλλά εμπεριέχει τη δική σου προσωπική ουσία και ματιά. Έχει τίποτ’ άλλο περισσότερη αξία απ’ αυτό…;

Σπύρος Σεραφείμ said...

με συγκίνησες, ρε Αντώνη. Να είσια καλά και να θυμάσαι τέτοιες εικόνες, πάντα...

ΠΑΥΛΟΣ said...

Dear blogger, perimenw mia syntagi mageirikis kai apo sena
Mporeis kai na klepseis an theleis apo biblio, an kai tha protimoysa na min to kaneis
Oi syntages olwn sas, tha anartithoyn sto blogg moy me ta onomata sas
Tha yparksei psifoforia kai vraveio

esy pantws diakaiologeisai an den steileis

Anonymous said...

Καλήσας μέρα Antony!κι εσείς όπως αυτός της Κάντυ-Κάντυ!.....πολύ μου άρεσε το κειμενάκι σας!...μου ξυπνήσατε παλιές παιδικές μνήμες... ο πατέρας μου συνίθιζε παλιότερα όταν ήμουν πολύ μικρή (τώρα έχω πατήσει πιά τα τριάντα κι εγώ)....να μου χαρίζει λουλούδια συνίθιζε να μου δίνει λουλούδια....ίσως και για αυτό αγαπώ κι εγώ τόσο πολύ τα λουλούδια....όλα τα λουλούδια...από αγριολούλουδα έως τριαντάφυλλα...(που είναι από τα πάρα πολύ αγαπημένα)....και τα κυκλάμινα...που είναι από τα πάρα πολύ αγαπημένα....που για μένα είναι σαν 'σκυμένα κεφαλάκια'με αυτό το υπέροχο ρόζ-μωβέ χρώμα τους ότι πιό όμορφο υπάρχει μέσα στο χειμώνα!!!....Μιά γλυκιά καλημέρα.Αθανασία.