Διαβάζω στην Ελευθεροτυπία συνέντευξη σήμερα της Άλκης Ζέη και μεταφέρω από την εφημερίδα τα λόγια της αυτούσια. Ο θόρυβος που ξέσπασε για το βιβλίο ιστορίας της ΣΤ' τάξης της φαίνεται ακατανόητος: «Ενδεχομένως να υπάρχουν λάθη, δεν ξέρω. Αλλά τι να κάνουμε, να το κάψουμε; Θα ήταν ανατριχιαστικό. Και πώς γίνεται να βρίσκονται από την ίδια πλευρά οι ακραίοι εθνικιστές, ο Χριστόδουλος και το ΚΚΕ; Καλώς ωθεί το βιβλίο τους μαθητές στην έρευνα, έχουμε ανάγκη από ένα διαφορετικό βλέμμα στον κόσμο. Για μένα, ούτε οι μαθητικές παρελάσεις που κληρονομήσαμε από τον Μεταξά, έχουν νόημα. Πουθενά αλλού δεν γίνονται. Την 14η Ιουλίου, οι γάλλοι πολίτες βγαίνουν και χορεύουν στους δρόμους. Πρέπει να βρούμε άλλους τρόπους γιορτής, πιο ζωντανούς. Ομως εμείς φανατιζόμαστε. Φοβόμαστε μη χάσουμε τη σημαία μας...».
Την Τετάρτη παρουσιάζομαι. Κι ακόμα δεν έχω επιλύσει τις πιο βασικές εθνικές μου απορίες. Ποιά πατρίδα υπηρετώ και ο λόγος για όλο αυτό - στα αλήθεια, όμως - ποιός είναι;
14 comments:
Αν η "πατρίδα" περιμένει την παρουσία μας στα 18, 20, 25, η όποτε... κι αυτή αναγκαστικά με προσκλητήριο από την αστυνομία, κάπου έχει χάσει το παιχνίδι.
Δεν νομίζω ότι κανείς από τους "παρουσιαζόμενους" το βλέπει ως παρουσία. Μάλλον ως ακούσια, επιβεβλημένη απουσία το εισπράττει.
Είσαι τυχερός που έχεις το μέσα σου. Δες το σαν μια ολιγόμηνη θητεία σ' αυτό.
"Καλός πολίτης" δε λένε;)
Το επόμενό μου ποστ αφιερωμένο σε σένα-Καλημέρα!
Αντώνη! Φεύγεις, βρε;
Δεν έχω απάντηση στο ερώτημά σου να δώσω. Όσο πιο ανώδυνα να πιεις το ποτήρι, αυτό μόνο μπορώ να ευχηθώ. Ένας αυτοσχεδιασμός είναι πες και θα περάσει.
Νομίζω θα μου λείψεις.
Να είσαι καλά.
Με τέτοιους - σωστούς - προβληματισμούς
βουνό θα σου φανεί η θητεία...
Σου εύχομαι κουράγιο
και καλός πολίτης
(Τίτλος)Μην τον ρωτάς τον ουρανό
το σύννεφο και το φεγγάρι...
(Πρόλογος)Ένα προβληματάκι έχουμε ως Έλληνες, κατά την ταπεινή μου γνώμη, κολλάμε στους τύπους. Φόβος είναι η αιτία μην τυχόν και χάσουμε την παράδοση, το ένδοξο παρελθόν; κόμπλεξ; χωράει μεγάλη συζήτηση.
(Θέμα)Παλεύοντας να μην χάσουμε κάτι νεκρό (εννοώ το παρελθόν, γιατί από το παρελθόν δεν μας μένει το παρελθόν, αλλά τα γεννήματα του παρελθόντος) χάνουμε την ουσία, άρα την ζωντάνια, ερχόμενη στα λόγια της Ζέη.
(Επίλογος)Δεν ξέρω αν σου έλυσα κάποια από τις απορίες σου, ελπίζω να βγήκε κάτι(μετά από 11 ώρες ύπνο, το μυαλό παίρνει πολύ υψηλές στροφές)
Τα σύνορα της πατρίδας μου
Τα σύνορα της πατρίδας μου αρχίζουνε
απ τα ψητοπωλεία του Μινιόν
περνάνε από τα καμένα ξύλα του Περοκέ και πέρα …
Η ζωή από κει παίζει βρώμικο ξύλο με τη ζωή
στριμώγνει τα καλύτερα παιδιά της σε φαγωμένες σκάλες
τους στρώνει στο ” Θανάση “ σημαδεμένη τράπουλα από χέρι
τους περνάει μπρασελέ και ματωμένους σουγιάδες
και μπότες γυαλιστερές πορτοκαλιές με 10 πόντους τακούνι
Ζόρικο αντριλίκι τα γεννητικά τους όργανα
τα Άγια των Αγίων κι αλλιώτικο φιλότιμο
ώσπου μια μέρα - Παρασκευή μπορεί -
τους ρίχνει από κοντά επιδέξιους κώλους
καρφώνουνε τον αντρισμό τους
τους φέρνει καπάκι
κι ύστερα ευνουχισμένοι με τη γλώσσα κολλημένη στον ουρανίσκο
με το μαντήλι που σκουπίστηκαν
ένα με την καφέ του ρίγα περιθώριο γύρω γύρω
πνίγουν με ισόβια
φωταγωγημένα καράβια εφοπλιστικά κεφάλαια ξωτικές
θάλασσες Παναμαικές σημαίες χρεωμένες τραγουδίστριες
και τα δικά τους ταξίδια στη θάλασσα με καρπουζόφλουδες
το ξεχειλωμένο μαγιώ απ το περίπτερο
και την τσατσάρα - πουτάνα ζωή - μαγκιά τους στο πλάι
- κανείς δεν ξέρει
- κανείς δεν είδε
19 20 21 χρονώ και τέλος
Κατερίνα Γώγου
_____________________
Δεν ξέρω να σου απαντήσω. Δεν έχω πατρίδα εγώ- το πολύ ένα τόπο πιο γνώριμο. Μια οικειότητα παραπάνω.
Δεν ανήκω. Δεν θέλω να είμαι κτήμα καμιάς μάνας αγέλης. Το μόνο που θα κάνει είναι να μου στερει ελευθερία.
Καλή σου τύχη στη θητεία σου. Ελπίζω στην κατάργησή της.
Φιλικά
που πας αντώνη ξυπόλητος; τουλάχιστον να μιλάμε για να περάσει αυτός ο χρόνος πιο ανώδυνα :)
τεταρτη κι εγω . που παρουσιαζεσαι?
Είναι κάπως περίεργα απόψε. Σας νιώθω όμως τριγύρω. Γύρω γύρω όλοι στη μέση ο Μανώλης... Εμμανουήλ, αυτός που θα έλθει, αυτός που θα επιστρέψει.
:)
Να μου το επιστρέψεις όταν ξανανταμωσουμε.
Οκ, ντο;
αντώνη, δεν ξέρω πότε θα διαβάσεις το σχόλιό μου. Επειδή θα μπεις για ένα διάστημα στο βασίλειο του παραλόγου, σου προτείνω 1. να κρατήσεις το χιούμορ σου 2. να παρατηρεις ανθρώπους και συμπεριφορές (εχει ενδιαφέρουσες περιπτώσεις απο κάθε άποψη)3.να κάνεις γυμανστική και 4.να σκέφτεσαι πάντα οτι όλο αυτο περνάει τελικά γρήγορα. Σε ξέρω μονο απο τα ποστ σου, αλλά σε έχω ήδη συμπαθήσει. Να μας γράφεις!
Η Ζέη είναι μία καταξιωμένη συγγραφέας και είναι τουλάχιστον λυπηρό να διαβάζει κανείς τις απόψεις της πάνω σε ένα θέμα που και η ίδια ομολογεί ότι δεν ξέρει! Σε ποια έρευνα τάχα ωθεί το βιβλίο τους μαθητές και πώς; Αλλά δεν σταματά εκεί. Συνεχίζει με αρλούμπες του τύπου "Και πώς γίνεται να βρίσκονται από την ίδια πλευρά οι ακραίοι εθνικιστές, ο Χριστόδουλος και το ΚΚΕ;" Δηλαδή, όσοι ζητούν την απόσυρση ενός από κάθε άποψη απαράδεκτου βιβλίου είναι ... "ακραίοι εθνικιστές"; Και συνεχίζει με την ανιστόρητη "καραμέλα" του δήθεν μεταξικού καταλοίπου των παρελάσεων. Μα καλά, συγραφέας είναι, δεν έτυχε να διαβάσει ποτέ για μαθητικές παρελάσεις στην Σμύρνη πριν το 1922 ενώπιον του μητροπολίτη και μετέπειτα εθνομάρτυρα Χρυσοστόμου; Δεν έτυχε ποτέ να διαβάσει ή να ακούσει για φοιτητικές παρελάσεις στην Αθήνα τέλη του 19ου αιώνα; Κρίμα, έχασα πάσα ιδέα για την Ζέη.
Όσο για σένα που πας στον στρατό και δεν ξέρεις "ποια πατρίδα υπηρετείς", θα έλεγα ότι κακώς πας, διότι δεν είσαι αρκετά ώριμος για να ξέρεις τι θα πει ΠΑΤΡΙΔΑ. Αν ήξερες, δεν θα ρωτούσες "ποια"!!
...
(αποκλειστικά κ μόνο στο παραπάνω σχόλιο)
κατά τ' άλλα ο "φαντάρος" είναι καλά παρόλο που το νόημα ακόμα το ψάχνει.
Ακόμα κι αυτό του παραλόγου όμως είναι θέατρο και το εξασκεί με επιτυχία
περαστικά μας
Aγαπητέ homo cretensis, στη σχέση μου με τη μεγάλη μάνα με διακατέχει της Ηλέκτρας το σύνδρομο υποθέστε. Σκύλα γαρ κατά την γνώμη μου η εν λόγω μήτηρ. Όσον αφορά εσάς, το οιδιπόδειο προσέξτε και τα τρίστρατα...
Post a Comment