Sebastian

Έτσι όπως μαζεύω ουρανό όσο φτάνει το μάτι απόγευμα πιά Κυριακής μέσα στην πόλη άνοιξη προχωρημένη πάνω σε πρόσωπα κουρασμένα από κτήρια γυάλινα, σκέφτομαι δε γίνεται βέβαια να πέσει να μας πλακώσει ολόκληρο τούτο το μπλε στερέωμα, αλλά μήπως θα μπορούσαμε να επιτύχουμε κάτι με ετούτα τάχα τα τζάμια; Αν ράγιζαν, αν μας πετύχαιναν κυρίως στα πρόσωπα έτσι όπως πάμε αμέριμνοι, αδιάφοροι, καμαρωτοί και γυάλινοι σχεδόν καθώς τα κτήρια σε τούτο το βιβλικό τοπίο μιας φανταστικής αστικής καταστροφής μήπως θα καταφέρναμε αλήθεια επιτέλους τότε να γίνουμε έστω και μεις έτσι ραγισμένοι τα πιό κόκκινα που ποθήσαμε ποτέ τριαντάφυλλα;

Μικρές λέξεις Ι - κατηγορούμενο

Εγώ: προσωπικά ανέφικτη αντωνυμία
και δίπλα το ρήμα είμαι, ύπαρξης σημαντικό
όσο το αγνοούμενο κατηγορείται, μπορεί
κι έτσι να κερδίζει αυτάρκεια η πρόταση

Μικρές εικόνες ΧΙ - ανάποδα

Λες να φταίει αυτό; Πόσες ευθύνες μπορεί να αποδώσει κανείς αλήθεια σε ένα τόσο προσωπικό παιχνίδι; Το πλήρωμα του χρόνου που έρχεται είναι η αθωότητα που απαρνιέμαι; - μήπως πρέπει να γίνει κατάφαση το ερωτηματικό, ίσως τελεία και παύλα; - Κοίτα παράδειγμα, αυτό που κάποτε έπαιζα στο ford escort του πατέρα, μου έδινε τόση χαρά, σήμερα όμως καθώς φεύγει το λεωφορείο μπροστά, εγώ ανάποδα καθισμένος, στο πίσω τζάμι κοιτάζοντας τον ίδιο δρόμο πίσω, να φεύγει, χάνομαι μέσα σε τούτο το σκάφανδρο, με φέρνει πόσα χρόνια πίσω, μπροστά, και νομίζω πρώτη φορά δε μου αρέσει η Πάρνηθα σε τούτο το κάδρο που όσο απομακρύνεται μεγαλώνει

Λαγούμι

Υπάρχει ένα μέρος πιό κρυφό κι απ' την παραμικρή σου περίσκεψη. Εμένα τελευταία με πηγαίνει στη λέξη "λαγούμι" να σταθώ για ό,τι οι άλλοι καταφεύγουν στη λέξη "αγάπη". Τους δικαιολογώ την φιλότιμη προσπάθεια γιατί κατά την ταπεινή μου πεποίθηση να ορίσουν επιχειρούν με μια λέξη το πλέον ανύπαρκτο.

Ωστόσο ό,τι κι αν έχεις σπουδάσει, όσα κι αν έχεις μάθει με πάσα λεπτομέρεια, με πάσα επιμέλεια ακριβείας όσο κι αν έχεις ψάξει στα λεξικά, την περισσότερη προσοχή που μπορεί να επιδείξει ο πιό καλός των αρίστων μαθητής αν έχεις επιδείξει κι εσύ μέσα σε μια ολόκληρη ζωή μαθητείας, θα έχεις καταλάβει πιά ότι μένεις πάντα μόνος και ξένος, ανέγγιχτος κι αδιάβαστος κάθε φορά να προχωράς πέρα μακριά σε ένα πιό καινούργιο σκοτάδι από κάθετι και προπαντός καθέναν που κουβαλάς πηχτό και πηγαίο μες την καλοσχηματισμένη κι ευέλικτη παρ' όλα τούτα τα συμπράκαλα ραχοκοκκαλιά σου.

Ίσως γιατί το πιό ανθρώπινο και ζωντανό αίμα τελικά δεν μπορείς να το δεις παρά μόνο σε μια στιγμή αποχωρισμού, σε μια αναμέτρηση θανάτου, δεν μπορείς να το γλείψεις παρά μόνο αν έχεις ζούρλα να ξύνεις πεισματικά πάνω κάτω το κορμί στην ίδια οξύθυμη επιφάνεια μέχρι ν' ανοίξει η τρύπα η αγαπημένη που σου λέω.

Αλλιώς δε γίνεσαι, δεν μπορείς μ' άλλον τρόπο εκεί στα βαθιά να μην απογοητεύεσαι, διαφορετικά δεν μπορείς να βρεις κανένα αναφαίρετο μέσα σου δικαίωμα θα λέγαμε στο απροσμέτρητο τούτο χάος της ταχυκαρδίας, αφού όλα μα όλα και όλοι μα όλοι μπορούν με ακρίβεια ταχυδακτυλουργού να σε εξαφανίσουν είτε να εξαφανιστούν για να σου αποδείξουν εκ των υστέρων τετραγωνικά, στην άλλη άκρη του τούνελ, την αντίθετη οπτική.

Να σε ξετρυπώσουν, να σε βρουν και να σου πουν, τότε μάλιστα και σχεδόν εμπεριστατωμένα, ότι ο χρόνος θεραπεύει άσκοπα όλο το ξοδεμένο αίμα και το αλαφιασμένο τρέξιμο σου μακριά εκείνοι να το χαρακτηρίσουν με λόγια επιθετικά τρέξιμο πανικόβλητο και θεοσκοτωμένο κι εσύ με την ίδια ευκολία στον εαυτό σου τότε να αρνηθείς τον περιπλανώμενο φοβισμένο λαγό χωμένο για την ώρα στην πιό σκαμμένη σου τρύπα.

Ορθογραφία

Ημέρα.
Ίμερος.
Χίμαιρα.
Μία και σήμερα
λέξη:
Μόνος.

Κραυγή

- Η περιπλάνηση είναι ο δρόμος. Το ίδιο και η πλάνη;

- Όταν σκεφτείς μια λέξη, πρόφερέ την κιόλας, να δεις, αντέχει ο ήχος μέσα στο σώμα σου; Τί συμβαίνει; Παρατήρησε... δες, πώς η λέξη αυτή επηρεάζει το χώρο έξω. Όταν ακούς τη λέξη μέσα σου να σέβεσαι τον εαυτό σου και τον κόσμο. Να προσέχεις αυτό που ακούς. Να ακούς αυτό που προσέχεις. Να γράφεις. Να ηχείς. Να μιλάς. Να μη σε νοιάζει μέχρι πού θ' ακουστεί ο λόγος. Να προσεύχεσαι. Να παρακαλάς μέσα από συλλάβες όποιος καταφέρει ν' ακούσει να μοιραστεί τη σιωπηρή σου διαμαρτυρία. Αλλιώς μη μιλάς.

Μέτρημα

Κάποτε πάλι στην ανάμνηση των έργων σου παραδομένος είπες
δεν είμαι νοσταλγός από ρομαντισμό, κρυώνω είπες,
πονάω, θυμάμαι είπες και τρέμω
άρχισες τότε ν'απαριθμείς περαστικά χείλια, μάτια, δάχτυλα,
χέρια, γόνατα, πέλματα, ρώγες, αυχένες, ονόματα, ουλές
τι σημασία έχει να θυμάσαι, μ' έχασα για λογαριασμό σου

Μικρές εικόνες Χ - Η λάμπα

Αναβοσβήνω ελεύθερα, ακατάσχετα σχεδόν
στους δρόμους περνούν άνθρωποι τη φωτιά μου ζητούν
απέναντι τότε πουλιά παίρνουν κατά τον ουρανό διαβατήριο
και μέσα στ' αστέρια τα πρωινά μαζί τους κι εγώ σβήνω

Δευτέρα απουσία

και είπεν Ιησούς ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω
και Μαρία η Μαγδαληνή και Μαρία η του Ιακώβου και Σαλώμη
έλεγον προς εαυτάς τις αποκυλήσει ημιν τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου
και λέγω κι εγώ ποιά συγγένεια δένει τούτες τις πέτρες
ν' αναστηθείς κοίτα κι εσύ
αλλιώς τα "Χριστός ανέστη" μια ψευδορκία είναι
επί ματαίω μες την Ανάσταση
κι ο παραβάτης απ΄ τον άγγελο θα τιμωρηθεί
σ' αυτή τη ζωή γιατί δεύτερη σάματις να μην έχει

Ανά - σταση

Εργοστάσιο η μεγάλη παρασκευή:
παράγει το χώμα
στραγγίζει το σύννεφο
γεμίζουν οι ψιχάλες
και τότε λένε ορίστε ανάστηθι, άνθρωπος
όμως εμένα δε μου αρέσουν οι προθέσεις μπροστά απ' τις λέξεις τους
Οι προθέσεις είναι λέξεις. Σκέτες. Μόνες τους.
Ανά και στάση σκέτες λοιπόν
όσο για το αν στη λέξη "άνθρωπος"
μεγάλη απορία, ακόμα ετυμολογείται.

(Εθιμο)τυπική διαδικασία

Ανθρωποι σταυρώνουν/ σταυρώνονται από/ για αγάπη όταν άνθρωποι αγαπούν γενικώς και αορίστως. Κατά τ' αλλα δεν κλαίει, δε ματώνει κανείς σε αυτή την συνομωσία. Πάρτε παράδειγμα των ημερών μας τα εθιμοτυπικά για να μη μιλήσουμε για καθημερινότητα και αποδώσουμε κάπου τις πραγματικές μας ευθύνες. Άγιες μέρες είναι αυτές, στο βάθος ψησταριά εξάλλου κι ο κήπος, προσκομίζουν αυτό που λέμε αορίστως πως νεκρανάσταση, θα μαζευτούμε να φάμε το βράδυ του βεγγαλικού Σαββάτου ή το αργότερο το μεσημέρι της λαίμαργης Κυριακής τη γευστική τη μαγειρίτσα με μια βεβαιότητα ότι συμβαίνει ξαφνικά από μόνο του το μούρλια και το θαύμα - ον έστι μεθερμηνευόμενον πρέπει να το καταβροχθίσω, θα πιούμε και κανά δυό παραπάνω ποτηράκια κρασί για την καλή παρέα - στην υγειά σας, ρε παιδιά!- και θα πιστέψουμε ότι αυτό είναι, μύρισε από φυσικού της αρκετά το φυτό πασχαλιά στην αυλή μας τσίκνα και φέτος, άρα δε χρειάζεται κανένας να το ποτίσει παραπάνω καπνό. Αρκετά! - Όμως αυτός ο ξύλινος γιατί ακόμα επιμένει, την καρδιά μας σταυρώνει; Και λέει θα φάει ο ένας τ' αλλουνού τα σωθικά; Τι γελοίος, μ΄εκείνες τις αυτοσχέδιες γιρλάντες στο κεφάλι του, πόση ανοησία! Ταιριάζουν, καλέ μου, τ' αγκάθια με τις βιολέτες; Άστον παράμερα τον τσαρλατάνο, τον τρελό, τον ... Μεσσία, νίψε τας χείρας μας για να χαρούμε αυτές τις μέρες με τις ευχάριστες παρέες μας, τις λαμπερές με τις λαμπάδες τους που άναψαν ξαφνικά και δεν πρόκαμαν ακόμα καλά καλά τις ψυχές μας στον Άδη τους να προϋπαντήσουν. Άσχετο που ημέρες πέντε δεν είναι που "ευλογημένος ο ερχόμενος" στην υποδοχή τους μέσα σε δάφνες και σε φοίνικες είπαμε, αγαπάτε αλλήλους, δόξα τω θεω άσε να φωνάζουν, τι πειράζει, την παραπάνω πίστη τάχα του αγύρτη ζητούν; Ας επαναπαφθούμε λοιπόν σε ετούτα τα κλαδιά που μας έστρωσαν και δε πα να' ναι κι ο επιτάφιός μας. Έτσι, όπως - όπως, ακίνδυνα να περάσει κι ετούτη η βδομάδα, η πιό μεγάλη. Κράταγε κι η Κασσάνδρα λαμπάδες βέβαια στο καλωσόρισμα μα πού τη θυμήθηκες τώρα κι αυτήν την ειδωλολάτρισσα, τέτοιες άγιες μέρες δε συμφέρει να μετράς παρά μόνο στη σούβλα που γυρίζει τα κομμένα κεφάλια. Κι αφού ένα ζωγραφισμένο κομμάτι ξύλο μα την πίστη μας φτάνει για να προσκυνήσεις στις μέρες μας τον ίδιο τον εσταυρωμένο Χριστό, εσένα τι σε κόφτει που κάποιος γενικώς και αορίστως μπορεί με την ασύστολη πάρτη μας να κλαίει και να ματώνει;

Απρίλης

Η λέξη Απρίλης μου αρέσει,
θυμίζει κάτι ταυτόχρονα από Έλιοτ και Σολωμό
Η λέξη Αγάπη με φοβίζει,
θυμίζει κάτι ταυτόχρονα από Ιούδα και Χριστό
Μην πεις λοιπόν είναι η λέξη Αγάπη λέξη γλυκερή,
σταυρώνεται, σταυρώνει, μια διαδικασία παντοτινή
κι αν κάποιος δεν κατάλαβε εμένα τον τρελό τι να πειράξει
είναι που φέτος πρώτη του ψεύτη συνέπεσε με τη Μεγάλη γιορτή.