Monday, March 22, 2010

Μικρές εικόνες VII - η φαντασία


Κι όταν θα έχεις να κοιτάς παραπέρα, θα υπάρχει ακόμα στη ανοιχτή θάλασσα εκείνη η τόσο μικρή σπιθαμή που δε βούτηξες, στον απέραντο ουρανό θα υπάρχει νύχτα μέρα εκείνο το δειλό σα παιδί που σου μοιάζει αστέρι, εκείνο το αχνό σύννεφο που δεν τόλμησες να μετρήσεις ή να πιάσεις φοβήθηκες - κυρίως για να μη χαθεί o αέρας o κοπανιστός, καθώς είπες- όπως ακριβώς μέσα στο ατέλειωτο αίμα υπάρχει από πάντα όχι μετάνοια μα λαχτάρα και θέληση για κει που δεν έφτασες. Έστω κι αν δεν υπήρξε στιγμή η πιθανότητα ότι μπορούσες να φτάσεις.

3 comments:

karkinos7 said...

Λαχτάρα και οξυγόνο...
Θέληση να ανοίξεις τα φτερά...
Σε ουρανούς ζωής...
Την Καλησπέρα μου!
Φιλιά Πολλά!

touchpoint said...

kai ti na ton kaneis ton kopanisto aera? na xrisimeve se kati kalo tha itan.
kalos se vrika.

ceralex said...

Θέλω μια άλλη ζωη να ζήσω όλα αυτά που δεν...

Όταν τα πόδια δεν είναι εκεί, τα παπούτσια δεν ξέρουν πως να προχωρήσουν.
Φόρεσέ τα και φύγαμε!