Thursday, January 28, 2010

Καραγκιόζης



Κι είναι πιό δύσκολο να πεις τώρα γιατί η μεγάλη ώρα δεν έρχεται ποτέ. Συνεπώς δεν είναι κάτι το τίποτα που λαχταράς, κάτι επόμενο, κάτι μεταβλητό, κάτι φτιαγμένο από μικρά τώρα. Δε σε περιμένει τίποτα. Δεν είναι απέξω κανείς. Δεν υπάρχει καμία προκατασκευή, κανένα σχέδιο μαθηματικής ακρίβειας - ή ανακρίβειας έστω-, δεν υπάρχει μελέτη αρχιτεκτόνων στατική για φτωχική παράγκα. Μόνη σιγουριά το οικοδόμημα που θα καταρρεύσει. Απέξω δεν είναι κανείς. Απέξω δεν φωνάζει κανείς. Μπαρμπα - Γιώργος, Χατζατζάρης, ο κακός ο λύκος. Ούτε μέσα τα τρία απροστάτευτα γουρουνάκια, μολυντήρι, κολλητήρι.

Μιλάω, μιλάω, μιλάω και ερώτηση δεν υπάρχει μεγαλύτερη από το γιατί και μεγαλύτερη απάντηση δεν υπάρχει από το τα ξαναδιαβάζω δυνατά, να ακούγεται η φωνή από μέσα απέξω.

Δε μου άρεσε το θέατρο σκιών ποτέ. Μήπως ν' άρχιζα λοιπόν σιγά σιγά να καίω τις φιγούρες; Γιατί το αστείο του Καραγκιόζη είμαι εγώ.

Είσαι μέσα; Όχι, δεν είμαι, απαντώ. Σαν δεν είσαι, τότε τί μου μιλάς, ρε Καραγκιόζο..

4 comments:

karkinos7 said...

Γιατί δε το αλλάζεις όλο αυτό!
Κάψε τις φιγούρες, μα κράτα τη φλόγα ζωντανή!
Την Καλημέρα μου!

aniaris said...

δε θέλω να πιστέψω ότι δεν υπάρχει τίποτα. έστω και προκάτ.
κι ούτε εμένα μου άρεσε ποτέ το θέατρο σκιών. δε μου φαινόταν αστείο ούτε όταν ήμουν μικρή, ούτε τώρα. καψ'το.

Anonymous said...

@
"Δε σε περιμένει τίποτα. Δεν είναι απέξω κανείς."

τολμώ να πω :
υπάρχουν άνθρωποι, που αν δεν τους καλέσεις,
-εννοώ όχι στο σωρό, όχι μέσα με όλο το πλήθος,
μα με προσωπική κλήση -
από μόνοι τους, δεν εμφανίζονται...
υπάρχουν άνθρωποι, που δεν πηγαίνουν, αν δεν είναι σίγουροι πως δεν θα ενοχλήσουν...
πως δε θα επιβαρύνουν...
πως δε θα φορτωθούν σε κάποιον...


τολμώ να πω,
μήπως, ΑΝ χρειαζόμαστε κάποιον, πρέπει να του το πούμε ;
να τον καλέσουμε ;
... και ΑΝ κάποιος, περιμένει να τον καλέσουμε;
... και ΑΝ κάποιος, είναι σε απελπισία, που δεν τον καλούμε ;

ζητάω συγνώμη για τα τόσα ερωτήματα...
αν είναι άστοχα, απλά σβήστε τα.

tovenito said...

ρωτάε, απαντάμε, ξαναρωτάμε και τελικά σκέφτομαι μήπως όλες οι απντήσεις είναι μέσα μας..