Tuesday, June 30, 2009

Το μήνυμα


Κάθομαι εδώ δίπλα σε θάλασσα με τα πόδια κιόλας βουτηγμένα μέσα λέω δροσίζομαι μα είναι βαθιά να πέσω να μην πέσω κοιτάζω κι όλο δεν πέφτω σα το παιδί που δεν πρέπει να χαραμίσει για τους επισκέπτες που θα έρθουν σταλιά απ το βάζο που χει το γλυκό όμως οι επισκέπτες είναι κύματα κι έχει μια θάλασσα για να την πιείς στο ποτήρι κι έρχονται και φεύγουν έρχονται και φεύγουν με τον ίδιο τόσα χρόνια αγνό και αθόρυβο μηχανισμό παίρνουν λιγάκι από την άμμο που σε κάθε επανάληψη τα πόδια μας σχεδόν χαριτωμένα και λικνιστικά απλώς σκεπάζει, ξεσκεπάζει. Τι να σημαίνει άραγε το μήνυμα στέκομαι, το βρήκα τυλιγμένο σ' αυτό το γυάλινο μπουκάλι που ξέβρασε η ακτή. Ένα μήνυμα μακρινό ίσως, κάπου άλλου κάποιος άλλος, όμοιος ομοίω αει πελάζει, αλλά, τι λέω, τι γλώσσα είναι αυτή, μάλλον: Προσοχή, προσοχή... όχι σκουπίδια, όχι πλαστικά σε θάλασσες και ακτές, για να μπορούμε όλοι μαζί να χαιρόμαστε την καθαρή θάλασσα κι αυτό το καλοκαίρι, όπως έλεγε κάποτε εκείνη η αρχαία διαφήμιση με τον πελεκάνο.

4 comments:

Ο ψεύτικος Πέτρος said...

...εδω στεκομαι...με ματια ανοιχτα στα παρασιτα...3 η ωρα...και ο εγωισμος μου δεν περναει

Jirashimosu said...

Αντόνιο ή το μήνυμα
Ελήφθη. Όβερ!

tovenito said...

πάντα ήθελα να βρω ένα μήνυμα σε μπουκάλι..
καλές βουτιές αντώνη! να πέσεις στα βαθιά. είναι πιο καθαρά

ceralex said...

να πέσω...να μην πέσω...αυτή η αβεβαιότητα ξεχνιέται πού και πού όταν κάτι άλλο, κάτι μακρινό με σεβαστή αρχαιότητα αδύεται απ τη μνήμη.
Οτι κι αν κάνεις ένα θα πω....πως είσαι τυχερός. Και γι' αυτό, είμαι απολύτως βέβαιη!