Sunday, June 07, 2009

Αποχή (?)



"Μη φοβηθείτε, μη δειλιάσετε, μη σαστίσετε που έτσι άγριμι έγινα, μόνο σπλαχνιστείτε με έτσι δυστυχισμένο, μόνο κι έρημο που στενάζω δίχως φίλο εδώ κι αν είστε φίλοι μου μιλήστε, πείτε κάτι"
Σοφοκλή, Φιλοκτήτης, στίχοι 225-230

Και το να μην πας σκέφτομαι είναι εκλογή. Μην αρχίσετε να βαράτε, δεν είναι προτροπή, δεν είναι παρότρυνση, δε αφαιρώ κανένα δικό σας δικαίωμα, δεν το προτείνω καν ως λύση. Αυτό που εκφράζω εδώ είναι μια απόλυτα δική μου προσωπική θέση, μπορεί σωστή, μπορεί και λαθεμένη, διατυπωμένη ευθαρσώς με βαθύτατο και πολιτικότατο κατά την ταπεινότατη μου γνώμη προβληματισμό.

Πάντως αν το καλοσκεφτείτε, αναφαίρετο το δικαίωμα στο λάθος, χρόνια τώρα αυτό επιβεβαιώνει στο χάος η τόση μας αντοχή. Δεν καταλαβαίνω λοιπόν εγώ γιατί πρέπει κάθε τόσο να ψηφίζω. Γιατί πρέπει εγώ απλά και μόνο με μία ψήφο και καλά να επιβεβαιωθώ μέσα σε ένα ολόκληρο σύστημα που το φτιάξαμε τόσο ασφαλώς ώστε να παραπαίει.

Απλά όλο αυτό το ζήτημα περί της άλλης λεξούλας, της κακιάς, της αποχής από τις εκλογές σας λέω -και εδώ που τα λέμε από εδώ και πέρα της αποχής από τις εκλογές γενικώς-, αυτό το αναφαίρετο και καλά δικαίωμα του ευρώ- πολίτη (όπου ευρώ το νόμισμα και όχι η ήπειρος η γηραιά, αυτή γέρασε αρκετά μάλλον για να αυτοεξυπηρετείται και κουράρισμα πρέπει μόνο να πληρώνει) μου πιπιλίζει τα αυτιά και φαίνεται τόσο στην οθόνη -εκεί δηλαδή που όλοι μα όλοι έχετε μεταθέσει το παιχνίδι- ακόμα μια διαφημιστική καραμέλα παχιά, βουτύρου σα να λέμε ή μάλλον τσιχλόφουσκα big bubble, ναι, με την extra δόση ζάχαρη για να χρυσώνει εν ολίγοις το χάπι και να εκποιεί το ίδιο το αναφαίρετο δικαίωμα μου τελικά ως πολίτη.

Και γενικώς αυτή η τρομολαγνεία του ρήματος "απέχω" που θέλει να κάνει τη συνείδηση μου ακόμα ένα τηλεοπτικό προϊόν που ευχαριστώ αλλά δεν θέλω να το πάρω. Από ξένους η μαμά κι ο μπαμπάς είπαν να μην παίρνω τσίχλες, καραμέλες και τα συναφή οπότε εγώ δε θα πάω αυτούς τους άγνωστους να τους ψηφίσω κιόλας τσίχλα ξαναμασημένη. Άσε που όταν είμαι όχι δυσαρεστημένος απλώς, όταν είμαι βαθιά απογοητευμένος και θλιμένος, εγώ έμαθα να απέχω, να κοιτάζω μέσα μου να δω τι συμβαίνει και φταίει κι όχι να το κάνω προεκλογική καμπάνια. Να αποχωρώ. Σεμνά και ταπεινά μόνο αυτό στα ελληνικά πρέπει να σημαίνει.

Τέλοσπάντων, η αλήθεια είναι ότι έχω νομίζω προβλήματα και χαρίσματα αρκετά για να βάψω όπως όπως τη σκέψη μου ιδιαίτερα όταν τα χρώματα είναι τόσο θαμπά έως, κύριοι πράσινοι, κόκκινοι, βένετοι, έτσι που τα κάνατε σα τα μούτρα σας, συσκατένια. Δε θα κάνετε λοιπόν ιππόδρομο το δικό μου μαγαζάκι, παιδιά, όσο και να αποπατήσετε με τις παχηλές σας φοράδες εδώ μέσα. Όσο να πεις οιστρήλατος ξέρω τι σημαίνει.

Κάνω την τρέλα να μην ψηφίσω λοιπόν εγώ, αλλά έχετε κάνει κι εσείς μια τοσοδούλα μικρή τρέλα: η πραγματική κρίση δεν είναι οικονομική, η πραγματική κρίση είναι στα κεφάλια μας μέσα. Όταν αλλάξετε μυαλά δώστε πίσω την κάλπη για να ψηφίσω.

8 comments:

Anonymous said...

Αντώνη μου,

Οι μόνοι που "νομιμοποιούνται" να απέχουν είναι αυτοί που γουστάρουν την παρούσα κατάσταση. Όλοι οι υπόλοιποι καλούμαστε να πράξουμε αυτό που συνεπάγεται η ιδιότητά μας ως πολιτών: να πάρου θέση -και να υποστεί τις συνέπειες της επιλογής μας. Της δικής μας και των υπολοίπων, φυσικά.

Τα υπόλοιπα πολύ φοβάμαι ότι είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Η αποχή δεν είναι άποψη. Δεν είναι trendy. Δεν απαντάει σε τίποτα. Είναι απλά το πιο μπανάλ, ευθυνόφοβο και ανόητο πράγμα που μπορεί να κάνει κάποιος σε καιρό δημοκρατίας.

Αυτά τα λίγα. Έχεις ακόμα δυόμιση ώρες να ψηφίσεις.

φιλί
φβ

Anonymous said...

υγ: και συγγνώμη για τα φραστικά! you got the point anyway.

b|a|s|n\i/a said...

αυτή η μόνο μία ψήφος είναι που μοιάζει να έχει δύναμη μαζί με όλες τις άλλες μόνο μία ψήφους.
φως πραγματικά δεν βλέπω πουθενά. ούτε καν ελπίδα. μα όσο ζούμε ας ελπίζουμε. αυτό το σύστημα ίσως χρειάζεται αφανισμό και δημιουργία εκ νέου.

Jirashimosu said...

Το μόνο που βοηθά η αποχή είναι ένας αέναος δικομματισμός.
κι όχι ότι μπορεί μια ψήχος να αλλάξει τίποτα. Αλλά είναι η μόνη φωνούλα που έχεις και μπορείς να πεις: "παλικάρια κάτι δεν κάνετε καλά, γι' αυτό κι εγώ ψηφίζω την Κούλα (που λέει και ο Θέμης) μπας και πιάσετε το νόημα.
Καλό είναι βέβαια ασχέτως ψήφων, άκυρων πανυγυρισμών, και διαφωνιών, να αποκτήσουμε επιτέλους ευρωπαική συνείδηση. Αλλά είναι μάλλον χλωμό μιας και δεν έχουμε αποκτήσει καν εθνική συνείδηση, ή την ακόμα πιο ευρεία πολιτική συνείδηση.
Αυτά...
Καλημέρα. Μια ίδια μέρα ξημέρωσε. Όχι στα πολιτικά γραφεία. Στο κεφάλι μας.
Αν μη τι άλλο βέβαια παίξαμε στην παραλία...

"Αισθηματική ηλικία" said...

Παίρνω το κομμάτι απο τον Φιλοκτήτη και το μοιράζω σε φίλους ιστολόγους.

Σκέφτομαι.

Γιατί κανείς δεν μιλά για την αποχή και τους λόγους της. Γιατί κανείς δε δίνει το δικαίωμα να έχουν πληγωθεί ευαίσθητοι πολιτικά ανθρωποι και να προτίμησαν να φύγουν. Γιατί δεν χωρά η ευαισθησία στοχοντρόπετσο προσωπείο της πολιτικής. Πως ζητούν να είμαστε διπρόσωποι οι προύχοντες της αναισθησίας?

Εδω στα ερωτικά πληγώνεσαι και για να ξαναπλησιάσεις άνθρωπο θέλει χρόνο, κόπο, εμπιστοσύνη, θάρρος, καποια πρώτα σημάδια ενθάρυνσης.

Γιατί στην πολιτική με το που γίνονται εκλογές μας ζητούν να τα ξεχάσουμε όλα, ρίχνοντας μας και το μπαλάκι της ευθύνης της ψήφου μας, όταν την ίδια μας αυτή ευθύνη γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια.

Με έπαρση. Θράσος. Ψέμματα. Ανωριμότητα. Μη πολιτικές σκ΄ψεις και προτάσεις. Με χυδαιότητα κι αγραμματοσύνη. Με φτηνιάρικα κόλπα υποσχέσεων για ενα μέλλον χωρίς πολιτισμό, χωρίς γνώση , χωρίς όνειρα.

Στη θέση τους θα ημουν ευχαριστημένος με το τόσο μικρό ποσοστό αποχής που τελικά ανακοινώθηκε.

Ακόμα μπορούν να κοροιδεύουν τους μισούς (η να τους εκβιάζουν με προσλήψεις κτλ)

Anonymous said...

Ναι στην ασκηση του πολιτικου δικαιωματος της ψηφου, αλλα οχι με τη κομματοσκυλικη κ προβατοποιημενη νοοτροπια που εχει επιβληθει κ εξυπηρετει ποικιλοτροπως, τα τελευταια 30 χρονια!
Αυτοι που συνηθως κοπτονται για το "θεμελιωδες δικαιωμα της ψηφου" ειναι μελη κομματων(ποσο μαλλον εδω μεσα)...nuff said!
Η τελευταια σου ατακα "Όταν αλλάξετε μυαλά δώστε πίσω την κάλπη για να ψηφίσω" τα συνοψιζει ολα!(την tweetara και εκανε κ σουξε! :P)

Anonymous said...

@
το σύστημα χρειάζεται αφανισμό
και δημιουργία εκ νέου !
και η αποχή, είναι μία άποψη,
με την οποία δε συμφωνώ, αλλά,
την κατανοώ.

οι πολιτικοί -σε μεγάλη πλειοψηφία-
καθώς και οι πολιτικές που ασκούνται, δεν βοηθάν τους ανθρώπους και τον τόπο.

παιδεία, υγεία, εξωτερική πολιτική, πολιτισμός, εργασία, οικονομία...

ακόμα κι αν είσαι έντιμος, κι αν έχεις όραμα, και θες να βοηθήσεις, το σύστημα, σου βάζει ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ τρικλοποδιές !
λερναία ύδρα.
να κόβεις ένα κεφάλι τη μέρα, και να ξεπετάγονται άλλα δέκα...

όλα, πάνε αντίθετα
από την ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ
και το "καλό" των ανθρώπων...

φυσικά δεν τα μηδενίζω όλα, μήτε μηδενίζω τις προσπάθειες ή, τις προθέσεις ολωνών...
είναι φανερό όμως, ότι υπάρχει πολύ σοβαρό πρόβλημα...

οι άνθρωποι έχουν κουραστεί
από λόγια, λόγια, λόγια...
έχουν διαρκώς διαψευστεί...
η ζωή, σε όλα τα επίπεδα, είναι δύσκολη.

επαναπροσδιορισμό χρειάζονται όλα.
έντιμοι πολιτικοί, με γνώσεις, αξίες, άποψη, όνειρο, τσαγανό, αγάπη στον κόσμο, και σ΄αυτό που κάνουν.
και σταθερές, υγιείς πολιτικές...

κι οι άνθρωποι, για να μην "απέχουν",
χρειάζεται να πεισθούν, τουλάχιστον ότι δεν τους εμπαίζουν...


μιά απλή γνώμη είναι...

φιλία
q.l.

tovenito said...

λίγα τα λόγια σου για τους βένετους!λολ!
κι εγώ απείχα. επειδή φοβήθηκα ότι πάλι τους ίδιους θα ψήφιζα.
επειδή θέλω τους ιούνιούς μου πίσω