Wednesday, April 15, 2009

Το φυλαχτό



Έχω ένα μικρό χριστό φυλαγμένο στην τσέπη. Κάθε τέτοιες ημέρες του δίνω το ελεύθερο να αναπνεύσει πάνω στο μικρό του σταυρό έξω από το μικρό μου τσεπάκι: το παιχνίδι αυτό το λέμε ανάσταση.

Δεν είναι θεός, ούτε υπεράνθρωπος, είναι ένας μικρός άνθρωπος, μινιατούρα, ωστόσο κυκλοφορεί στους δρόμους, δίνει ελεημοσύνη στους περαστικούς, πιάνει κουβέντα με κάτι φίλες πόρνες στην Καποδιστρίου, στενάζει στη μυρωδία μιας και μόνο φρεσκοκομμένης βιολέττας -γι' αυτό δεν θέλει να πατάει επουδενί τέτοιες μέρες σε εκκλησία το πόδι του, χειρότερα κι από τη θάλασσα τη φοβάται-.

Σφίγγει με παιδική ανασφάλεια το χέρι μου μέσα στον κόσμο σαν κάτι να θυμάται, αμέσως τραβιέται, ίσως πονάει -το σταυρωμένο χέρι του μου χει γίνει δεύτερη χούφτα (άστον, καθένας στην ώρα του, θέλει δυό βδομάδες ο δύσπιστος Θωμάς, θα καταλάβει).

Στο άλλο χέρι κρατά φαναράκι κινέζικο, φως άπλετο σε όλα τα σκοτάδια, περιμένει καρτερικά να γίνει και το φανάρι του δρόμου πράσινο σαν αυτό που κρατά στο χέρι για να πάει μαζί μου ένα μεγάλο ταξίδι, όχι μακρινό, μια περιφορά το πολύ πολύ στα δρομάκια του κέντρου.

Κάτι σα τζίνι απλά δεν καταδέχεται ευχές, ιπτάμενα χαλιά και μπακιρένια λυχνάρια.

Δεν ξέρω αν είναι ορθόδοξη η σχέση που έχουμε, αν θα φτάσουμε μαζί μ' αυτή την πίστη κάπως κάπου κάποτε, ας πούμε οι δυό μας στη Βηρυττό ένα βράδυ, αλλά δε βαριέσαι, τι να σου κάνει κι η Βηρυττός η άφταστη όταν έχεις καταφέρει και περπατάς τόσα χρόνια χέρι χέρι μαζί με έναν ανθρώπινο χριστό ολόκληρη την Αθήνα...

12 comments:

Anonymous said...

Να έχεις πάντα, να έχουμε έναν μικρό Χριστό φυλαγμένο στην τσέπη

Σου αφήνω ευχές και φεύγω τρυφερά πατώντας μην σας ανησυχήσω..

Γ.Π. said...

Από τις πιο γλυκιές αναρτήσεις για αυτές τις μέρες. Σου αξίζει να έχεις αυτήν την παρέα πάντα πλάι σου! Καλή Λαμπρή

Αλεξάνδρα said...

Πόσο όμορφο αυτό που έγραψες!

Ναι είναι πάντα πολύς ένας ολόκληρος Χριστός στη χούφτα...

Μα αν τον έχεις στην καρδιά ανοίγει δρόμους πρωτόγνωρους...

Αγάπη αγάπη αγάπη!

Καλά να περάσεις

Καλή Ανάσταση!!!

Jirashimosu said...

αύριο πάντως θα σε πάρει από το χέρι και θα σε πάει περιφορά εκεί που λες ότι περισσότερο φοβάται:-)

quartier libre said...

@
θέλω να ξέρεις,
ΤΑ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ,
τα όσα περι γράφεις :)

στέλνω φιλάκι
και να είσαι ΠΑΝΤΑ μα ΠΑντα μα πάντα
έτσι τρυφερός κι ευαίσθητος !

:)

"Αισθηματική ηλικία" said...

...

ΠΑΥΛΟΣ said...

Αντώνη μου, Καλή Ανάσταση να έχουμε, σε όλα τα επίπεδα.

mahler76 said...

Χριστός Ανέστη, καλά να περάσεις ό,τι και αν κάνεις αυτές τις μέρες:)
πολλά φιλιά αγορίνα μου.

b|a|s|n\i/a said...

χέρι χέρι. τον κόσμο όλο. να περπατάς. με αγάπη. και ομορφιά ψυχής. χρόνια σου πολλά. καλά. τα καλύτερα!

7Demons said...

Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά,Αντωνάκη μας!

Με κάθε χαρά κι ελπίδα αναπτερωμένες!

tovenito said...

ο καθένας το δικού του φυλαχτό κουβαλάει.
αλλά υπάρχει και το άλλο, συν αθηνά και χείρα κίνει, όχι μόνο με το σταυρό στο χέρι!
χρόνια πολλά αντώνη!

marilia said...

Τι γλυκό κι ευαίσθητο κείμενο!!!

Χριστός Ανέστη! Χρόνια πολλά!

σνουποφιλάκι