Friday, February 13, 2009

Μεταφορά



Εχω δανείσει τόσο πολύ το σώμα μου. Κάθε βράδυ κοιμάμαι με άλλο. Μ’ αρέσει αυτή την ώρα ειδικά να απογράφω τα κατορθώματα της μέρας που πέρασε. Γιατί τώρα ακριβώς είναι η ώρα που δεν ελέγχω τη μέρα. Και το σώμα μου. Λίγο πριν κοιμηθεί. Που γίνεται κάτι άλλο. Κανείς ωστόσο μην κατηγορήσει ποτέ για έλλειψη αληθοφάνειας το σώμα ετούτες τις στιγμές μας. Με νάρκες απόψε κοιμάμαι. Μπορεί ποτέ κανείς να κατηγορήσει έναν στρατιώτη που διαμελίστηκε επειδή χύμηξε για το καθήκον και την τιμή του σε ναρκοπέδιο -ακόμα και παιχνίδι να ναι; Σε ναρκοπέδια όλοι, σοφοί κι ηλίθιοι, εν αγνοία κοιμόμαστε.

Πρώτος εγώ σήμερα στο λεωφορείο. Ο δρόμος ανοιχτός, τα σκυλιά δεμένα και νιώθω το λεωφορείο να τρέχει αύτανδρο πλην εσού ξαφνικά, όχι παράλογα, όχι επικίνδυνα, όχι σαν τρελλό αλλά με έναν ρυθμό πιό γρήγορο από κείνο τον οποίο εγώ με το σώμα μου μπορούσα την ώρα εκείνη να αφομοιώσω. Μεταφέρομαι. Επί κιλίβαντος τροχοφόρου όπλου: το λεωφορείο με τρέχει. Μαζί του κι εγώ. Στη θέση που εξασφάλισα να κάθομαι. Το θέαμα τούτο σαν όνειρο και ρεμβάζω: Όλα, οι χειρολαβές, οι θέσεις, οι άνθρωποι που κάθονται, οι άνθρωποι που στέκονται όρθιοι, ο οδηγός ισορροπούν και τρέμουν. Τα τζάμια τρίζουνε, νομίζω πως θα σπάσουν. Οι μηχανές δεν ξέρω τι κάνουνε, άλογα με πηγαίνουν. Μεταφέρομαι. Με λακούβες. Και το μόνο πράγμα που σκέφτομαι είναι ότι κάθε λεωφορείο το κινεί δυναμικά αυτή η αστάθεια όσο κι εμένα αδιέξοδα αυτής της μετακίνησης τότε και του ύπνου τώρα εντός ολίγου η ακινησία.

Καληνύχτα.

Η επιλογή του βίντεο σήμερα έχει να κάνει μάλλον με το τι έγινε μετά. Για κείνον που μπήκε μ' ενα σάλτο μες το λεωφορείο. Λίγο πριν από εσένα που έμεινες να κοιτάζεις πίσω. Σε άλλη οδό, αλλά στ' αλήθεια πόση σημασία έχει το ναρκοπέδιο αφού δεν κοιμάσαι στο κρεβάτι μου απόψε;

7 comments:

quartier libre said...

@
κάτι τις χιουμοριστικό
ήθελα πρωί πρωί να γράψω,
μα ομολογώ, με σταμάτησε εκείνο το
"πλην εσού"...


διάβολε, (λέω μέσα μου),
πάντα με το "πλην εσού"
θα πορευόμαστε σ' αυτήν τη ζωή;


μέρααα!

:)

Καπετάνισσα said...

Μου θύμισες εκείνη τη στιχάρα από το "Εκεί στο Νότο" που λέει σαν άδειο κάθισμα ταξίδεψα για χρόνια, ψάχνοντας να βρω το κατάλληλο
κορμί...


Δάνεια σώματα, κρεβάτια αδειανά κι η ψυχή μας σε κάθισμα λεωφορείου.
Ακριβώς.


Καλημέρα κι αγκαλιά.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Εκ μεταφοράς, λοιπόν, "πλην εσού"....και καλό δρόμο

Καλό σου και όμορφο Σ/Κ, χωρίς νάρκες και διαμελισμούς

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιες

tovenito said...

ανατριχιαστικό το τραγούδι.
και να γύριζες να δεις τι θα χε γινει;αφού ο χρόνος όλα τα σβήνει..
σαν να σε έβλεπα να κλαις

marilia said...

Σνουποφιλί σβουριχτό! Μμμμμμμμμμαρφ!

"Αισθηματική ηλικία" said...

δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα ανήμερα του ...Αγίου!

Αλλά πάλι ενα βήμα μπρός δύο πίσω είναι και το τανγκό...

Ο ψεύτικος Πέτρος said...

OUF...
kalws se vrika..
ouf...
exw kali diathesi gamw to kerato mou alla grafeis...telospantwn grafeis kapws
kalimera elpizw