Wednesday, July 09, 2008

Blue


Αυτή η σελίδα. Γράφει πολλά. Πάρα πολλά γράφει. Για χρόνια πάρα πολλά. Δεν είναι κατ' ανάγκη τα όμορφα. Δεν είναι όλα πάντοτε μαύρα. Το σίγουρο είναι όλα στις αποχρώσεις ενός περήφανου μπλε. Από τον ουρανό και τη θάλασσα. Κι είναι γραμμένα μ' ένα μολύβι ξυσμένο κατάβαθα επάνω στο χαρτί. Κατάσαρκα επάνω στο χαρτί που μου κάνει ώρες ώρες και σάρκα. Η μήπως μοιάζει κιόλας με γη; Ένα μολύβι που έμεινε μικρό από της ξύστρας τα γυρίσματα και έμαθε να σκαλίζει κρατήρες. Ένα μολύβι μπλε. Τα ταξίδια της ζωής και τις πλάνες. Δύνη κάνω τώρα τη ξύστρα. Δεν έχουμε καιρό για να έχουμε και ηλικία. Ούτε ελπίδα έχουμε. Ούτε στην ουσία καημό. Έχουμε μόνο κάτι που ώρες ώρες μοιάζει λύπη κι άλλοτε λήθη λέγεται. Γυρίζω κι άλλο το μολύβι στην ξύστρα. Ένα κενό που δεν ξέρω αν κάποτε τέλειωσε, εδώ, σε αυτήν επάνω τη σελίδα βρήκε το έδαφος τα κέφια και το παιχνίδι του να ξεκινήσει. Εδώ. Για πολλά χρόνια εδώ. Και γύρω τριγύρω τα φώτα. Μέσα στο σκοτάδι η νύχτα κάνει το καλοκαίρι λαμπερό. Ανάψτε τα φώτα. Εγώ είμαι που γράφω με ένα μολύβι στον κόσμο. Δεν υπάρχει η σελίδα. Δεν υπάρχει το μολύβι. Δεν υπάρχει κόσμος γαλανός. Στη σκηνή να με δείτε. Ανάψτε σας λέω τα φώτα.

8 comments:

Αλεξάνδρα said...

Με πήρε το πρωινό, λίγο πριν ξεκινήσω δουλειά, και με έφερε. Το ακολούθησα και έμεινα να κοιτάζω την ανάρτησή σου που τόσα μου λέει!

Μου έφτιαξες την ημέρα

Ε γ ρ α ψ ε ς ! ! !

καλημέρα

Jirashimosu said...

Πόση διαφορά πιστεύεις υπάρχει ανάμεσα σε ένα ηθοποιό και σ' ένα μολυβάκι;

Και τα δυο ταλαιπωρημένα από απαιτητικές ξύστρες είναι και χαράζουν κρατήρες.

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εσύ μικρέ δεν έχεις να ανησυχείς για το σημάδι σου στον κόσμο.

Καλημέρα;-)

ΠΑΥΛΟΣ said...

Το σίγουρο είναι ότι θα σε χειροκροτήσουμε στην σκηνή, όπως σε χειροκροτούμε και εδώ μέσα.

revqueer said...

Τ' ανάβουμε λοιπόν!

BLUEPRINTS said...

τα έχω ανάψει όλα λοιπόν, κι είμαι και μπλε, αλλά από το χαρούμενο, σε περιμένω στη σκηνή...

phoinix said...

σου εύχομαι μια καλή δουλειά για τον χειμώνα έτσι όπως την εύχεσαι και την ονειρεύεσαι.
(dont be so blue)

υπέροχος όπως πάντα.

Σπύρος said...

Πολύ ωραίο κείμενο και η φώτο επισης :)

Anonymous said...

το ειπε και ο εγγονοπουλος :
" η τεχνη και η ποιηση δεν μας ομορφαινουν τη ζωη... μας γλυκαινουν το θανατο "...
σε περιμενουμε στη σκηνη... στο φυσικο σου χωρο... στο σπιτι σου... να λαμψεις για να φωτισεις τα σκοταδια μας...