Απόψε ήταν. Μέτραγες δίπλα μου οχτάρια. Μια μικρή διαδρομή. Θέλω να την κρατήσω μυστική και την ίδια στιγμή να την φωνάξω σε όλο τον κόσμο. Όλα αυτά που έκανες. Όλα αυτά που έλεγες. Στο κέντρο της Αθήνας. Στο κέντρο για μενα της γης. Και το κυριότερο χαμογελούσες. Κάπου θα τα φυλάω όλα αυτά. Όχι σαν ανάμνηση. Αλλά σαν προσωπική ζωή. Το καλό είναι πως είχε λίγο φως. Τόσο λίγο για να βλέπουμε μόνο εμείς. Να πατάς αδέξια τα οχτάρια. Και να μη σε βλέπει άλλος κανείς. Μόνο εγώ να σε βλέπω. Και να χαίρομαι. Εκ των υστέρων κατάλαβα πως δεν θα μπορούσες να μετράς απόψε αλλιώς. Ήταν του Μάη Νύχτα 8.
Υ.Γ. Όλα πάσχιζαν να γίνουν ανάμνηση. Ακόμα και το λούτρινο χταπόδι. Θυμάσαι;
13 comments:
Φύλαξε λοιπόν την όμορφη νύχτα σου, που πιστεύω πως κατάλαβες ήδη την αξία της κι ας λένε πως την ευτυχία την αντιλαμβανόμαστε εκ των υστέρων...
Προσωπικά, μάλλον, κείμενα δε σχολιάζονται. Εγώ πέρασα να σε ειδοποιήσω για τη μπλογκοπαιχνιδοπρόσκληση που σου άφησα! Καλημέρα
Το λούτρινο χταπόδι??καλά στην ίδια καφετέρια ήμασταν? και δε σε πρόσεξα? τι μαλάκας που είμαι.
Ειναί όμορφο.. κάποιοι να διακρίνουν τα οχτάρια μας δίχως άπλετο φως...
κι αυτή η αιώνια διαστροφή...να πασχίζουμε να κάνουμε ανάμνηση κάθε μας διαδρομή!
Να είσαι πάντα καλά!
καλό βράδυ
Προσωπική ανάμνηση, νιώθω ότι κρυφοκοιτώ, τίποτε παραπάνω δε θα πω μόνο ένα γεια!
Αυτό που μας "φτιάχνει" στο blogging,είναι το γεγονός ότι μοιραζόμαστε αόριστα προσωπικές στιγμές και μικραίνουμε έτσι τις έξω αλλά και τις μέσα μας αποστάσεις...
Είναι που είμαστε και λίγο νάρκισσοι;)
Κλαψ.....Με τσάκισες βραδιάτικα κι ειναι και δύσκολες μέρες
το λούτρινο χταπόδι;;;
πολύ καλό!
Τι έγινε μικρέ μας???
Έχεις καιρό να γράψεις ή είναι η ιδέα μας...
Που χάθηκες εσύ; Μην αρχίσουμε εμείς να μετράμε σε διψήφια τώρα...
Οταν μπορείς και ανακαλείς και ζεις ξανά το πίσω με αδιόρατη θλίψη και τρυφερότητα, νιώθεις ότι άξιζε κάθε στιγμή που ένα χαμόγελο σε έκανε χαρούμενο.
Οι αναμνήσεις γίνονται καλύτερες όταν τις αγαπάς
Όλα πάντα πασχίζουν να γίνουν ανάμνηση... έτσι, για να εξιδανικευτούν... μη συνειδητοποιώντας πως με αυτό τον τρόπο θανατώνονται...
Ωραιο κείμενο..και φωτο. Βλεπει το 8 ειναι και ο τυχερος μου αριθμος:)Καλημερα καλο σκ
Post a Comment