Sunday, April 06, 2008

Χαρτί στη βροχή


Αν αραδιάζω λέξεις σε χαρτί, είναι για δυό τρεις που θα καταφέρουν να γίνουν ψιχάλες. Αν ήμουνα ρυθμός θα ήθελα να μπορούσα να βρέχω από το πρωί. Και συνεχίζω ακόμα. Αυτό που συμβαίνει έξω από τα σπίτια απόψε ενώ ξημερώνει. Εγώ δεν έχω σπίτι. Έγινα χαρτί.

Μην μπερδεύετε τα δάκρυα με την ευγνωμοσύνη. Απέχει παρασάγγας από μελαγχολία η διάθεση αυτή. Είναι απλά και μόνο η Βροχή κι αυτά που κάποιοι θα πείτε δάκρυα είναι νερό από ψιλές ψιλές σταγόνες. Η θλίψη ποτέ δεν ταυτίζεται με ανάγκη πραγματική. Είναι ένα γενικόλογο συναίσθημα. Ευκαιριακά δοσμένο. Κατά τόπους. Κι εγώ μιλάω για μια νύχτα με ατέλειωτη ήρεμη βροχή. Με κεφαλαίο βήτα. Απολαμβάνω με χαρά τα ανεξάντλητα μουρμουρητά της.

Δεν είμαστε γεμάτοι συναισθήματα. Είμαστε γεμισμένοι τα σωθικά μας. Και η ψυχή δεν είναι παρά η ύλη μας. Έχει αίμα και διαστάσεις. Είναι κόκκινη και έχει διαστάσεις τρεις. Είναι υγρή επίσης.

Παραπέρα δεν ξέρω. Άφησα τη βροχή να μου τα πει και με έκανε ένα χαρτί γεμάτο κόκκινες στάλες.

9 comments:

ceralex said...

Η θλίψη, κατά τόπους...ασθενές συναίσθημα, σιγοντάρει το ρυθμό της βροχής και γεμίζει το χαρτί σου με λέξεις που απόψε πότισαν την τρισδιάστατη ύλη μου μ' ευγνωμοσύνη.

Καλημέρα!

marilia said...

Αγκαλίτσα

Jirashimosu said...

Ναι, αλλά χτες ξεσάλωσες με "συννεφιά", "βροχή" και "παρέα". Για κάνε το συνδυασμό... δεν έχεις λόγο να μελαγχολείς (να ευγνωμονείς, ναι:-Ρ)

Aντώνης said...

@ceralex Καλημέρα. Βλέπω κι εσύ τριγύρναγες έξω στη βροχή χτες :)

@marilia ανταποδίδω

@jirashimosu Αυτό ακριβώς λέω, Γεράσιμε. Δεν μελαγχόλησα. Ευγνωμονούσα τη χτεσινή βροχή εδώ. Θυμίσου πώς ξεκινάει κι η δική σου βροχή: Να΄ναι ζωή....

Συνήθης Ύποπτη said...

Ποια βροχή θα ξεπλύνει αυτά τα δάκρυα, μου λες;
Μόλις είδα το τελευταίο επεισόδιο της Σάντυμπελ.
Θέλω κι εγώ...!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

jirashimosu.... καλέ, άφησέ το το παιδί να εκφραστεί ελεύθερα...
Αφού το χαρτί του ξέβαψε απ' τις ψιχάλες της βροχής, να μην το πει το παραπονό του δηλαδή....

Καλή σου εβδομάδα Αντώνη μου!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Anonymous said...

Εξαιρετικός!

Anonymous said...

Εξαιρετικός!

Σπύρος said...

Η βρόχη απεικονίζει πολλα για μένα ειναι το ξέολυμα το δάκρυ η κάθαρση ..η αλλαγή...η σοφία..:)

ωραιο κειμενάκι..

ΥΓ.Να κάτσω και εγω στην σειρά γιατρέ μου ;