Wednesday, April 02, 2008

Σωτήρια ψεύδη


Ζούμε για τις στιγμές που η ζωή μας αφήνει μαλάκες για να το πω έτσι ωμά. Απόψε επιτέλους κατάφερα να δω το "Σωτηρία με λένε" στο Θέατρο Στοά. Πηγαίνω περιχαρής και ευγενικός στο ταμείο και διεκδικώ τη θέση μου επιδεικνύοντας το δικαίωμα της ατέλειάς μου. Το θέατρο γεμάτο, θέλετε να μπείτε σε λίστα αναμονής, κύριε, στις 9:30 θα σας ειδοποιήσω, αν είναι, ευχαριστώ. Από τη μία χαίρομαι γιατί πάντα ένα γεμάτο θέατρο με γεμίζει χαρά. Από την άλλη λυπάμαι στην προοπτική μια τέτοια παράσταση να την χάσω.

Λίγο πριν στην ουρά με έχει πλησιάσει μια κυρία, έχω δύο εισιτήρια, κύριε, και η φίλη μου δεν θα έρθει, μήπως θέλετε το ένα, όχι, ευχαριστώ, έχω την ατελεία μου και θα μπω δωρεάν. Η κυρία είναι η επόμενη στη σειρά, νεαρέ, περίμενε λέει, επιδεικνύει δύο εισιτήρια της εργατικής εστίας και εγώ κερδίζω το δικαίωμα να παρακολουθήσω την παράσταση ως εργάτης. Την ευχαριστώ και πάω να πληρώσω το αντίτιμο.

Είναι δώρο.

Πιάσαμε κουβέντα, μιλήσαμε για παραστάσεις που φέτος έχει δει, για την αρχιτεκτονική που παράτησε και τη ζωγραφική με την οποία ασχολείται, για το γιό της και την κοπέλα του και τον Πειραιά. Παρακολουθήσαμε την παράσταση μαζί. Δυό ξένοι λίγο πιό γνωστοί καθισμένοι δίπλα δίπλα.

Και λες ωραία μπορεί να είναι η ζωή, τόσο απλά ωραία μπορεί να είναι. Σαν ψέμα μοιάζει η ώρα όταν το ωραίο συμβαίνει και σε αιφνιδιάζει. Σαν στραβοτιμονιά πριν από το ατύχημα που λέει ο ποιητής αλλά ακριβώς προς την αντίθετη κατεύθυνση. Και το ευτύχημα από μόνο του πηγαίνει.

Συνειδητοποιώ τί μέρα είναι. Καλό μήνα. Ήξερα τί μέρα είναι και αποφάσισα να πάω στο θέατρο. Εκεί που τα ψέματα λένε πάντα την αλήθεια, εκεί που τα ζωτικά ψεύδη είναι οι αλήθειες και δεν έχουνε ανάγκη τις πρωταπριλιές, εκεί που ο χρόνος βγαίνει από τις σελίδες ημερολογίων και μια Σωτηρία υπάρχει στ΄αλήθεια. Η Λήδα Πρωτοψάλτη.

14 comments:

david santos said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Jirashimosu said...

δηλαδή πια είσαι εργάτης του θεάτρου και με τη βούλα ε;

revqueer said...

Όπου πάω γι 'αυτή τη παράσταση ακούω! Γίνεται χαμός βλέπω, ε; Πρέπει να σπεύσω λοιπόν!

Madame de la Luna said...

"...οι αλήθειες δεν έχουνε ανάγκη τις πρωταπριλιές..."

Τι όμορφο.

Καλησπέρα.

Βγαίνοντας κανείς απο καλές παραστάσεις, έξω στον "αληθινό" κόσμο, ορισμένες φορές αισθάνεται να ίπταται. Δεν αγγίζουν για λίγο τα πόδια το χώμα...

Roadartist said...

Μου άρεσε απίστευτα αυτο το ποστ σου!! Πολύ αληθινό! Να είσαι καλά Αντώνη, πάντα με τέτοιες απρόσμενες συναντήσεις, γεμάτες ομορφιά :)

M said...

Στραβοτιμωνιά πριν το ευτύχημα;
:)
Πολύ ωραία σκέψη!

Kiara said...

αφου είσαι φάτσα ρε!

ΠΑΥΛΟΣ said...

Καλημερούδια και καλό μήνα!
Ότως εξαιρετική παράσταση.

mahler76 said...

Είσαι ο 2ος Αντώνης που ξέρω που μπαίνει με ατέλεια στα θέατρα. Το έχει το όνομα? Πάντα καλές παραστάσεις σου εύχομαι.

marilia said...

Για πλησίασε...

καληνυχτοφιλάκι!

Αιολος said...

Με κίνδυνο να φανώ γραφικός, το καληνυχτοφιλί είναι συνδιασμένο μέσα μου με μια κοπέλα που μας το άφησε νωρίς.

:)

Καλημέρα. Και τα τραγούδια λένε πάντα την αλήθεια, ότι ψέμα στη ζωή μου και να πω.

marilia said...

Ξέρω, Αίολε. Μόνο που είχαμε μάλλον τις ίδιες αδυναμίες στο να μπερδεύουμε λέξεις... :)

etalon said...

Πες με ψωνιο η παραλή, ομως θελω να πληρωνω πάντα.
Στο θεατρο, στις συναυλίες και στη ζωή...
Μόνο ετσι το φχαριστιεμαι, αλλιως νοιώθω να ...λογοκρίνομαι οταν τη γνωμη μου ζητήσουν οι φιλοι μου, μετα...
Παρ όλα αυτα κατανοώ ότι δεν είναι δυνατον να εχουν ολοι αυτη τη διαστροφη.
Αυτο που βρηκα υπέροχο είναι οτι τολμας να πας μόνος. Ετσι αυτη η συναντηση με την κυρία του εισητηριου εγινε κατι...
ε?

antigonos said...

Αγάπη, γράφεις τώρα για τα έξω και όχι τα μέσα στην αίθουσα?;)