Tuesday, March 18, 2008

Drug queen: Κατσαρίδα


Δύσκολη μέρα τέλειωσε μεσημέρι σήμερα το πρωί κατα τη μία βράδυαζε από νωρίς κατηφορίζοντας στη μεγάλη λεωφόρο μιας αρχαίας βασιλικής δόξας κατέβαινα στο κέντρο της πόλης με πόδια και χέρια σκαθάρι χωρίς μετροπόντικα ανθρώπινα μέλη κυκλοφορούσαν δίπλα ελεύθερη απόγνωση έχασαν το τραίνο οι περαστικοί περιμένουνε σε στάση απεργίας νομίζω τη λένε δεν πανικοβάλλομαι αυτό είναι περίεργο για το πλάσμα που έχω γίνει στο πεζοδρόμιο πρωί πρωί απόψε περπατάω το πιό περίεργο βλέπω δεν πανικοβάλλονται ούτε κι οι περαστικοί πρώτη φορά κοιτάω γυναίκες μες στα μάτια βλέπω διάτρητη την αδιαφορία όπου περνάω φταίω πάντα δεν παίζω το ρόλο μου καλά λέω και ξαναλέω φοράω χρώματα στη μπλούζα παραπλανώ κρατάω στο χέρι μου χίλια φύλλα προκηρύξεις έχω βγάλει την καμπαρντίνα που αγόρασα τα πρώτα λεφτά απ΄τη δουλειά μου φωνάζω δεν ακούγομαι δεν είναι καν μαύρη η καμπαρντίνα που κρατάω ειρωνεύομαι για να ακουστώ τον εαυτό μου έχεις πατήσει ποτέ κατσαρίδα πόσο σκληρή είναι πόσο ουρλιάζει

10 comments:

BOSKO said...

Ωραίος παραληρηματικός λόγος! Κι η τελευταία φράση σου μάλλον εν αγνοία σου εμένα με παρέπεμψε στο "the scream of the butterfly" ενός άλλου αυτόχειρα. Για περάστε από Κύτταρο, αύριο Τετάρτη, στη Μαρία Βουμβάκη. Κερνάμε ποτάκι!

themis said...

Πόσο οικεία μου φαίνεται η στιγμή που περιγράφεις καλέ μου.

Ανδρόνικος said...

Ισως χρειαστεί να ενταχτούμε όλοι
σε κάποιο κόμ(μ)α

Μήπως και καταφέρουμε να βάλουμε
καμιά τελεία σε πολλά πράγματα

Roadartist said...

αν πω οτι οτι δεν σε νιώθω?..ψέματα θα πω..
καλο βραδυ βρε..

adaeus said...

καμιά φορά τα σημεία στίξης δεν είναι απαραίτητα για να περιγράψεις τα σημεία των καιρών...

Equilibrium said...

Εμενα παλι αυτη η κατσαριδα μου θυμισε Καφκα

και δε βαζω σημεια στιξης κι εγω ουτε τονους

diva said...

Απνευστί..
χαστούκι και τρίξιμο κελύφους..
Ψηλά το κεφάλι αγόρι
Πολύ Ψηλά

ceralex said...

Τελευταία και καταιδρωμένη σ' ακολουθώ να προλάβω να πω πως έρχεται ένα θεόρατος γίγαντας καταπάνω μας...κάποιοι μου παν πως έχει αρχίσει και παίρνει κόσμο στο διάβα του σκοντάφτει και τσαλαπατάει ανθρωπάκια μικρους πρίγκιπες ουριάζουν μα δεν ακουει κανέναν προχωρεί με πείσμα εσύ θα γλιτώσεις σου λέω και φεύγω

revqueer said...

Τόσα πολλά και χωρίς ανάσα!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Δύσκολοι, αμφίβολοι, αμφίρροποι και απρόβλεπτοι καιροί...

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές