Monday, March 10, 2008

Αμόλα καλούμπα...


Από το πρωί στο κεφάλι ο ουρανός. Ένας ανέφελος χαρταετός κλωθογυρίζει. Πολύχρωμος. Παρέα με άγνωστους φίλους του, άλλους. Η ατμόσφαιρα πεντακάθαρη καθώς ανεβαίνουμε αυτοκίνητοι το βουνό. Δεντράκια άπειρα μετρημένα μία μία φυτρωμένα βελόνες. Κατάφυτα πευκοβελόνες. Από τη μεριά της Πάρνηθας που δεν είναι Καρνάβαλος καμμένη. Από την αισιόδοξη πλευρά της πατρίδας που όπως την φώτιζε ήλιος καθαρός είχε αποκτήσει χρώμα κυπαρισσένιο. Από την πλευρά που ο πατριώτης νιώθει όχι δέσμιος στρατιώτης μα αετός απολυμένος. Ταξιδευτής ουρανός. Πεντακάθαρα γαλανός και φιλτισένιος. Ο φωτεινός, όχι ο φωτισμένος. Όχι εκείνος πιά ο στα κεφάλια μόνο. Ο έξω. Μπροστά στα μάτια το φως διψασμένο για μάτια. Μια στιγμή ανεβαίνοντας τίποτα πια εδώ. Φορτωμένο βαρυσήμαντο κάτι; Όχι, τίποτα. Αμόλα καλούμπα. Μια στιγμή η βαρύτητα να κατανικηθεί. Αμόλα καλούμπα. Να πάρω λίγο τα πάνω. Μια στιγμούλα να λαχταριστώ, όχι να λαχταρισμένω.

Λέω στιγμή και πατάω στο πληκτρολόγιο ανορθόγραφα, στυγνή γράφω. Οι στυγνές στιγμές. Οι ανορθόγραφες. Λόγια του αέρα. Η μάσκα του χαρταετού. Η καθαρή. Η πολυφορεμένη μουτσούνα πασαλείφτηκε όσο πασαλείφτηκε μέχρι χτες και σήμερα έριξε καταγής το αποκρεουργημένο μπογιάτισμά της. Το απαρνήθηκε γιατί κουράστηκε να φτασιδώνει εντυπώσεις και σήμερα φόρεσε χρώματα άλλα. Καινούργια. Καθαροπλυμένα Δευτέρα. Αχ, να μπορούσα τα αιολικά α, Σαπφώ, να τα βγάλω. Τα κέλομαι σε, Γογγύλα.

Ανάμνησις: Μια μέρα κάποτε πριν χρόνια ταξίδεψα ψηλά πάλι πίσω στο χρόνο σα να τανε βουνό. Απύθμενα κατά βάθος. Θυμήθηκα το παιχνίδι. Δυό τα παιδιά και τα μπαλόνια δύο. Αδέλφια. Μπαλόνια των πανηγυριών. Ηλιοφουσκωμένα. Και καθώς παίζουν σαν αδέλφια που΄ναι τα παιδιά, ένα, το μεγαλύτερο, αυτό που χάσκει πάντα χαμένο πρώτα, αφήνει του άλλου το πολύχρωμο μπαλόνι. Το ηλιοφουσκωμένο μπαλόνι υπερίπταται, απομακρύνεται, πάει. Τα παιδιά κοιτάζουν πώς αφήνει ένα μπαλόνι τη γη. Ανεβαίνει. Τα αφήνει. Και είναι τα αδέλφια χάμω στη γη το άλλο μπαλόνι στο χέρι καλά κρατημένο νιώθουν πρώτη φορά απώλεια τί σημαίνει, αφαίρεση τί θα πει. Θλιμμένα.

22 comments:

antigonos said...

Μόνο που πραγματικά δεν κατάλαβα αν πέταξες χαρταετό σήμερα πέραν των αναμνήσεων;)

Jirashimosu said...

οι στυγνές στιγμές είναι οι καλύτερες
το ξέρουν
γι' αυτό έχουν απαιτήσεις!

Καλή σαρακοστή (ο τι κι αν σημαίνει)

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Μακάρι οι αφαιρέσεις, οι απώλειες, τα κενά και τα συντρίμμια μας να ήσαν μόνο ηλιοφουσκωμένα ΜΠΑΛΟΝΙΑ.
Γιατί τώρα ομιλούμε για ευρωφουσκωμένα...φευγιά κι' εμείς ωσάν χάσκοντα αδελφάκια από κάτω..

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
(υ.γ. παραφάγαμε και σήμερα αποτοξίνωση από αύριο..ναι;)

ΠΑΥΛΟΣ said...

Οι αναμνήσεις, βάλσαμο καμιά φορά.

floudion said...

isws, pavlo

kat. said...

μπαλόνια..
πόσες αναμνήσεις..

όχι απαραίτητα καλές!
τέλος πάντων!

Roadartist said...

Γεματες αναμνησεις αυτες οι μερες..
...η φωτο πολύ όμορφη.....

themis said...

Του χρόνου θα πάμε να κάνουμε μια τυπική Καθαρα δευτέρα απο αυτές που περιγράφονταν στα βιβλία του δημοτικού.Να μου το θυμηθείς αυτό που σου λέω αγάπη

adaeus said...

...αφαίρεση, απώλεια... στο χέρι μας είναι να τα κάνουμε διαλείμματα στην υπέροχη ζωή μας...(που είναι και μικρή γμτ)

BLUEPRINTS said...

οι αετοί και τα μπαλόνια είναι για να τιθασεύονται ή για να ακολουθούν την φυσική τους πορεία; εντάξει εμείς τα δημιουργούμε αλλά έχουμε το δικαίωμα του απόλυτου ελέγχου πάνω τους;

ceralex said...

Και το κοιτούσες... μέχρι να μην μπορείς να το δεις πια...

Σπύρος said...

Kαλη Σαρακοστή να έχουμε...και με το καλό οι Αγιες μέρες...φιλια Καλημερα

marilia said...

Φιλάκι με γεύση... λαγάνας! χιχι! :)

fallen angel said...

Γράφεις πολύ όμορφα!

Equilibrium said...

Οι καρδιές μας μπαλόνια
Οι σκέψεις οξυγόνο
και η βαρύτητα μέσα μας έχει νικηθεί!

Καλή Σαρακοστή!

7Demons said...

(εμείς πάντα στην καρακοσμάρα μας...)

Γιατί "από εξ'από ανέκαθεν" που λένε,στ΄αυτιά μας η έκφραση αυτή ηχούσε χυδαία και πρόστυχα,ε???

Anonymous said...

Δεν κοιμάσαι ε; :))
Κι εγώ τώρα τα κατάφεραπου οι ώρες αφήνουν τις έγνοιες να παραμερίσουν...

Σε ζηλεύω για τον τρόπο που γράφεις...

τι σημασία έχει τι χάνεις ε; αν αυτό είναι σημαντικό για σένα, πονάει τόσο και καθόλου δεν ενδιαφέρει πόσο σπουδαία απώλεια το βλέπουν οι άλλοι, έτσι είναι γλυκό παιδί, έτσι ακριβώς

Σπύρος Σεραφείμ said...

ρε Αντόνιο, και μένα με ψιλοθλίβουν οι Απόκριες...
καλημέρες!

Equilibrium said...

Καλη μέρα καλή βδομάδα, έλα λίγο από κει στου "Αποστόλη" που σού'χω απαντήσει στο σχόλιό σου και σε ρωτώ κάτι... φιλάκια :)

Ασκαρδαμυκτί said...

Μου φαίνεται πως το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να ζούμε το σήμερα, όπως διάβασα και στο μπλογκ της Μαριλίας...

maya said...

ανορθόγραφα ε?
πολλά σαρδάμ
έχουν βαθύτερο νόημα.
και οι αναμνήσεις
γλυκόπικρες

δεν υπάρχει χαρά χωρίς λύπη
ούτε επιτυχία χωρίς απώλεια

έτσι μαθαίνουμε.
να το μάθουμε γρήγορα
να προλάβουμε
να διασκεδάσουμε λέω εγώ.

πολύχρωμη καλημέρα
:)))))))

Anonymous said...

ΚΑΝΩ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΣΤΟ ΓΚΟΥΓΚΛΕ (!) ΜΕ ΤΗΝ ΛΕΞΗ "ΜΠΑΛΟΝΙΑ" , ΕΝΤΟΛΗ ΑΦΕΝΤΙΚΟΥ.. Κ ΕΠΕΣΑ ΠΑΝΩ ΣΟΥ!! ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ ΠΟΛΛΑ.. ΛΕΞΕΙΣ , ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ..
ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΕΙΣΑΙ Κ' ΠΕΡΝΑΣ ΚΑΛΑ!!

ΔΗΜΗΤΡΟΜΠΟΥΡΔΕΜΠΙΜΠΟΜ.. ..