Friday, January 18, 2008

Της καλής ελπίδας

Κι ήταν ανήμερα γιορτής όταν πήραν τα χαράματα να αναδύονται και μέσα ή και κάτω μπορείς να πεις από της πόρτας τη χαραμάδα να μπαίνουν σημάδια από φως η ελπίδα ώσπου μας πλημμύρισε το λευκό και πνιγήκαμε στη χαρά μας. Χαράμι είπαμε και κρίμα. Γιατί δεν κλείναμε το βράδυ τα πατζούρια. Τώρα θα χε ακόμα λιγότερο φως και εμείς δε θα καραδοκούσαμε τη λαχτάρα. Απ΄έξω. Δε θα λέγαμε πατζούρια τα βλέφαρά μας. Μια ημέρα γιορτής ανέστιος ένας πένης κι επαίτης λαός για βλεφαροπλαστική ανακομιδή των απορημάτων -αφήστε εδώ την λέξη σαν απόρριμα και θαυμασμός παράλληλα να ηχήσει.

Ξοδέψαμε χαρά είναι η αλήθεια. Ξοδευτήκαμε με κίβδηλα χρώματα κι άλλοτε πάλι δίχως καν χρώμα. Τώρα σταμάτα τους συνειρμούς για τα χρώματα που μετά θα σου τα πουν γεγονότα, αναμνήσεις, στιγμή που δεν μπορείς να τη ζήσεις θα την βαφτίσουν οι καλοθελητές σου ηδονή και οι αισθήσεις σου μετάνοια. Γιάτρεψε την ελπίδα και θα χαθεί σα να λέμε. Κοίτα κατάματα το φως να κορέσεις την τελευταία σου επιθυμία. Πάρε μια μηχανή φωτογραφική και κατάγραψε το καρδιογράφημα που μαρτυρά κατά βάθος πάσχουσα την ελευθερία. Γιατί ελευθερία είναι πιά μια καρδιά που χτυπάει πάντα κατακόκκινη μετά και ύστερα. Την κατάντησαν κοκοτίτσα νευρασθενική.

Όταν έχουν καταχωρηθεί οι μνήμες σε καταστάσεις λογικές και συνειδητοποιείς, νοσταλγείς μάλλον πώς χτυπούσε η καρδία κάποτε -να προσέχετε τους τόνους στην παραλήγουσα, εκπορθούν κάποτε την τελευταία συλλαβή τους ύπουλα. Όταν δεν ήτανε σκιά που νοσταλγούσε την αλμύρα, όταν δεν χρειαζόταν την αρμύρα της για να συντηρηθεί σαν πίκλα. Όταν δεν ήταν πίκρα η θάλασσα. Όταν ήταν απλή και πονούσε γιατί πονούσε. Λές τότε η καρδιά μας χτυπούσε. Απλά και σκληρά. Με ορμή στο κορμί και ελεύθερα σα θάλασσα. Χωρίς εκ των υστέρων κρίσεις. Υπάρχουν επαναληπτικοί παφλασμοί των ίδιων κυμάτων; Παλινδρόμηση δεν έχει η θάλασσα ποτέ γιατί να έχει λοιπόν η ελευθερία. Κι άσε την άμπωτη και την πλημμυρίδα, είν΄ευκαιριακά φαινόμενα. Εξαντλούνται.

Καλέστε το ασθενοφόρο σύντομα. Τώρα αυτό που ζω δεν είναι ζωή, τώρα ζω τον παροξυσμό της ελπίδας.

16 comments:

mahler76 said...

Αγορινα, χρόνια σου πολλά έστω και καθυστερημένα. Ότι καλύτερο σου εύχομαι.

boutsoukas said...

Αντώνη, χρόνια σου πολλά με τη χαρακτηριστική καθυστέρηση βέβαια...

Ελπίζω να είχες μία υπέροχη μέρα χθές!!

Καλημέρες!

kat. said...

και είναι κακός δηλαδή ο παροξυσμός της ελπίδας;

ωραιότατο τον βλέπω εγώ..

BLUEPRINTS said...

πολύχρονος και ζήσε ότι ζεις τώρα όσο πιο έντονα γίνεται

Συνήθης Ύποπτη said...

Να φταίει ο πυρετός που τον νοιώθω να έρχεται, να φταις εσύ με αυτά που -δεν- γράφεις, τι να φταίει, τι να φταίει που δεν πήγαμε μπροστά.
Πήγα να γράψω ένα προσωπικό δεδομένο με τ' όνομά σου -φυσικά όχι για σένα- αλλά το απέσυρα, γι' αυτό, απλά, χρόνια πολλά.

Αλεξάνδρα said...

Χρόνια καλά και πολλά εύχομαι!

Εχω καλά νέα:
η ζωή είναι ωραία. Αρκεί να την ρουφήξεις μέχρι το μεδούλι...

Καληνύχτα

ceralex said...

"...κι η καρδιά γεμάτη ελπίδα, αποκρίνεται τινάζοντας τις αλυσίδες, και σε μιαν αστραπή της, φαίνεται πως έγιναν οι αλυσίδες φτερούγες.
Μα γρήγορα η καρδιά πέφτει πάλι αιματωμένη, έχασε πάλι την ελπίδα και την ξαναπιάνει ο Μέγας Φόβος.
...Νίκησε το στερνό, τον πιο μεγάλο πειρασμό,
την ελπίδα."

Ν.Καζαντζάκης


Χρόνια σου πολλά

philos said...

Χρόνια σου πολλά και καλά!

Aντώνης said...

Ευχαριστώ πολύ τόσο για τις ευχές της προηγούμενης ανάρτησης όσο και αυτής. Φέτος τις είχα περισσότερο ανάγκη από ποτέ. Ένας πολύ δικός μου άνθρωπος από χτες είναι σε νοσοκομείο. Προσπαθώ να είμαι κοντά του όσο μπορώ. Δεν θέλω περισσότερα να πω. Είμαι της άποψης ότι η ιδιωτική ζωή δεν δημοσιοποιείται. Να είσαστε όλοι πολύ πολύ καλά και να αγαπάτε τους ανθρώπους σας. Μόνο αυτό μπορούμε να κάνουμε τελικά. Να αγαπάμε. Μας συνδέουν μόνο συναισθήματα όταν μοιραία οι πόνοι μας κλείνουν στην μοναξία μας είμαστε ανήμποροι να προσφέρουμε οποιαδήποτε βοήθεια πέρα από την αγάπη.Για τα άλλα δεν ξέρω ποιός παίρνει τις αποφάσεις.

mahler76 said...

Δεν χρειάζεται να πείς περισσότερα...εύχομαι ολόψυχα περαστικά!

marilia said...

Αγκαλιά, γλυκέ μου!

diva said...

Χρόνια σου Πολλά ονειροπόλα..κι ο παροξυσμός ελπίδας μόνο γλυκές αναταράξεις φέρει..

Jirashimosu said...

Δεν έχει μεγαλύτερη βοήθεια απ' την αγάπη.
Δεν έχει σου λέω!!!!
Όσο κι αν ψάξεις δε θα βρεις.

ΠΑΥΛΟΣ said...

Χρόνια Πολλά γλυκέ μου Αντώνη!!!

Υ.Γ. έστω και καθυστερημένα ...

Anonymous said...

Προσευχή για σένα μέχρι να περάσουν τα δύσκολα

ceralex said...

έχεις πρόσκληση...

Δεν ήξερα...
Όλα να πάνε καλά!