Saturday, December 01, 2007

Blogopoly's hospitality (post no90)


Τον τελευταίο καιρό δεν ήμουν και ιδιαιτέρως παραγωγικός στους ρυθμούς αναρτήσεως ποστς στο μπλόγκ μου. Με πιάνει πότε πότε αυτή η μουργελίαση, μένω αμέτοχος στην αδράνεια και θυμώνω. Καταλαβαίνετε ότι όλο αυτό το πράγμα εξελίσσεται σε ψυχαναγκασμό, όπερ σημαίνει απέχω παρασάγγας από δημιουργική φάση. Αυτό είναι το πρόβλημα: δεν κάνω υπομονή μέχρι να μου περάσει. Νιώθω μια απώλεια, αμετάκλητη κι οριστική και την παρουσιά της πιο στείρας στειρότητας που περισσότερο από όλα φοβάμαι και τη σελίδα μου ακόμα κι αυτή για ανάρτηση να με πιέζει. Ασε που λιγάκι και το ίντερνετ έχω βαρεθεί και τα σουλάτσα στα μπλογκ κάθε ολίγον και λιγάκι, άντε πέρνα να γράψεις δυό κουβέντες κι από κει, να μπει ο άλλος να κομμεντάρει κι αυτός με τη σειρά του τα δικά σου, να αυξηθεί η επισκεψιμότητα στο μπλόγκ σου. Υποκρισία, καμουφλαρισμένη υποκρισία και φρεναπάτη. Ένα παιχνίδι με τις κουμπάρες...

Ενώ λοιπόν με κλωθογυρίζαν ολούθε σαν τον άνεμο τα κρύα αυτά συναισθήματα για τις προσωπικές ιστοσελίδες, έλαμψε ωσάν ήλιος στη βαρυχειμωνιά, ωσάν παραθυράκι στην αδρανή καταδίκη, ωσάν απαγορευμένη ελπίδα μια πρόταση από τον Blogopoly για μια φιλοξενία στα δικά του χωρικά ύδατα με πλήρη ελευθερία έκφρασης στα δικά μου πεδία. Σα να φιλοξενείται στην Ελλάδα η Τουρκία -όπως βλέπετε το ετοιμοπόλεμο αίσθημα με κατακλύζει ως φαντάρο. Η πολιορκία ήταν φιλελεύθερα σθεναρή οπότε είπα θα ενδώσω. Κάνω κατάληψη λοιπόν αβασάνιστα στον δικό του κυβερνοχώρο.

Ζούμε στην εποχή που υπολείπεται συνεργασιών κι αυτό είναι κάτι που μας μειώνει. Καιρός να αντισταθούμε στο ρεύμα των καιρών, ίσως κάτι λιγότερο τότε να μας θυμώνει. Παρακολουθώ εδώ και έξι μήνες κι εγώ το σάϊτ του Βlogopoly που το γνώρισα μέσω ενός κοινού γνωστού μας και χαίρομαι τόσο για την εύθυμη όσο και επικριτική του πολλές φορές ματιά πάνω στα πράγματα γιατί μάλλον βλέπουμε πολλά θέματα με τον ίδιο τρόπο. Χαίρομαι γιατί φορές φορές μέσα από το σάϊτ του μ' αφήνει να δανείζομαι τα πολυπρισματικά γυαλιά του. Blogopoly, χαίρομαι που είμαι σπίτι σου κι ευχαριστώ για τη ζεστή σου φιλοξενία!

16 comments:

marilia said...

Κι εγώ ζορίζομαι και πιέζομαι όταν δε μου βγαίνει τίποτα να γράψω... :$

Βούτα ένα σοκολατοφιλάκι κι από... κοντά! :)

Sardonian said...

έτσι έτσι
να απλωνόμαστε
:)

το φτυαράτσι said...

"άντε πέρνα να γράψεις δυό κουβέντες κι από κει, να μπει ο άλλος να κομμεντάρει κι αυτός με τη σειρά του τα δικά σου, να αυξηθεί η επισκεψιμότητα στο μπλόγκ σου"Τώρα έρχεσαι στα λόγια μου!Αυτό έλεγα και εγώ!Ως πότε θα γίνεται αυτό;Και η επισκεψιμότητα όταν δε σου γράφουν την πραγματική αλήθεια, δηλαδή όταν δε σου γράφουν αυτό που αισθάνονται διαβάζοντας το post σου μετράει;Την κουλημέρα μου!

ΠΑΥΛΟΣ said...

Πολύ καλή ιδέα, άσε που γνωρίσαμε κι άλλον έναν!!!

Καλημερούδια...

perssefoni said...

εύχομαι η αλλαγή περιβάλλοντος να σου φέρει έμπνευση,ώστε να μην έχεις να σκέφτεσαι για δημόσιες σχέσεις και επισκεψιμότητες..άλλωστε πράγματι η συνεργασία είναι πολύ καλό πράγμα!!!
υ.γ.:γέλασα πολύ με τη μουργελίαση..
η μουργέλα είναι λέξη που λέω συχνά κ οι φίλοι μου με κοιτάνε σαν κινέζοι όταν τη λέω..μα, δεν ξέρουν τι σημαίνει μουργέλα???????

christina said...

Καλημέρα, νομίζω ότι αυτή η "μουργελίαση" είναι κάτι το απόλυτα φυσιολογικό και υγιές....
Εμένα με πιάνει και η φυγή....πάνω από 6 μήνες είχα να δω και να ασχοληθώ με το blog μου....από το Δεκέμβρη-Γενάρη πέρσι...οπότε υπάρχουν και χειρότερα...αντώνη μου
Δεν είμαστε εδώ για να ζοριζόμαστε....όπως μας βγάινει....

Anonymous said...

Συμφωνώ με την Χριστιάνα. Όπως και να χει πάντως είχε πολύ πλάκα. Σε κάποιο σχόλιο εδώ είδα κάτι για "επισκεψιμότητα", φαντάζομαι καταλαβαίνεις και μόνος σου ότι είναι εκτός θέματος. Πολλά φιλιά!

Tradescadia said...

Καταλαβαίνω ακριβώς για τι μιλάς, όταν αναφέρεις την έλλειψη έμπνευσης και δημιουργικότητας. Είναι κι αυτό κομμάτι μας όμως. Και εκείνες τις στιγμές, επιλέγω να σιωπώ. Είτε πρόκειται για το δικό μου το γράψιμο, είτε για το σχολιασμό των άλλων. Πιστεύω ότι είναι το καλύτερο που έχω να κάνω.

mondo said...

αντώνη μου, όλοι περνάμε κρίση με το μπλόγκιν, τελικά παραείναι ανώνυμο και εύκολο. σχέσεις on, off όπως λέει και ένας φίλος. κρίμα που υπάρχει τόσος επικοινωνιακός φόβος και όλα είναι εκ του ασφαλούς.

καλή συνέχεια και στο καινούριο σπίτι σου.

roadartist said...

Βρε Αντώνη αν σε κουράζει κάτι γιατί το συνεχίζεις? Γιατί πρέπει να νιώθεις την ανάγκη να αφήσεις σε κάποιον comment? Εγώ περνάω απο εδώ οχι για να σε 'αναγκάσω' να περάσεις απο το δικό μου αλλά μήπως διαβάσω κάτι ενδιαφέρον, που δεν θα το βρω σε κάποιο άλλο και αυτό μου έχει συμβεί! Άλλωστε αν δεν έβρισκα κάτι καλό, θα πήγαινα.. παρακάτω..υπάρχουν χιλιάδες άλλα blogs. Και δεν θα πέρναγα έτσι, πόσο μάλλον νιώθοντας "ψυχαναγκασμό". Μάλλον χρειάζεσαι ξεκούραση γενικότερα! Ολο αυτό το κάνουμε για τη διασκέδαση μας..είναι ενας νέος τρόπος ανταλλαγής απόψεων και ιδεών, κριτικής της ζωής, τίποτα περισσότερο! Μη σε διαβάζω όμως τοσο down. Βλέπω έχεις ήδη ένα χρονο blogging, άρα κάτι θετικό έχεις βρει σε όλο αυτό. Συγνώμη για το έντονο ύφος..με πολύ καλοπροαίρετη διάθεση όλα αυτά :)

Aντώνης said...

Βρε σεις, γιατί με παρεξηγείτε? Εγώ μιλάω γενικότερα για μη δημιουργική φάση που με προβληματίζει αλλά συνειδητοποιώ ότι μόνο υπομονή μπορώ να της κάνω. Περαστικό είναι, μην ανησυχείτε. Απλά θυμώνω που και που όποτε συμβαίνει. Στήνετε μαγουλάκι όλοι για ένα απογευματινό φιλί! Ματς... Μουτς... Μάτς... Μούτς... Ματς... Μουτς... Ματς... Μουτς... Ματς... Μουτς!

roadartist said...

Εντάξει τότε!!!!! :)) ΑΝ παρεξήγησα σόρυ! Εμένα μου αρέσει η αγάπη σου για το θέατρο!! Πήγενε σε μια καλή παράσταση και θα δεις τι έμπνευση θα σου έρθει, φιλούρες

7Demons said...

Δηλαδή θα σε χάσουμε απο εδώ????

(και ΟΧΙ,δεν σου αφήναμε σχόλια απο υποχρέωση.Σου αφήναμε μόνο όταν θέλαμε κάτι να σου πούμε ή όταν μας άρεσε αυτό που έγραψες.Όταν βαριόμασταν ή δεν μας αφορούσαν αυτά που έγραφες δεν σου αφήναμε σχόλια καθόλου).

BLUEPRINTS said...

μάλιστα, ας πούμε τότε ένα γενικό καλώς επέστρεψες κι ας επιστρέφεις όποτε θες κι έχεις ανάγκη για αυτό, εμείς εδώ γύρω θα βολοδέρνουμε, άλλοτε με μουργέλα άλλοτε με καλή διάθεση

Aντώνης said...

7 demons, απλά φιλοξενήθηκα για ένα ποστ στην Blogopoly ως quest. Όσο για τα σχόλια μια γενική παρατήρηση έκανα. Λέμε και γράφουμε πράγματα, γεμίζουμε τα ιστολόγιά μας, σχολιάζουμε. Να μηνείναι ουδέτερος ο τρόπος με νοιάζει. Γι' αυτό διασκέδασα την απλόχερη παραχώρηση της Blogopoly. Είναι παραπάνω διαδραστική από ένα απλό κόμμεντ και μου έδωσε ώθηση για να γράψω σε μια περίοδο που το χρειαζόμουν.

Blueprints, καλώς σας βρήκα κυρίως γιατί το να βρίσκομαι μαζί σας δεν είναι ζήτημα μουργέλας. Η διάθεση μου ήταν μουργέλας και απωθητική, εσωστρεφής αν προτιμάς, όχι το μοίρασμα μαζί σας! Και οι κακές διαθέσεις πάντα θέλουν να γίνουν καλές, ε?

Σπύρος said...

Να κάνεις αυτο που νιώθεις και αισθάνεσαι και πάντα να εισαι ετσι ...αυθεντια ..

Θα κάνω κλικάκια στο blogopoly να εισια καλα φιλια :)